شهرام شریف

کمیسیون تنظیم مقررات ماه‌ها پس از اعلام ارزان شدن اینترنت سرانجام با تخفیف ۲۰ درصدی پهنای باند به شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی موافقت کرده و همین موضوع باعث شده که محمد کرم‌پور، رییس‌ سازمان تنظیم مقررات از کاهش ۸ تا ۱۰ درصدی قیمت نهایی اینترنت برای کاربران خبر دهد. این ارزان‌سازی پهنای باند اینترنت ظاهرا باید به مذاق همه خوش آید، اما یک محاسبه ساده نشان می‌دهد که برخلاف انتظار رییس سازمان تنظیم مقررات این کاهش قیمت پهنای باند تاثیری بیشتر از دو الی سه درصد بر قیمت نهایی اینترنت ندارد. دلیل هم این است که شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنت، چندی پیش هزینه‌های خود را منتشر کردند و مشخص شد که پهنای باند فقط ۲۰ درصد کل هزینه‌های یک شرکت اینترنتی را تشکیل می‌‌دهد. هزینه‌های مصرف انرژی و همچنین هزینه‌های انتقال پهنای باند (که آن هم توسط شرکت زیرساخت دریافت می‌شود) هم در واقع هر کدام به اندازه پهنای باند، هزینه بر این شرکت‌ها تحمیل می‌کنند. از این رو، کاهش قیمت پهنای باند به تنهایی نمی‌تواند انتظار کاهش ده درصدی را برای کاربران نهایی پاسخ دهد. با توجه به گران شدن احتمالی قیمت برق که یکی از هزینه‌های اصلی شرکت‌های اینترنتی است، حتی می‌توان انتظار افزایش قیمت را طی ماه‌های پیش رو داشت. چند پرسش اصلی شاید بتواند موضوع بحث را روشن‌تر کند. نخست آنکه چرا مقامات وزارت ارتباطات این کاهش قیمت را صرفا روی پهنای باند اعمال می‌کنند و چرا روی هزینه‌های کمرشکن انتقال پهنای باند آن را اعمال نمی‌کنند. هم‌اکنون بنا بر قوانین شرکت‌ها حق انتقال پهنای باند به داخل کشور را ندارند و اجبارا باید از مسیرهای انحصاری شرکت زیرساخت این انتقال را در قبال پرداخت هزینه سنگین انجام دهند. پرسش بعدی این است که چرا وزارت ارتباطات برای کاهش قیمت انرژی شرکت‌های خدمات‌دهنده هیچ حمایتی انجام نمی‌دهد. و در آخر اینکه اگر تمام این مفروضات را اشتباه بپنداریم و انتظار کاهش ده درصدی قیمت اینترنت را از شرکت‌های خصوصی داشته باشیم، جا دارد همین انتظار را از مخابرات که اخیرا به ارائه اینترنت پرسرعت پرداخته، داشته باشیم. آیا قیمت‌های فعلی اینترنت پرسرعت مخابرات هم تا ده درصد کاهش پیدا می‌کند؟