جمهوری‌خواهان پس از هشت سال، کنترل کنگره را در اختیار گرفتند
پایان عصر اوباما؟
تاثیر یکه‌تازی جمهوری‌خواهان بر مذاکرات هسته‌ای
حسین موسوی: پیش‌بینی‌ها مثل نظرسنجی‌ها درست از آب درآمد و جمهوری‌خواهان سوار بر اسب مراد شدند و اکثریت را، هم در سنای آمریکا و هم در مجلس نمایندگان به دست گرفتند. پیروزی قاطع نمایندگان جمهوری‌خواه باعث شده که هم‌اینک کنگره به دست آنها بیفتد و به گفته ناظران سیاسی با این پیروزی، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده روزگار سختی را در پیش خواهد داشت. به‌گزارش خبرگزاری فرانسه، 6 ایالت تعیین‌کننده؛ یعنی کارولینای شمالی، آرکانزاس، کلرادو، جورجیا، آیووا و کانزاس رقابت نزدیکی با هم داشتند؛ اما این جمهوری‌خواهان بودند که توانستند از این شش ایالت عایدی خوبی به دست آورند. به‌طور تاریخی، در آمریکا حزب رئیس‌جمهوری که دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش را سپری می‌کند در انتخابات میان دوره‌ای کنگره شکست می‌خورد و این بار نیز این روند برای اوباما تکرار شد.
مشارکت در انتخابات میان دوره‌ای در ایالات‌متحده معمولا کم است. این انتخابات به این دلیل نام میان‌دوره می‌گیرد که معمولا بین دو انتخابات ریاست‌جمهوری قرار دارد.
با این پیروزی، آمارها می‌گویند که این برای نخستین‌بار از سال 2006 به این سو است که جمهوری‌خواهان هم سنا و هم مجلس نمایندگان را به دست می‌گیرند. کنگره آمریکا متشکل از سنا و مجلس نمایندگان است. با پیروزی به‌دست آمده، باراک اوباما رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده از رهبران دو حزب در کنگره خواسته است که جلسه‌ای با وی برگزار کنند. حزب جمهوری‌خواه آمریکا برای کسب کرسی‌های مجلس سنا توانست در ایالت‌های آرکانزاس، کلرادو، آیوا، مونتانا، کارولینای شمالی، داکوتای جنوبی و ویرجینای غربی به پیروزی برسد و کنترل مجلس سنا را از دموکرات‌ها خارج کند.
با پیروزی جمهوری‌خواهان، میچ مککانل، سناتور جمهوری‌خواه به جای هری رید دموکرات، از این پس رهبری سنا را به عهده خواهد داشت. مککانل توانست رقیب دموکرات خود را شکست دهد و پس از اعلام پیروزی‌اش گفت: «مردم دیگر به این دولت، اعتماد ندارند.» در این راستا آسوشیتد پرس گزارش داد که افزایش نارضایتی از باراک اوباما باعث شد که جمهوری‌خواهان بتوانند در سنا موفق عمل کنند و اکثریت سنا را از دست دموکرات‌ها خارج کنند. این در شرایطی است که اوباما در این چند سال توانسته بود با اکثریت نسبی که در سنا دارد، برخی از برنامه‌های خود را پیش ببرد یا برخی از برنامه‌های جمهوری‌خواهان را وتو کند.
روز سه‌شنبه، پیروزی جمهوری‌خواهان در شرایطی رقم خورد که این نمایندگان بیشترین انتقاد را از مدیریت باراک اوباما داشته‌اند. جمهوری‌خواهان گفته‌اند که در نظر دارند برنامه‌هایی مثل مهاجرت و راهکار باراک اوباما را برای کسری بودجه روی هوا ببرند. از نظر جمهوری‌خواهان این برنامه‌ها دیگر اولویتی برای آمریکا محسوب نمی‌شود.
هم‌اینک دموکرات‌ها تنها کاری که می‌توانند در برابر جمهوری‌خواهان انجام دهند، استفاده از راهکار اطاله زمان است و می‌توانند با این حربه قوانین موردنظر جمهوری‌خواهان را به تاخیر بیندازند. این تکنیکی بوده است که جمهوری‌خواهان پیش از اینکه اکثریت را به دست گیرند از آن استفاده می‌کرده‌اند. اینک باید منتظر ماند و دید که آیا کنگره می‌تواند سدی در برابر باراک اوباما باشد یا نه. نحوه تبلیغات جمهوری‌خواهان در ایام انتخابات نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان شمشیر را از رو بسته‌اند و قصد سد کردن برنامه‌های اوباما را دارند. اما رهبر تازه سنا، میچ مککانل ضمن رد این ادعا گفته است که سیستم دو حزبی به معنای دعوای همیشگی نیست.
با وجود این او ضمن انتقاد از اوباما گفت: تا به امروز، مدیریت رئیس‌جمهوری به‌گونه‌ای بوده است که سعی داشته به مردم آمریکا بگوید چه چیزی برای آنها خوب است. سپس، اگر برنامه وی سرانجام مناسبی پیدا نمی‌کرد، او کسانی را سرزنش می‌کرد که به ادعای وی مانع پیشبرد برنامه‌های وی می‌شده‌اند.
دموکرات‌ها که پس از ۸ سال اکثریت را در سنا از دست داده‌اند، در برابر سخنان مککانل که ندای پیروزی سر می‌دهد، می‌گویند که مردم این کشور از دو حزب می‌خواهند که در کنار هم مشکلات را حل کنند. هری رید که تا پیش از چهارم نوامبر، رهبر سنا بود، ضمن تبریک به مککانل گفته که این خواسته مردم است تا دو حزب با هم کار کنند. با این حال، جمهوری‌خواهان با بسیاری از قوانین و طرح‌های دولت اوباما در مجلس نمایندگان مخالفت کرده‌اند. آنها زمانی که در اقلیت بوده‌اند، (در سنا ۴۵ به ۵۳ و دو نماینده مستقل عمدتا هوادار دموکرات) نتوانستند آن‌گونه که می‌خواهند برنامه‌های باراک اوباما را زمین‌گیر کنند، اما حالا می‌توانند سدی بلند برای برنامه‌های دو سال آتی اوباما باشند.
