گلایه مدیران واحدهای نساجی ایران از ورود کالاهای مشابه چینی به بازار داخلی تمام شدنی نیست و اعتراض آنها به این روند همچنان ادامه دارد. مدیران و صاحبان کارخانه‌های نساجی اعتقاد دارند تولیدات چینی کیفیت لازم را ندارند، به صورت قاچاق به بازار عرضه می‌شوند، دامپینگ بر روی آنها اعمال می‌شود و... واقعیت نیز همین است و رهبران نظام اقتصادی چین برای تسلط بر بازار کشورهای دیگر از هیچ اقدامی فروگذار نیستند. اما این گلایه‌ها راه به جایی نمی‌برد. تولیدات کالاهای چینی نه تنها بازار ایران، بلکه بازار اتحادیه اروپا و آمریکا را نیز از تعادل خارج کرده است. در حالی که اتحادیه اروپا با وضع تعرفه‌های بالا سعی بر مهار پارچه‌بافان چینی دارد، تاجران آمریکایی‌ روش دیگری را نیز در پیش گرفته و به رهبران چین فشار می‌آورند «یوان» را آزاد کنند. در حال حاضر رهبران چین با ارزان نگهداشتن ارادی یوان در برابر ارزهای معتبر نوعی دامپینگ ارزی نیز اعمال می‌کنند. در صورتی که رهبران اقتصادی چین مجاب و وادار به آزاد کردن یوان شوند، گام بلندی برای مهار صادرات ارزان چین به جهان برداشته‌ می‌شود. این اتفاق در چه صورتی می‌تواند رخ دهد؟ به نظر می‌رسد در صورتی که سایر کشورهای جهان که بازارشان در برابر صادرات ارزان قیمت ارادی چین از تعادل خارج شده است از این موضوع حمایت کنند. رهبران چین ناگزیر به اجرای گسترده‌تر طرح آزادسازی یوان خواهند شد. در این صورت و در یک فرآیند زمانی میان مدت پارچه‌بافان جهان می‌توانند امیدوار باشند قدرت رقابت آنها در برابر یورش کالاهای چینی افزایش خواهد یافت. یادمان باشد که پارچه‌یافان چینی در این کشور فاقد اتحادیه کارگری‌اند و دولت چین با همه نیروی خود مانع از این کار شده و سطح و دستمزدهای کارگران چینی را در مقایسه با ساعات کار در اندازه پایین نگه می‌دارند. به نظر می‌رسد مدیران صنعت نساجی ایران نیز می‌توانند به نهضت ضد چین ملحق شده و خود را در شرایط آتی مناسب‌تری قرار دهند.

گروه صنعت و معدن