گروه اقتصاد بین‌الملل: اقتصاد ونزوئلا شرایط دشواری را سپری می‌کند و وخامت وضعیت اقتصادی این کشور به حدی رسیده است که حتی نمی‌تواند هزینه‌های چاپ پول را تامین کند. کشوری همچون ونزوئلا که دارای پول بدون پشتوانه است، هرگز قادر به این کار نخواهد بود، چون پول این کشور ته کشیده است.

به گزارش فوربس، معمولا بانک‌های مرکزی که پول خود را تولید می‌کنند، بدون نقدینگی نمی‌مانند چون می‌توانند کمی پول برای خود چاپ کنند. اما چه اتفاقی خواهد افتاد اگر بانک مرکزی یا دولت نتواند هزینه جوهر و کاغذ چاپ پول را تامین کند؟ تعجب نکنید. دو نمونه از این مساله اتفاق افتاده است. کمبودهای شدید در ونزوئلا مساله جدیدی نیست. نبود پوشک یا قطعات خودرو یا آسپرین بر همه آشکار است. اما اکنون این خطر وجود دارد که پول این کشور تمام شود. ونزوئلا که با تورم افسارگسیخته مواجه است، تلاش می‌کند با همان سرعتی که قیمت‌ها افزایش می‌یابند، پول جدید چاپ کند. اکثر این پول، مثل هرچیز دیگری در این کشور صادرکننده نفت، وارداتی است و با توجه به اینکه ذخایر ارزهای احتیاطی به پایین‌ترین سطح خود رسیده است، بانک مرکزی پرداخت‌ها را به کندی بین تامین‌کنندگان خارجی توزیع می‌کند. این تامین‌کنندگان خارجی درحال صرف‌نظر کردن از کسب‌وکار بیشتر هستند. به بیان دیگر، اکنون ونزوئلا به حدی ورشکسته شده است که حتی پول کافی برای پرداخت هزینه‌های چاپ پول خودش را ندارد. خبرنگاری که برای بررسی وضعیت اقتصادی ونزوئلا به این کشور سفر کرده است، می‌گوید: برای خوردن یک پرس غذا در رستوران‌های فرودگاه باید یک کوله‌پشتی پر از بولیوار(واحد پول ونزوئلا) پرداخت کنید. همچنین او می‌گوید مردم برای خرید دئودورانت پول کافی ندارند و در سوپر مارکت‌ها دئودورانت به‌صورت شاتی(فقط یک‌بار مصرف) فروخته می‌شود. ناتوانی ونزوئلا در چاپ پول یادآور یک داستان قدیمی‌تر است: بانک مرکزی زیمبابوه وعده داد برای برطرف کردن کمبود شدید پول نقد، تراول چک‌های دارای ارزش بالاتر چاپ کند. این کمبود نقدینگی به این دلیل به وجود آمده بوده که زیمبابوه قادر نبود پول جوهر چاپ پول را بپردازد. اما بسیاری از معامله‌گران اعلام کردند که این چک‌ها را که چندان هم در دسترس نبود، نمی‌پذیرند. این چک‌ها قرار بود در همه شعب بانک‌های اصلی موجود باشند، اما این شعب اعلام کردند هنوز بانک مرکزی زیمبابوه این چک‌ها را در اختیار آنها قرار نداده است. پول این کشور درحال ته کشیدن بود و نرخ تورم به ۴۰۰ درصد رسیده و اسکناس‌های در گردش را بی‌ارزش کرده بود و بسیاری از مردم شروع به احتکار پول کرده بودند. زیمبابوه حتی آنقدر ارز احتیاطی نداشت که بتواند هزینه جوهر مورد نیاز برای چاپ اسکناس‌های دارای ارزش بیشتر را پرداخت کند. سرانجام بانک مرکزی این کشور فقط روی یک طرف اسکناس‌ها را چاپ زد. درنهایت این بانک آنقدر بی‌پول شد که نتوانست از پس هزینه جوهر و کاغذ چاپ بربیاید. سرانجام دولت زیمبابوه اعلام کرد مردم از هر پولی که دارند، راند(واحد پول آفریقای جنوبی)، دلار، یورو یا هر چیز دیگر استفاده کنند. به نظر می‌رسد سوسیالیست‌های بولیواری اقتصاد را به همان بدی که رابرت موگابه، رئیس‌جمهوری زیمبابوه، مدیریت کرده بود، مدیریت می‌کنند. در سال ۱۹۸۹ آرژانتین نیز با این مشکل روبه‌رو شد. در آن سال آرژانتین یکی از گرم‌ترین تابستان‌های تاریخ خود را تجربه کرد و دولت به دلیل مشکلات اقتصادی در تامین برق با چالش مواجه شد، بنابراین، شهرهای این کشور با قطع برق مواجه شدند. از طرف دیگر دولت به حدی ورشکسته شد که اعلام کرد توانایی خرید کاغذ برای چاپ پول را ندارد درنتیجه آرژانتین با بحران نقدینگی روبه‌رو شد.

تورم ونزوئلا

تورم ونزوئلا در ژانویه ۲۰۱۵ بالغ بر ۸/ ۷۵ درصد بود و در دسامبر همین سال به ۹/ ۱۸۰ درصد افزایش یافت. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند تورم این کشور در سال ۲۰۱۶ به ۷۲۰ درصد جهش خواهد کرد.