حتی برخی از جمهوری‌خواهان پس از پیروزی در انتخابات چهارم نوامبر، بازی را به زمین انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 کشانده‌اند و می‌گویند که با این پیروزی شرایط برای نامزدی هیلاری رودهام کلینتون هم سخت‌تر شده است. آنها می‌گویند که جمهوری‌خواهان در حوزه‌هایی پیروز شده‌اند که تا پیش از این تصور می‌شده این زمین بازی برای دموکرات‌ها بوده است؛ همچنین برخی دیگر می‌گویند در انتخابات کلرادو، اودالِ دموکرات سعی داشته که از گاردنر چهره‌ای ضدزن بسازد، به‌رغم همه این تبلیغات، وی توانست اودال را در این انتخابات پس بزند.
برخی می‌گویند که جامعه آمریکا آمادگی پذیرش یک رئیس‌جمهوری زن را ندارد.
رهبر تازه سنا کیست؟
اوایل سال جاری، نیویورک تایمز گزارشی از میچ مککانل نوشت و از وی خواست که خود را در یک جمله توصیف کند. او هم گفته بود که مککانل یک میانه‌رو است؛ اما از ابتدای سال 2014 به این سو، حزب جمهوری‌خواه بیشتر از پیش محافظه‌کار شد و در برابر برنامه‌های باراک اوباما موضع گرفتند. در شرایطی که مککانل، در برابر برنامه‌هایی مثل افزایش حداقل دستمزد در کنار دموکرات‌ها قرار داشت. او ناگهان به اردوگاه خود بازگشت و از مخالفان سرسخت آن شد.
سایت تحلیلی پولوتیکو، با توجه به این ویژگی وی نوشته است: در شرایطی که بیشتر سیاستمداران دوست دارند از خود یک چهره دوست‌داشتنی نشان دهند، مککانل دوست دارد تا خود را یک «تبهکار» جلوه دهد. پولوتیکو در ادامه می‌نویسد: در بیشتر دوران ریاست‌جمهوری اوباما، مککانل یک نقش اساسی داشته و آن هم خرابکاری در برنامه‌های نخستین رئیس‌جمهوری سیاه‌پوست آمریکا بوده است. سایت تحلیلی سالون نیز ضمن تایید ویژگی‌های مککانل نوشته است که وی مهم‌ترین و نخستین فردی است که مانع برنامه‌های باراک اوباما بوده است. از مهم‌ترین دست‌اندازهایی که مککانل در آن نقش داشته، می‌توان به بحرانی موسوم به «پرتگاه مالی» و «تعطیلی دولت اوباما» اشاره کرد. مککانل اما در گرایش‌های خود در سیاست خارجی این نقش دو گانه خود را حفظ کرده است. به نوشته سایت پولوتیکو، پس از اینکه او در سال ۱۹۸۴، وارد سنا شد، مککانل از طرفداران قانون ضدآپارتاید بود؛ اما به‌شدت از کمک‌های مالی به رژیم صهیونیستی و مصر هم حمایت می‌کرد. او همچنین از انتخابات آزاد برای مسلمانان میانمار، کامبوج و مقدونیه حمایت و از این‌رو از کمک‌های نقدی به مردم این کشورها حمایت می‌کرده است. در جایی سایت پولوتیکو، با توجه به این ویژگی مککانل نوشته که او «آقای موافق» با هر رئیس‌جمهوری برای کمک‌های نقدی به هر کشوری است. با این وجود او از جمله طرفداران قانونی بوده که در سال ۲۰۰۷، به بهانه ردیابی افراد تروریستی، شنود سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا از تلفن‌های ثابت و همراه را مجاز و جاسوسی از وسایل ارتباطی و الکترونیکی را حق دولت بوش دوم می‌دانسته است. این قانون می‌گفت دولت حق دارد که وسایل ارتباطی هر کسی را که مظنون است بدون اجازه قضایی شنود یا جاسوسی کند.
