دنیای اقتصاد: مصری‌ها شکر را با قاشق چای‌خوری به چای اضافه می‌کنند که ممکن است ۳ تا ۵ قاشق شود. قند و شکر یکی از کالاهای ملی است که سال‌های مدید است دولت به آن یارانه می‌دهد. شاید به همین دلیل است که یک پنجم مصری‌ها دیابت دارند. چند هفته کمبود شکر، ترس را بر جان مردم مستولی کرده است. آنچه در این کشور «بحران شکر» نام گرفته باعث شده مردم از نحوه مدیریت اقتصادی عبدالفتاح السیسی و حاکمیت او ابراز انزجار کنند. همین به عاملی برای خشم مردمی و احتمال برانگیختن انقلابی دیگر تبدیل شده است. به گزارش نیویورک‌تایمز، احمد الجبالی، یک فروشنده مصری می‌گوید: «شکر مانند برنج و روغن و گندم است. هرگز نمی‌توان نبود آنها را تحمل کرد. نمی‌توان با آنها بازی کرد. چه کسی می‌تواند بدون شکر زنده بماند؟» اقتصاد مصر از سال ۲۰۱۱ به این سو و زمان آغاز قیام‌های عربی هنوز در وضعیت سقوط آزاد به‌سر می‌برد. ارزش پول این کشور به شدت کاهش یافته است. صنعت گردشگری سقوط کرده است، پول‌های ارسالی از کارگران مصری که در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس کار می‌کنند کاهش یافته و درآمد از کانال سوئز نیز افت کرده است. تورم در ماه اوت به ۵/ ۱۵ درصد رسیده است.

نیویورک‌تایمز می‌افزاید عربستان صادرات نفت خود به مصر را به تعویق انداخته و این حدس و گمان‌هایی برانگیخته دال بر اینکه روابط دو کشور وخیم است. عربستان از سال ۲۰۱۴ تاکنون یعنی روی کار آمدن سیسی ۲۵ میلیارد دلار به مصر کمک کرده است. با این حال، قند و شکر تنها محصولاتی نیستند که در مصر نایاب شده است. ساکنان می‌گویند روغن سرخ کردنی هم برای اولین بار از قفسه سوپرمارکت‌ها ناپدید شده و شیرخشک و برنج هم در حال نایاب شدن هستند. برخی مردم می‌گویند نمی‌توانند برخی داروهای خاص را بیابند زیرا قیمت‌ها سر به فلک کشیده است.

سیسی که تحت فشار است تا اقتصاد را سر و سامان دهد مقصر این بحران شناخته شده زیرا شکر و محصولات دیگر از آن دست محصولاتی هستند که از جنگ جهانی اول به این‌سو مصر به آنها وابسته است. سیسی در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود با الاهرام اعلام کرد که این کاهش‌ها و اقدامات دیگر [منظور سهم یارانه بودجه است که در سال جاری ۱۴ درصد افت کرده و به حدود ۷/ ۸میلیارد دلار کاهش یافته است] «برای نجات وضعیت اقتصادی گریزناپذیر است.» اما حقیقت این است که صبر مردم اندازه دارد. آنها سرخورده‌اند.

قیمت شکر از ۶ پوند به ۱۵ پوند افزایش یافته است و برخی می‌گویند ممکن است تا سه برابر این رقم هم بالاتر رود. مغازه‌های کوچک هفته‌ها پیش شکرشان تمام شد، اما مغازه‌های بزرگ آن را در بسته بندی‌های یک کیلوگرمی به فروش می‌رسانند. برخی شهروندان مصری که سن و سالی از آنها گذشته می‌گویند در تمام عمرمان وضعیتی این‌گونه ندیده‌ایم. گویی سرنوشت ونزوئلا در حال تکرار در مصر است. آیا مصر به ونزوئلای خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل خواهد شد؟