عضو سابق هیات امنای حساب ذخیره ارزی گفت: صندوق توسعه ملی بر پایه چند سال تجربه حساب ذخیره ارزی شکل گرفت تا مشکلات را برطرف کنند، اما عملکرد دو ساله آن نشان می‌دهد که در بعضی موارد دچار اختلال شده است. بایزید مردوخی در گفت‌وگو با ایسنا، عنوان کرد: از دهه ۱۳۲۰ درآمد نفت اصلی‌ترین منبع سرمایه‌گذاری در ایران بوده و از دهه‌ ۱۳۳۰ تاکنون تخصیص و توزیع درآمد نفت یکی از وظایف دولت‌های ایران بوده است. شکل‌گیری برنامه‌ریزی توسعه در ایران با رویکرد نفت به عنوان منبع تجدید‌ناپذیر و ثروتی که باید صرف سرمایه‌گذاری و ایجاد ثروت بشود از ۶۰ سال پیش با شروع برنامه هفت ساله اول کشور در سال ۱۳۲۷ آغاز شد.

عضو سابق هیات امنای حساب ذخیره ارزی افزود: تلاش دولت‌های ایران در تمام این مدت برای مطرح کردن خود به عنوان دولت سرمایه‌گذار و نه فقط مصرف‌کننده بوده است و این عادت عرف بوده و دولت‌ها مدعی هستند که درآمد نفت را صرف کارهای زیربنایی می‌کنند.

وی گفت: البته این ادعا تفاوت‌هایی هم دارد، چرا که ۷۱درصد کل درآمد نفت از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۱ به طرح‌های عمرانی اختصاص یافته و پس از این تاریخ این نسبت کم شده و به ۲۰ الی ۳۰ درصد رسیده است.

مردوخی به عملکرد حساب ذخیره ارزی در این سال‌ها اشاره کرد و گفت: صندوق توسعه ملی بر پایه چند سال تجربه حساب ذخیره ارزی تشکیل شد و فرض بر آن بود که مشکلات حساب ذخیره ارزی در اساسنامه‌ و در ساختار این صندوق را برطرف می‌کند، اما عملکرد دو ساله آن به دلیل بعضی مسائل موجب اختلال در آن شده است.

وی از جمله اختلال‌ها را تعیین سهمیه برای بخش کشاورزی به صورت ریالی عنوان کرد و گفت: صندوق توسعه نباید چنین اقدامی کند و تنها باید برای طرح‌های سرمایه‌گذاری ارز اختصاص دهد.

این عضو اسبق هیات امنای حساب ذخیره ارزی گفت: برای حل مشکل بخش کشاورزی و تامین اعتبار آن، سیستم بانکی باید اقداماتی انجام دهد و بانک کشاورزی وارد عمل شود و این کار صندوق توسعه ملی نیست. لذا این ارزی که به صورت ریال در اختیار بخش کشاورزی از سوی صندوق قرار گرفته فقط جنبه عاطفی داشته است و متاسفانه اخلال در کار صندوق ایجاد کرده است.

وی خاطرنشان کرد: مکلف‌کردن صندوق برای ارائه ارز به صنایع جهت سرمایه در گردش نیز جزو وظایف صندوق توسعه ملی نیست، چرا که سرمایه در گردش کار بانک‌های تجاری است و برای این امر سیستم بانکی باید تقویت شود.