پیروزی مطلق جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان
حزب جمهوری‌خواه آمریکا همچنین در انتخابات مجلس نمایندگان نیز توانست به پیروزی‌هایی دست یابد و موقعیت خود را بیش از پیش تحکیم کند. بر اساس آخرین گزارش‌ها این حزب توانست در انتخابات مجلس نمایندگان با به دست آوردن 243 کرسی در برابر 175 کرسی دموکرات‌ها اکثریت خود را حفظ کند. در انتخابات فرمانداری‌ها نیز جمهوری‌خواهان موفق ظاهر شدند. این دوره از انتخابات گران‌ترین انتخابات میان‌دوره‌ای در تاریخ آمریکا بود. «مرکزی برای سیاست پاسخگو»، یک سازمان فرادولتی در آمریکا، می‌گوید انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۳.۷ میلیارد دلار هزینه داشته است. بنا بر گزارش‌ها، رقابت برای کسب کرسی سنا در ایالت کارولینای شمالی، بیش از ۱۱۰ میلیون دلار و در کلرادو نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار هزینه در بر داشته است. در ایووا، کنتاکی و جرجیا نیز هزینه‌ها بین ۶۵ تا ۸۵ میلیون دلار بوده است. به این ترتیب با کنترل کنگره آمریکا توسط حزب جمهوری‌خواه، این حزب خواهد توانست در دو سال پایانی ریاست‌جمهوری باراک اوباما، نقش بزرگ‌تری ایفا کند. جمهوری‌خواهان با پیروزی‌های به دست آورده می‌توانند سیاست‌های موردنظر خود را در لوایح بودجه اعمال کنند. آنها همچنین می‌توانند مانعی بر سر تایید افراد پیشنهادی اوباما برای مسوولیت‌های قضایی و اجرایی ایجاد کنند. مشارکت در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا معمولا پایین است و نتیجه آن غالبا به نفع حزبی که در قدرت نیست تمام می‌شود. محبوبیت باراک اوباما، رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا نیز با رسیدن به حدود ۴۰ درصد، به پایین‌ترین سطح خود از ابتدای ریاست‌جمهوری او رسیده و این امر در شکست دموکرات‌ها بی‌تاثیر نبوده است. جمهوری‌خواهان در این دوره از انتخابات از این مساله نهایت استفاده را کردند و در تبلیغات انتخاباتی به نارضایتی از اوباما و سیاست‌هایش اشاره کردند و گفتند که این انتخابات، همه‌پرسی برای مقبولیت اوباما است. سایت سالون می‌نویسد: با پیروزی جمهوری‌خواهان در هر دو مجلس نمایندگان و سنا، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، بیش از پیش متحدان قانون‌گذار خود را از دست داده است. با این حساب رقبای جمهوری‌خواه او از وزن بیشتری در مقابل او برخوردار شده‌اند.
اقتصاد عامل پیروزی
برخی از تحلیلگران اعتقاد دارند که پیروزی جمهوری‌خواهان ناشی از دلایل متفاوتی بوده است. از جمله قوانین ضدبارداری، مخالفت با ازدواج دگربا‌ش‌ها. اما در کنار این موارد باید اشاره کرد که «اقتصاد» عامل مهمی در رقم خوردن نتایج چهارم نوامبر بوده است.
به نوشته سایت «slate»، دموکرات‌ها زمان زیادی را صرف این موضوع کردند تا نشان دهند به فکر رشد اقتصادی، ایجاد مشاغل جدید و سایر موضوعات اقتصادی هستند. با این وجود جمهوری‌خواهان در نقاطی رای آورده‌اند که میزان فقر بالا و ایجاد مشاغل جدید در این ایالت‌ها پایین بوده است.
از سال ۲۰۰۸ به این‌سو که بحران اقتصادی ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا را درگیر خود کرده است، دولت اوباما توانسته بود تا حدودی تحرک اقتصادی به‌وجود آورد اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است. به‌رغم اینکه قیمت بنزین تا حدودی پایین آمده است اما هنوز میزان بیکاری بالا در این کشور جزو نقاط ضعف بزرگ دولت اوباما به حساب می‌آید. راب منه‌س، نماینده راست‌ترین دیدگاه در ایالت لوییزیانا پیش از انتخابات گفته بود که نرخ بیکاری سیاه‌پوستان این ایالت سه‌برابر نقاط دیگر ایالات‌متحده است. در پنج ایالت دیگر از جمله کلرادو، ایلینویز، لوییزیانا، نیوهمپشایر و اوره‌گون که بیشتر پیروزی‌ها از آنِ جمهوری‌خواهان بوده است آنها از شعارهایی استفاده کرده‌اند که همیشه دموکرات‌ها از آن حمایت می‌کرده‌اند. جمهوری‌خواهان این‌بار از برابری دستمزد زنان و مردان حمایت کردند و در کمپین‌های تبلیغاتی خود تاکید کرده‌اند که از این لایحه حمایت خواهند کرد. همچنین شخصی مثل گاردنر ضمن انتقاد از افزایش نیافتن متوسط درآمد‌ها گفته است که از سال ۱۹۹۹، متوسط درآمد در آمریکا بر روی چهار هزار دلار باقی مانده است. «ویلیام اسلیتن» تحلیل‌گر مسائل آمریکا می‌گوید که جمهوری‌خواهان توانسته‌اند با متمرکز شدن بر روی موضوعاتی نظیر نرخ بیکاری، درآمد کم، برابری دستمزد زنان و مردان، گوی رقابت را از دموکرات‌هایی بربایند که تا پیش از این، موضوعاتی از این دست به‌عنوان شاخصه تبلیغاتی آنها به حساب می‌آمده است. جمهوری‌خواهان در مونتانا، جورجیا و ویرجیانا از این شعارها توانستند به بهترین نحو استفاده کنند و بر روی موضوعی مثل نرخ بیکاری بیشترین مانور تبلیغاتی را بدهند. فرماندار مینه‌سوتا که خود یکی از جمهوری‌خواهان است، یکی از کسانی است که به شدت روی این موضوع تبلیغ کرده است. او در گفت‌وگو با یکی از تلویزیون‌های محلی گفته است که نرخ بیکاری در این ایالت بالا است و حتی نصف افراد شاغلی که در این ایالت مشغول به کار هستند، تنها به اندازه نصف تخصص‌شان دستمزد دریافت می‌کنند. سایت خبری فاکس نیوز، نزدیک به جمهوری‌خواهان هم نوشت که جمهوری‌خواهان توانستند ضمن به چالش کشیدن برنامه‌های دموکرات‌ها در حوزه اقتصادی، اکثریت کنگره را به دست گیرند. آنها می‌توانند در دو سال باقی‌مانده تا پایان دوره ریاست‌جمهوری باراک اوباما چالش‌های تازه‌ای خلق کنند. اوباما در دوره ریاست‌جمهوری خود چالش‌های فراوانی با جمهوری‌خواهان سنا و مجلس نمایندگان داشته است. آنها یک‌بار دولت آمریکا را تعطیل کردند و با عدم تصویب برنامه اوباما، بحران پرتگاه مالی را به‌وجود آوردند. این نتایج در شرایطی رقم خورده که «اقتصاد» ایالات‌متحده نرم‌نرمک روی ریل افتاده است. هر چند سرعت این قطار چندان چشم‌نواز نیست اما به گفته کارشناسان، اوباما توانسته بود تحرک اقتصادی را پس از رکود بزرگ به‌وجود آورد و اوضاع آنها از سال ۲۰۱۲ به این سو، نسبت به متحدان آن سوی آتلانتیکی‌اش، یعنی اتحادیه اروپا بسیار بهتر بوده است. با این وجود پیروزی چشمگیر جمهوری‌خواهان نشان می‌دهد که مردم آمریکا از باراک اوباما ناراضی هستند. سایت فاکس‌نیوز می‌گوید این پیروزی می‌تواند یک رفراندوم ناخواسته علیه برنامه‌های اوباما باشد.
