نورافکن - واقعیت این است که برخی مسائل و بحث‌های مرتبط با قراردادهای نفت و گاز میان ایران و شرکت‌ها و کشورهای دیگر احتمالا با مسائل امنیتی گره خورده است و نمی‌توان انتظار شفافیت کامل درباره آنها را داشت. قرارداد انتقال نفت‌و‌گاز ایران به هندوستان از مسیر پاکستان، اما به این دلیل که بحث‌های مرتبط با آن از دولت‌های قبلی هم منتشر شده و در کانون توجه بوده است، نمی‌تواند مشمول قاعده کدرسازی قرار گیرد و لازم است شفاف‌سازی کامل درباره آن صورت پذیرد. وزیر نفت ایران در حالی امروز میزبان طرف پاکستانی است که اصولا این کشور مقصد نهایی برای فروش گاز نیست.غلامحسین نوذری می‌گوید: که «اولویت‌ ما امضای قرارداد سه‌جانبه خط لوله صلح است»، اما وقتی که طرف هندی در تهران حضور ندارد می‌خواهد گفت‌و گو کند، به چه علت میزبان یک‌طرف شده باید معلوم شده و شفاف‌سازی شود. به نظر می‌رسد مقام‌های ارشد وزارت نفت باید کدرسانی از مسائل و مباحث مطروحه در این باره را کنار گذاشته و به صورت شفاف بگویند دلایل مخالفت یا اکراه طرف هندی برای انعقاد قرارداد چیست؟ آیا مشکل مسائل فنی و اقتصادی است یا به مسائل دیگر باید توجه کرد. گفته می‌شود که سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای اجرای این قرارداد از ۵/۴‌میلیارد دلار پیش‌بینی اولیه به ۷‌میلیارد دلار افزایش یافته است و شفاف‌سازی درباره این مساله نیز ضرورت دارد. شفاف‌سازی درباره مشکلات این خط را که به خط لوله صلح مشهور شده است، باید جدی گرفت.