اگر کلینتون جای اوباما بود
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا به احتمال زیاد در سال ۲۰۱۶ کاندیدای ریاستجمهوری خواهد شد. اما اگر قرار است او رئیسجمهور آمریکا شود، بهتر است بدانیم در صورتی که اکنون رئیسجمهور بود، سیاست خارجیاش چه شکل و شمایلی داشت. در همین رابطه روزنامه «واشنگتن پست» روز جمعه به بهانه مصاحبه اخیر «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه سابق آمریکا و تلاش او برای فاصله گرفتن از سیاستهای «باراک اوباما» رئیسجمهور این کشور، به بررسی مواضع کلینتون و عملکرد اوباما پرداخته است. «آرون داوید میلر» نویسنده این مطلب در بخشی از یادداشت خود در مورد رویه اوباما در برخورد با ایران، اعتقاد دارد که خانم کلینتون نیز باوجود مواضع سختگیرانهاش در قبال ایران، اگر در سال ۲۰۰۸ رئیسجمهور آمریکا شده بود، چارهای نداشت جز اینکه مسیری را دنبال کند که رئیسجمهور کنونی آن را دنبال کرده است.
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا به احتمال زیاد در سال ۲۰۱۶ کاندیدای ریاستجمهوری خواهد شد. اما اگر قرار است او رئیسجمهور آمریکا شود، بهتر است بدانیم در صورتی که اکنون رئیسجمهور بود، سیاست خارجیاش چه شکل و شمایلی داشت. در همین رابطه روزنامه «واشنگتن پست» روز جمعه به بهانه مصاحبه اخیر «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه سابق آمریکا و تلاش او برای فاصله گرفتن از سیاستهای «باراک اوباما» رئیسجمهور این کشور، به بررسی مواضع کلینتون و عملکرد اوباما پرداخته است. «آرون داوید میلر» نویسنده این مطلب در بخشی از یادداشت خود در مورد رویه اوباما در برخورد با ایران، اعتقاد دارد که خانم کلینتون نیز باوجود مواضع سختگیرانهاش در قبال ایران، اگر در سال ۲۰۰۸ رئیسجمهور آمریکا شده بود، چارهای نداشت جز اینکه مسیری را دنبال کند که رئیسجمهور کنونی آن را دنبال کرده است. به گزارش خبرگزاری فارس، میلر با اشاره به مواضع به شدت ضدایرانی کلینتون در سالهای اخیر، نوشته است که اوباما و وزیر خارجه سابقش هیچگاه مواضع یکسانی در قبال تهران نداشتهاند. او به مخالفت کلینتون با حق ایران برای غنیسازی در مصاحبه اخیرش با نشریه «نیویورکر» اشاره کرده و نوشته است که در مقابل تیم مذاکرهکننده کنونی آمریکا اذعان کرده است که لزوم پذیرش میزان محدودی از غنیسازی، یک واقعیت است. واشنگتن پست میافزاید: «اما اگر کلینتون هم رئیسجمهور بود، او نیز احتمالا با همین وضعیت روبهرو میشد و همین مسیر را پی میگرفت؛ ابتدا به دنبال توافقی موقت میبود و بعد پیش از توافق نهایی یک سالی را صرف مذاکره میکرد.» نویسنده مطلب ادامه میدهد: «از همه اینها گذشته، این خود او بود که مذاکرات کنونی را به جریان انداخت. او و اوباما بر سر یک رویکرد دوگانه به توافق رسیدند؛ راهبردی متکی بر فشار و تعامل همزمان. این راهبرد به این معنی بود که تحریمها اعمال و تشدید شده و در عین حال درهای دیپلماسی باز باشد. پس از آن که سلطان عمان پیشنهاد کانال دیپلماسی محرمانه را مطرح کرد، این وزارت خارجه او به خصوص «بیلبرنز» و «جیک سولیوان» بودند که این وظیفه را از جانب آمریکا بر عهده گرفتند.» همچنین یک کلینتون رئیسجمهور با درک این امر که تنها گزینه به غیر از توافق ممکن است جنگ باشد - حمله اسرائیل یا آمریکا - احتمالا مسیری طولانی را طی میکرد تا مطمئن شود که تمام گزینهها قبل از توسل به زور امتحان شدهاند. مذاکرهکنندهها به مذاکراتشان امید بستهاند و نمیخواهند شکست بخورد. بنابراین احتمالا کلینتون هم اجازه میداد همان امتیازاتی که تیم کنونی به ایران داده، داده شود.
به گزارش تسنیم در ادامه این یادداشت عنوان شده است: «اوباما و کلینتون هیچگاه درباره ایران دارای عقاید کاملا یکسان نبودند. کلینتون از زمانی که سناتور نیویورک بود، خواهان اعمال تحریمهایی شدید علیه ایران بود. او در زمان تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری به ایده اوباما برای تعامل بدون پیششرط با ایران حمله کرد. هیلاری کلینتون همچنین در کتاب خود با عنوان «انتخابهای سخت» از امتناع اوباما برای اتخاذ اقداماتی سختتر علیه ایران در زمان ناآرامیهای انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۰۹ ابراز تاسف میکند. در عین حال او در مصاحبهای که با آتلانتیک داشت، مخالف ایده برخورداری ایران از حق غنیسازی اورانیوم بود: «ترجیح ما نداشتن غنیسازی است. اما در غیر اینصورت، موضع احتمالی برخورداری از یک ظرفیت غنیسازی بسیار کوچک است که هیچگاه نتوانند به سمت گریز هستهای حرکت کنند.»
ارسال نظر