جمهوری‌خواهان فرشته نیستند
جمهوری‌خواهان دوست دارند کشور باور کند که آنها با دستور کار قوی و جذاب مانند ایجاد شغل، اصلاح مالیاتی و کاهش هزینه‌ها کنترل سنا در روز سه‌شنبه را در دست گرفتند. اما واقعیت این است که آنها هم کار چندانی انجام ندادند. حتی رای‌دهندگانی که از نامزدهای جمهوری‌خواه حمایت کردند زمان سختی داشتند تا بگویند گزینه‌های‌شان چیست. به همین دلیل است که تقریبا تمام نامزدهای جمهوری‌خواه حول یک مساله رقابت داشتند: «ناکامی‌های رئیس‌جمهور اوباما.» جمهوری‌خواهان در سخنرانی پشت سخنرانی، تبلیغ پشت تبلیغ بی‌وقفه مخالفان دموکرات خود را به رئیس‌جمهور پیوند می‌زدند و وعده دادند که بر تمام نفرت‌های عمومی که دولت اوباما و دموکرات‌ها به وجود آورده‌اند، پایان می‌دهند. سه‌شنبه صبح، کمیته ملی جمهوری‌خواهان مجموعه‌ای از «تصاویر انتخاباتی» را منتشر کرد که اوباما و نامزدهای دموکرات سنا را در کنار این پیام نشان می‌داد: «اگر شما رای‌دهنده نیستید، نمی‌توانید اوباما را متوقف سازید.» مهم‌ترین وعده‌هایی که جمهوری‌خواهان پیروز دادند در ماهیت و نفس خود منفی بود. آنها اصلاح خدمات بهداشتی و درمانی را رد کردند. قوانین جدیدی در مورد بانک‌ها و وال‌استریت وضع خواهند کرد. طرح‌های اوباما برای محدود ساختن تولید گازهای مربوط به زغال‌سنگ و اصلاح مهاجرتی و سرمایه‌گذاری در آموزش را متوقف خواهند کرد. رقابت حول «منفی بودن صِرف» برای حزبی که از زمان سوگند اوباما به این شکل عمل کرده تعجب‌آمیز نیست. جمهوری‌خواهان با ایجاد محیطی که هر طرحی با مخالفت مواجه شده و هیچ کاری انجام نمی‌شود، به مهندسی تصویری ناکارآمد و ضعیف از اوباما کمک کردند. «میچ مک کانل» که رهبر جدید اکثریت سنا خواهد بود، در سال 2009 وعده داد که «فهرست ضررها» را برای آسیب به اوباما منتشر خواهد کرد و به همین دلیل، روز سه‌شنبه هم به همین نتیجه دست یافت. سکندری خوردن‌های رئیس‌جمهور در دوره دوم ریاستش به این هدف مککانل یاری رساند: آغاز فاجعه بار قانون مراقبت‌های درمانی مقرون به صرفه در سال گذشته، سیاست خارجی سست و افشای نظارت‌های داخلی و مراقبت نامناسب از کهنه‌کاران جنگ. جمهوری‌خواهان همچنین از ترس ساده‌لوحانه در مورد کودکان مهاجری که از مرز جنوبی عبور می‌کنند و مشکلات پیش پا افتاده در پاسخ به موارد داخلی ابولا سوءاستفاده کردند. در برخی رقابت‌ها، خطاهایی از سوی دموکرات‌ها به جمهوری‌خواهان کمک کرد. در آیوا، «بروس برلی» نظری تحقیرآمیز در مورد کشاورزان داد که هزینه‌هایی برای او در پی داشت. در کنتاکی، «آلیسون لوندرگان گرایمز» اعتباری برای صداقت خود به دست نیاورد آن‌گاه که حاضر به بحث در مورد رای قبلی خود به رئیس‌جمهور نشد.
تقریبا تمام نامزدهای دموکرات میان خود با اوباما فاصله نهادند و طرح این مساله را رد کردند که اوباما پیشرفت چشمگیری در مورد مشاغل و رشد اقتصادی در دوران خود داشته است. اما جمهوری‌خواهان حرف چندانی برای بحث در مورد احیای اقتصادی ندارند و نظراتشان در مورد ایجاد شغل ظاهرا محدود است به ساخت خط لوله نفتی «Keystone XL»، کاهش مالیات‌ها و رد «Obamacare» در هر فرصتی. در نظر، کنترل کامل کنگره به جمهوری‌خواهان انگیزه‌ای می‌دهد تا به مصالحه با اوباما برسند چرا که نیاز خواهند داشت نشان دهند که به جای مانع‌تراشی می‌توانند حکومت کنند. برای مثال، جمهوری‌خواهان می‌توانند در مورد توافق تجارت آزاد با کشورهای اقیانوس آرام به توافق برسند. اما انجمن‌های حزبی‌شان در سنا و مجلس نمایندگان محافظه‌کارتر از قبل خواهد بود و بسیاری از نامزدهای پیروز مجبور خواهند بود که به وعده‌های خود برای آبستراکسیون عمل کنند. مک کانل متعهد به مخالفت با افزایش حداقل درآمد، مبارزه با قوانینی در مورد انتشار کربن و نفی قانون مراقبت‌های بهداشتی شده است. مک کانل در سخنرانی پیروزی خود گفت: «فقط این دلیل که ما یک نظام دو حزبی داریم به این معنا نیست که باید در ستیزی دائمی باشیم.» او به عنوان رهبر جدید سنا باید اثبات کند که حرف مفت نزده است.
