دنیای اقتصاد - مرکز آمار ایران با انتشار گزارشی، هزینه‌ها و درآمدهای خانوا‌رهای شهری و روستایی کشور در سال ۹۱ را اعلام کرد. در این گزارش هزینه سالانه خانوارهای شهری، ۱۶ میلیون و ۴۲۸ هزار تومان و درآمد آنها ۱۶ میلیون و ۷۲۴ هزار تومان برآورد شده که نشان می‌دهد ۲۹۶ هزار تومان تراز مثبت داشته‌اند. در این گزارش، متوسط هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی ۱۰ میلیون و ۸۱۹ هزار تومان بوده که در مقابل آن روستاییان ایرانی ۱۰ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان درآمد کسب کرده‌اند؛ به طوری که هر خانواده روستایی در سال گذشته ۶۹۱ هزار تومان برای هزینه‌های خود کسری داشته‌است. گزارش

مرکز آمار ایران اعلام کرد

کسری 70 هزارتومانی در هزینه‌های خانوار روستایی

گروه خبر- مرکز آمار ایران، هزینه و درآمدهای سالانه خانوارهای شهری و روستایی را اعلام کرد. این نهاد وابسته به معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور در جدیدترین گزارش خود، میانگین کل هزینه خالص یک خانوار شهری برای سال ۹۱ را ۱۶ میلیون و ۴۲۸ هزار تومان برآورد کرد که نسبت به رقم مشابه در سال قبل از آن ۸/۲۳ درصد افزایش نشان می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد که شهرنشینان ایرانی در این سال ۱۶میلیون و ۷۲۴ هزار تومان درآمد کسب کرده‌اند و توانسته‌اند ۲۹۶ هزار تومان نسبت هزینه‌هایشان تراز مثبت داشته باشند. خانوارهای شهری در سال ۹۱، ماهانه یک میلیون و ۳۶۹ هزار تومان هزینه نیازهای مختلف خود کرده‌اند. این در شرایطی است که درآمد هر ماه آنان یک میلیون و ۳۹۴ هزار تومان بوده که تراز مثبت ۲۴ هزار و ۶۰۰ تومان در هر ماه را نشان می‌دهد.

این گزارش حکایت از آن دارد که متوسط هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی ۱۰ میلیون و ۸۱۹ هزار تومان بوده که در مقابل آن، روستاییان ایرانی ۱۰ میلیون و ۱۲۸ هزار تومان درآمد کسب کرده‌اند. هر خانواده روستایی در سال گذشته، ۶۹۱ هزار تومان کسری داشته‌است. به عبارت دیگر روستاییان کشور ۹۰۱ هزار و ۵۰۰ تومان در ماه هزینه داشته‌اند که در مقابل آن ۸۴۴ هزار تومان درآمد کسب کرده‌اند، به طوری که هر ماه ۵۷ هزار تومان کسری داشته‌اند.

این گزارش مرکز آمار در شرایطی منتشر می‌شود که دولتمردان، بررسی قانون هدفمندی یارانه‌ها را در دستور کار خود قرار داده‌اند. مضمون این گزارش از مازاد درآمد ۲۵ هزار تومانی شهرنشینان در مقابل هزینه‌هایشان خبر می‌دهد و در مقابل از کسری ۵۷ هزار تومانی ماهانه این شاخص برای روستاییان سخن می‌گوید. شاید این نهاد دولتی، می‌خواهد سربسته اعلام کند خانوارهای شهری چون تراز مثبت درآمدی دارند، پس می‌توان برای حذف یارانه آنان راحت‌تر تصمیم گرفت، اما با توجه به کسری ۵۷ هزار تومانی ماهانه هر خانواده روستایی، حذف یارانه آنان به صلاح نیست.

جزئیات هزینه و درآمد خانوارهای شهری

بر اساس این گزارش از کل هزینه سالانه خانوار شهری، ۴ میلیون و ۴۵۷ هزار تومان معادل، ۱/۲۷ درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و ۱۱ میلیون و ۹۷۱ هزار تومان با سهم ۹/۷۲ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده‌است.

در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با ۲۴ درصد مربوط به هزینه گوشت و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با ۴۶ درصد مربوط به مسکن بوده‌است.

منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد ۷/۲۷ درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، ۸/۱۶ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۶/۵۵ درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده‌است. همچنین ۹۳ درصد از خانوارهای آمارگیری شده شهری در سال ۱۳۹۱ از گاز لوله‌کشی، ۹۲ درصد از تلفن همراه و ۴۲ درصد از اتومبیل شخصی استفاده کرده‌اند. این ارقام برای سال ۱۳۹۰ به ترتیب ۹۲، ۹۰ و ۴۰ درصد بوده‌است.

نحوه تصرف محل سکونت ۲۲ درصد از خانوارهای شهری، اجاری و رهنی است که در سال ۱۳۹۰ این رقم ۲۳ درصد بوده است.

جزئیات هزینه و درآمد خانوارهای روستایی

بر اساس این گزارش، از کل هزینه سالانه خانوار روستایی، ۴ میلیون و ۵۸۰ هزار تومان معادل ۳/۴۲ درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و ۶ میلیون و ۲۴۰ هزار تومان با سهم ۷/۵۷ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده‌ است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با ۲۵ درصد مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآوردهای آن و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با ۱/۲۸ درصد مربوط به مسکن بوده‌است.

متوسط درآمد اظهار شده یک خانوار روستایی نسبت به سال قبل، ۲۷ درصد افزایش داشته‌است. منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان می‌دهد ۹/۲۴ درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، ۸/۲۸ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۴/۴۶ درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده‌است.

همچنین ۴۸ درصد از خانوارهای آمارگیری شده روستایی از گاز لوله‌کشی، ۸۱ درصد از تلفن همراه و ۲۲ درصد از اتومبیل شخصی استفاده کرده‌اند. این ارقام برای سال ۱۳۹۰ به ترتیب ۴۵، ۷۸ و ۲۰ درصد بوده است. نحوه تصرف محل سکونت ۵ درصد از خانوارهای روستایی، اجاری و رهنی است که در سال ۱۳۹۰ این رقم ۵/۲ درصد بوده است.