منبع: تحریریه نیویورک تایمز
صفحه ی ۲ را نیز بخوانید
مشارکت در انتخابات میان دوره‌ای در ایالات‌متحده معمولا کم است. این انتخابات به این دلیل نام میان‌دوره می‌گیرد که معمولا بین دو انتخابات ریاست‌جمهوری قرار دارد.
با این پیروزی، آمارها می‌گویند که این برای نخستین‌بار از سال 2006 به این سو است که جمهوری‌خواهان هم سنا و هم مجلس نمایندگان را به دست می‌گیرند. کنگره آمریکا متشکل از سنا و مجلس نمایندگان است. با پیروزی به‌دست آمده، باراک اوباما رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده از رهبران دو حزب در کنگره خواسته است که جلسه‌ای با وی برگزار کنند. حزب جمهوری‌خواه آمریکا برای کسب کرسی‌های مجلس سنا توانست در ایالت‌های آرکانزاس، کلرادو، آیوا، مونتانا، کارولینای شمالی، داکوتای جنوبی و ویرجینای غربی به پیروزی برسد و کنترل مجلس سنا را از دموکرات‌ها خارج کند.
با پیروزی جمهوری‌خواهان، میچ مککانل، سناتور جمهوری‌خواه به جای هری رید دموکرات، از این پس رهبری سنا را به عهده خواهد داشت. مککانل توانست رقیب دموکرات خود را شکست دهد و پس از اعلام پیروزی‌اش گفت: «مردم دیگر به این دولت، اعتماد ندارند.» در این راستا آسوشیتد پرس گزارش داد که افزایش نارضایتی از باراک اوباما باعث شد که جمهوری‌خواهان بتوانند در سنا موفق عمل کنند و اکثریت سنا را از دست دموکرات‌ها خارج کنند. این در شرایطی است که اوباما در این چند سال توانسته بود با اکثریت نسبی که در سنا دارد، برخی از برنامه‌های خود را پیش ببرد یا برخی از برنامه‌های جمهوری‌خواهان را وتو کند.
روز سه‌شنبه، پیروزی جمهوری‌خواهان در شرایطی رقم خورد که این نمایندگان بیشترین انتقاد را از مدیریت باراک اوباما داشته‌اند. جمهوری‌خواهان گفته‌اند که در نظر دارند برنامه‌هایی مثل مهاجرت و راهکار باراک اوباما را برای کسری بودجه روی هوا ببرند. از نظر جمهوری‌خواهان این برنامه‌ها دیگر اولویتی برای آمریکا محسوب نمی‌شود.
هم‌اینک دموکرات‌ها تنها کاری که می‌توانند در برابر جمهوری‌خواهان انجام دهند، استفاده از راهکار اطاله زمان است و می‌توانند با این حربه قوانین موردنظر جمهوری‌خواهان را به تاخیر بیندازند. این تکنیکی بوده است که جمهوری‌خواهان پیش از اینکه اکثریت را به دست گیرند از آن استفاده می‌کرده‌اند. اینک باید منتظر ماند و دید که آیا کنگره می‌تواند سدی در برابر باراک اوباما باشد یا نه. نحوه تبلیغات جمهوری‌خواهان در ایام انتخابات نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان شمشیر را از رو بسته‌اند و قصد سد کردن برنامه‌های اوباما را دارند. اما رهبر تازه سنا، میچ مککانل ضمن رد این ادعا گفته است که سیستم دو حزبی به معنای دعوای همیشگی نیست.
با وجود این او ضمن انتقاد از اوباما گفت: تا به امروز، مدیریت رئیس‌جمهوری به‌گونه‌ای بوده است که سعی داشته به مردم آمریکا بگوید چه چیزی برای آنها خوب است. سپس، اگر برنامه وی سرانجام مناسبی پیدا نمی‌کرد، او کسانی را سرزنش می‌کرد که به ادعای وی مانع پیشبرد برنامه‌های وی می‌شده‌اند.
دموکرات‌ها که پس از ۸ سال اکثریت را در سنا از دست داده‌اند، در برابر سخنان مککانل که ندای پیروزی سر می‌دهد، می‌گویند که مردم این کشور از دو حزب می‌خواهند که در کنار هم مشکلات را حل کنند. هری رید که تا پیش از چهارم نوامبر، رهبر سنا بود، ضمن تبریک به مککانل گفته که این خواسته مردم است تا دو حزب با هم کار کنند. با این حال، جمهوری‌خواهان با بسیاری از قوانین و طرح‌های دولت اوباما در مجلس نمایندگان مخالفت کرده‌اند. آنها زمانی که در اقلیت بوده‌اند، (در سنا ۴۵ به ۵۳ و دو نماینده مستقل عمدتا هوادار دموکرات) نتوانستند آن‌گونه که می‌خواهند برنامه‌های باراک اوباما را زمین‌گیر کنند، اما حالا می‌توانند سدی بلند برای برنامه‌های دو سال آتی اوباما باشند.
حتی برخی از جمهوری‌خواهان پس از پیروزی در انتخابات چهارم نوامبر، بازی را به زمین انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 کشانده‌اند و می‌گویند که با این پیروزی شرایط برای نامزدی هیلاری رودهام کلینتون هم سخت‌تر شده است. آنها می‌گویند که جمهوری‌خواهان در حوزه‌هایی پیروز شده‌اند که تا پیش از این تصور می‌شده این زمین بازی برای دموکرات‌ها بوده است؛ همچنین برخی دیگر می‌گویند در انتخابات کلرادو، اودالِ دموکرات سعی داشته که از گاردنر چهره‌ای ضدزن بسازد، به‌رغم همه این تبلیغات، وی توانست اودال را در این انتخابات پس بزند.
برخی می‌گویند که جامعه آمریکا آمادگی پذیرش یک رئیس‌جمهوری زن را ندارد.
رهبر تازه سنا کیست؟
اوایل سال جاری، نیویورک تایمز گزارشی از میچ مککانل نوشت و از وی خواست که خود را در یک جمله توصیف کند. او هم گفته بود که مککانل یک میانه‌رو است؛ اما از ابتدای سال 2014 به این سو، حزب جمهوری‌خواه بیشتر از پیش محافظه‌کار شد و در برابر برنامه‌های باراک اوباما موضع گرفتند. در شرایطی که مککانل، در برابر برنامه‌هایی مثل افزایش حداقل دستمزد در کنار دموکرات‌ها قرار داشت. او ناگهان به اردوگاه خود بازگشت و از مخالفان سرسخت آن شد.
سایت تحلیلی پولوتیکو، با توجه به این ویژگی وی نوشته است: در شرایطی که بیشتر سیاستمداران دوست دارند از خود یک چهره دوست‌داشتنی نشان دهند، مککانل دوست دارد تا خود را یک «تبهکار» جلوه دهد. پولوتیکو در ادامه می‌نویسد: در بیشتر دوران ریاست‌جمهوری اوباما، مککانل یک نقش اساسی داشته و آن هم خرابکاری در برنامه‌های نخستین رئیس‌جمهوری سیاه‌پوست آمریکا بوده است. سایت تحلیلی سالون نیز ضمن تایید ویژگی‌های مککانل نوشته است که وی مهم‌ترین و نخستین فردی است که مانع برنامه‌های باراک اوباما بوده است. از مهم‌ترین دست‌اندازهایی که مککانل در آن نقش داشته، می‌توان به بحرانی موسوم به «پرتگاه مالی» و «تعطیلی دولت اوباما» اشاره کرد. مککانل اما در گرایش‌های خود در سیاست خارجی این نقش دو گانه خود را حفظ کرده است. به نوشته سایت پولوتیکو، پس از اینکه او در سال ۱۹۸۴، وارد سنا شد، مککانل از طرفداران قانون ضدآپارتاید بود؛ اما به‌شدت از کمک‌های مالی به رژیم صهیونیستی و مصر هم حمایت می‌کرد. او همچنین از انتخابات آزاد برای مسلمانان میانمار، کامبوج و مقدونیه حمایت و از این‌رو از کمک‌های نقدی به مردم این کشورها حمایت می‌کرده است. در جایی سایت پولوتیکو، با توجه به این ویژگی مککانل نوشته که او «آقای موافق» با هر رئیس‌جمهوری برای کمک‌های نقدی به هر کشوری است. با این وجود او از جمله طرفداران قانونی بوده که در سال ۲۰۰۷، به بهانه ردیابی افراد تروریستی، شنود سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا از تلفن‌های ثابت و همراه را مجاز و جاسوسی از وسایل ارتباطی و الکترونیکی را حق دولت بوش دوم می‌دانسته است. این قانون می‌گفت دولت حق دارد که وسایل ارتباطی هر کسی را که مظنون است بدون اجازه قضایی شنود یا جاسوسی کند.
پیروزی مطلق جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان
حزب جمهوری‌خواه آمریکا همچنین در انتخابات مجلس نمایندگان نیز توانست به پیروزی‌هایی دست یابد و موقعیت خود را بیش از پیش تحکیم کند. بر اساس آخرین گزارش‌ها این حزب توانست در انتخابات مجلس نمایندگان با به دست آوردن 243 کرسی در برابر 175 کرسی دموکرات‌ها اکثریت خود را حفظ کند. در انتخابات فرمانداری‌ها نیز جمهوری‌خواهان موفق ظاهر شدند. این دوره از انتخابات گران‌ترین انتخابات میان‌دوره‌ای در تاریخ آمریکا بود. «مرکزی برای سیاست پاسخگو»، یک سازمان فرادولتی در آمریکا، می‌گوید انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۳.۷ میلیارد دلار هزینه داشته است. بنا بر گزارش‌ها، رقابت برای کسب کرسی سنا در ایالت کارولینای شمالی، بیش از ۱۱۰ میلیون دلار و در کلرادو نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار هزینه در بر داشته است. در ایووا، کنتاکی و جرجیا نیز هزینه‌ها بین ۶۵ تا ۸۵ میلیون دلار بوده است. به این ترتیب با کنترل کنگره آمریکا توسط حزب جمهوری‌خواه، این حزب خواهد توانست در دو سال پایانی ریاست‌جمهوری باراک اوباما، نقش بزرگ‌تری ایفا کند. جمهوری‌خواهان با پیروزی‌های به دست آورده می‌توانند سیاست‌های موردنظر خود را در لوایح بودجه اعمال کنند. آنها همچنین می‌توانند مانعی بر سر تایید افراد پیشنهادی اوباما برای مسوولیت‌های قضایی و اجرایی ایجاد کنند. مشارکت در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا معمولا پایین است و نتیجه آن غالبا به نفع حزبی که در قدرت نیست تمام می‌شود. محبوبیت باراک اوباما، رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا نیز با رسیدن به حدود ۴۰ درصد، به پایین‌ترین سطح خود از ابتدای ریاست‌جمهوری او رسیده و این امر در شکست دموکرات‌ها بی‌تاثیر نبوده است. جمهوری‌خواهان در این دوره از انتخابات از این مساله نهایت استفاده را کردند و در تبلیغات انتخاباتی به نارضایتی از اوباما و سیاست‌هایش اشاره کردند و گفتند که این انتخابات، همه‌پرسی برای مقبولیت اوباما است. سایت سالون می‌نویسد: با پیروزی جمهوری‌خواهان در هر دو مجلس نمایندگان و سنا، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، بیش از پیش متحدان قانون‌گذار خود را از دست داده است. با این حساب رقبای جمهوری‌خواه او از وزن بیشتری در مقابل او برخوردار شده‌اند.
اقتصاد عامل پیروزی
برخی از تحلیلگران اعتقاد دارند که پیروزی جمهوری‌خواهان ناشی از دلایل متفاوتی بوده است. از جمله قوانین ضدبارداری، مخالفت با ازدواج دگربا‌ش‌ها. اما در کنار این موارد باید اشاره کرد که «اقتصاد» عامل مهمی در رقم خوردن نتایج چهارم نوامبر بوده است.
به نوشته سایت «slate»، دموکرات‌ها زمان زیادی را صرف این موضوع کردند تا نشان دهند به فکر رشد اقتصادی، ایجاد مشاغل جدید و سایر موضوعات اقتصادی هستند. با این وجود جمهوری‌خواهان در نقاطی رای آورده‌اند که میزان فقر بالا و ایجاد مشاغل جدید در این ایالت‌ها پایین بوده است.
از سال ۲۰۰۸ به این‌سو که بحران اقتصادی ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا را درگیر خود کرده است، دولت اوباما توانسته بود تا حدودی تحرک اقتصادی به‌وجود آورد اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است. به‌رغم اینکه قیمت بنزین تا حدودی پایین آمده است اما هنوز میزان بیکاری بالا در این کشور جزو نقاط ضعف بزرگ دولت اوباما به حساب می‌آید. راب منه‌س، نماینده راست‌ترین دیدگاه در ایالت لوییزیانا پیش از انتخابات گفته بود که نرخ بیکاری سیاه‌پوستان این ایالت سه‌برابر نقاط دیگر ایالات‌متحده است. در پنج ایالت دیگر از جمله کلرادو، ایلینویز، لوییزیانا، نیوهمپشایر و اوره‌گون که بیشتر پیروزی‌ها از آنِ جمهوری‌خواهان بوده است آنها از شعارهایی استفاده کرده‌اند که همیشه دموکرات‌ها از آن حمایت می‌کرده‌اند. جمهوری‌خواهان این‌بار از برابری دستمزد زنان و مردان حمایت کردند و در کمپین‌های تبلیغاتی خود تاکید کرده‌اند که از این لایحه حمایت خواهند کرد. همچنین شخصی مثل گاردنر ضمن انتقاد از افزایش نیافتن متوسط درآمد‌ها گفته است که از سال ۱۹۹۹، متوسط درآمد در آمریکا بر روی چهار هزار دلار باقی مانده است. «ویلیام اسلیتن» تحلیل‌گر مسائل آمریکا می‌گوید که جمهوری‌خواهان توانسته‌اند با متمرکز شدن بر روی موضوعاتی نظیر نرخ بیکاری، درآمد کم، برابری دستمزد زنان و مردان، گوی رقابت را از دموکرات‌هایی بربایند که تا پیش از این، موضوعاتی از این دست به‌عنوان شاخصه تبلیغاتی آنها به حساب می‌آمده است. جمهوری‌خواهان در مونتانا، جورجیا و ویرجیانا از این شعارها توانستند به بهترین نحو استفاده کنند و بر روی موضوعی مثل نرخ بیکاری بیشترین مانور تبلیغاتی را بدهند. فرماندار مینه‌سوتا که خود یکی از جمهوری‌خواهان است، یکی از کسانی است که به شدت روی این موضوع تبلیغ کرده است. او در گفت‌وگو با یکی از تلویزیون‌های محلی گفته است که نرخ بیکاری در این ایالت بالا است و حتی نصف افراد شاغلی که در این ایالت مشغول به کار هستند، تنها به اندازه نصف تخصص‌شان دستمزد دریافت می‌کنند. سایت خبری فاکس نیوز، نزدیک به جمهوری‌خواهان هم نوشت که جمهوری‌خواهان توانستند ضمن به چالش کشیدن برنامه‌های دموکرات‌ها در حوزه اقتصادی، اکثریت کنگره را به دست گیرند. آنها می‌توانند در دو سال باقی‌مانده تا پایان دوره ریاست‌جمهوری باراک اوباما چالش‌های تازه‌ای خلق کنند. اوباما در دوره ریاست‌جمهوری خود چالش‌های فراوانی با جمهوری‌خواهان سنا و مجلس نمایندگان داشته است. آنها یک‌بار دولت آمریکا را تعطیل کردند و با عدم تصویب برنامه اوباما، بحران پرتگاه مالی را به‌وجود آوردند. این نتایج در شرایطی رقم خورده که «اقتصاد» ایالات‌متحده نرم‌نرمک روی ریل افتاده است. هر چند سرعت این قطار چندان چشم‌نواز نیست اما به گفته کارشناسان، اوباما توانسته بود تحرک اقتصادی را پس از رکود بزرگ به‌وجود آورد و اوضاع آنها از سال ۲۰۱۲ به این سو، نسبت به متحدان آن سوی آتلانتیکی‌اش، یعنی اتحادیه اروپا بسیار بهتر بوده است. با این وجود پیروزی چشمگیر جمهوری‌خواهان نشان می‌دهد که مردم آمریکا از باراک اوباما ناراضی هستند. سایت فاکس‌نیوز می‌گوید این پیروزی می‌تواند یک رفراندوم ناخواسته علیه برنامه‌های اوباما باشد.
جمهوری‌خواهان فرشته نیستند
جمهوری‌خواهان دوست دارند کشور باور کند که آنها با دستور کار قوی و جذاب مانند ایجاد شغل، اصلاح مالیاتی و کاهش هزینه‌ها کنترل سنا در روز سه‌شنبه را در دست گرفتند. اما واقعیت این است که آنها هم کار چندانی انجام ندادند. حتی رای‌دهندگانی که از نامزدهای جمهوری‌خواه حمایت کردند زمان سختی داشتند تا بگویند گزینه‌های‌شان چیست. به همین دلیل است که تقریبا تمام نامزدهای جمهوری‌خواه حول یک مساله رقابت داشتند: «ناکامی‌های رئیس‌جمهور اوباما.» جمهوری‌خواهان در سخنرانی پشت سخنرانی، تبلیغ پشت تبلیغ بی‌وقفه مخالفان دموکرات خود را به رئیس‌جمهور پیوند می‌زدند و وعده دادند که بر تمام نفرت‌های عمومی که دولت اوباما و دموکرات‌ها به وجود آورده‌اند، پایان می‌دهند. سه‌شنبه صبح، کمیته ملی جمهوری‌خواهان مجموعه‌ای از «تصاویر انتخاباتی» را منتشر کرد که اوباما و نامزدهای دموکرات سنا را در کنار این پیام نشان می‌داد: «اگر شما رای‌دهنده نیستید، نمی‌توانید اوباما را متوقف سازید.» مهم‌ترین وعده‌هایی که جمهوری‌خواهان پیروز دادند در ماهیت و نفس خود منفی بود. آنها اصلاح خدمات بهداشتی و درمانی را رد کردند. قوانین جدیدی در مورد بانک‌ها و وال‌استریت وضع خواهند کرد. طرح‌های اوباما برای محدود ساختن تولید گازهای مربوط به زغال‌سنگ و اصلاح مهاجرتی و سرمایه‌گذاری در آموزش را متوقف خواهند کرد. رقابت حول «منفی بودن صِرف» برای حزبی که از زمان سوگند اوباما به این شکل عمل کرده تعجب‌آمیز نیست. جمهوری‌خواهان با ایجاد محیطی که هر طرحی با مخالفت مواجه شده و هیچ کاری انجام نمی‌شود، به مهندسی تصویری ناکارآمد و ضعیف از اوباما کمک کردند. «میچ مک کانل» که رهبر جدید اکثریت سنا خواهد بود، در سال 2009 وعده داد که «فهرست ضررها» را برای آسیب به اوباما منتشر خواهد کرد و به همین دلیل، روز سه‌شنبه هم به همین نتیجه دست یافت. سکندری خوردن‌های رئیس‌جمهور در دوره دوم ریاستش به این هدف مککانل یاری رساند: آغاز فاجعه بار قانون مراقبت‌های درمانی مقرون به صرفه در سال گذشته، سیاست خارجی سست و افشای نظارت‌های داخلی و مراقبت نامناسب از کهنه‌کاران جنگ. جمهوری‌خواهان همچنین از ترس ساده‌لوحانه در مورد کودکان مهاجری که از مرز جنوبی عبور می‌کنند و مشکلات پیش پا افتاده در پاسخ به موارد داخلی ابولا سوءاستفاده کردند. در برخی رقابت‌ها، خطاهایی از سوی دموکرات‌ها به جمهوری‌خواهان کمک کرد. در آیوا، «بروس برلی» نظری تحقیرآمیز در مورد کشاورزان داد که هزینه‌هایی برای او در پی داشت. در کنتاکی، «آلیسون لوندرگان گرایمز» اعتباری برای صداقت خود به دست نیاورد آن‌گاه که حاضر به بحث در مورد رای قبلی خود به رئیس‌جمهور نشد.
تقریبا تمام نامزدهای دموکرات میان خود با اوباما فاصله نهادند و طرح این مساله را رد کردند که اوباما پیشرفت چشمگیری در مورد مشاغل و رشد اقتصادی در دوران خود داشته است. اما جمهوری‌خواهان حرف چندانی برای بحث در مورد احیای اقتصادی ندارند و نظراتشان در مورد ایجاد شغل ظاهرا محدود است به ساخت خط لوله نفتی «Keystone XL»، کاهش مالیات‌ها و رد «Obamacare» در هر فرصتی. در نظر، کنترل کامل کنگره به جمهوری‌خواهان انگیزه‌ای می‌دهد تا به مصالحه با اوباما برسند چرا که نیاز خواهند داشت نشان دهند که به جای مانع‌تراشی می‌توانند حکومت کنند. برای مثال، جمهوری‌خواهان می‌توانند در مورد توافق تجارت آزاد با کشورهای اقیانوس آرام به توافق برسند. اما انجمن‌های حزبی‌شان در سنا و مجلس نمایندگان محافظه‌کارتر از قبل خواهد بود و بسیاری از نامزدهای پیروز مجبور خواهند بود که به وعده‌های خود برای آبستراکسیون عمل کنند. مک کانل متعهد به مخالفت با افزایش حداقل درآمد، مبارزه با قوانینی در مورد انتشار کربن و نفی قانون مراقبت‌های بهداشتی شده است. مک کانل در سخنرانی پیروزی خود گفت: «فقط این دلیل که ما یک نظام دو حزبی داریم به این معنا نیست که باید در ستیزی دائمی باشیم.» او به عنوان رهبر جدید سنا باید اثبات کند که حرف مفت نزده است.
منبع: تحریریه نیویورک تایمز
صفحه ی ۲ را نیز بخوانید
ارسال نظر