علی میرزاخانی

سایت آقای احمد توکلی دیروز در یادداشتی «بدون نام» که به مفهوم پذیرش کامل مسوولیت آن از سوی خود آقای توکلی است، با تدارک مقدمه‌ای تحریک‌آمیز، مصداق اصلی منتقد خیرخواه را «سایت الف» دانسته و با حمله شدید به بقیه منتقدان از جمله دنیای اقتصاد اعلام کرده است که فقط منتقدان خیرخواهی چون الف به رویکردهای عدالتخواهانه و ضدفساددولت اعتقاد دارند ولی بقیه به این رویکردها بی‌اعتقادند! البته تضاد فکری روزنامه دنیای اقتصاد با نگاه اقتصادی آقای توکلی بر هیچ‌کس پوشیده نیست و نقدهای عالمانه و مستمر دنیای اقتصاد به طرح‌های اقتصادی ارائه شده از سوی این خط فکری از زمان طرح تثبیت قیمت‌ها ریشه اصلی مقابله‌هایی است که جریان اقتصادی آقای توکلی با روزنامه دنیای اقتصاد در پیش گرفته است. این مقابله از زمانی که «دنیای اقتصاد» طرح‌های اولین وزیر صنایع دولت نهم را که ظاهرا توسط آقای توکلی معرفی شد، به بوته نقد علمی گذاشت شدت بیشتر و صورت نابرابری به خود گرفت.

در آخرین روزهای وزارت آقای طهماسبی که روزنامه دنیای اقتصاد سقوط رشد صنعتی را از نرخ دورقمی به نرخ یک رقمی نتیجه سیاست‌های نادرست و غیرکارشناسانه‌ای همانند اولویت‌دادن به تولید گوشی موبایل با ۱۵برابر کردن تعرفه واردات و غیره دانست، مقابله این گروه در هیات یک دستگاه دولتی عظیم با «دنیای اقتصاد» به اوج خود رسید که چنانچه روزگاری غبار خط‌کشی‌های سیاسی و سیاست‌زدگی بخوابد، جزئیات آن به افکار عمومی اعلام خواهد شد؛ ضمن اینکه داور نهایی را حضرت حق‌تعالی می‌دانیم که در آن روزی که اتصال به هیچ رانتی مفید فایده نخواهد بود، بین ما قضاوت خواهد کرد.

شیوه سایت الف برای مقابله با «دنیای اقتصاد» شیوه بسیار کهنه و منسوخی است. در این شیوه تلاش می‌شود تا جهت انتقاداتی را که متوجه خط فکری آقای توکلی است به سمت دولت نهم منحرف کنند تا هم دولت نهم تضعیف شود و هم منتقدان خط فکری آقای توکلی که ناگفته پیداست این هر دو مطلوب چه کسانی است!

اگر دنیای اقتصاد بخواهد به شیوه سایت الف استدلال کند که اتفاقا برخلاف سایت الف قرائن و شواهد بیشتری در اختیار دارد، می‌تواند همزمانی روز انتشار مقاله الف را با تیتر همان روز دنیای اقتصاد که از صعود مجدد رشد صنعتی به نرخ دورقمی حکایت دارد، علت اصلی انتشار این مقاله بداند و اتفاقا در جایی از مقاله الف که به بحث وزارت صنایع اشاره می‌شود، دم خروس پیداست؛ اما دنیای اقتصاد بهتر آن می‌داند که قضاوت را بر عهده خوانندگان مطلب الف بگذارد.

سایت «الف» دنیای اقتصاد را هوادار دو آتشه لیبرال سرمایه داری و سخنگوی کارگزاران سازندگی دانسته است (که از نظر حقوقی قابل پیگیری است) و از دولت نهم انتقاد کرده است که چرا منتقدان خیرخواه و برانداز را با یک چوب می‌راند که تلویحا این توصیه را در بردارد که الف چون منتقد خیرخواه است، مورد لطف قرار گیرد و آن یکی چون برانداز است از ریشه کنده شود.

اما عزت از آن خدا و مومنان واقعی به اوست و هم اوست که عزت را به هر که خواهد می‌دهد و از هر که بخواهد می‌ستاند.

در عین حال، برای کسانی که یادداشت دنیای اقتصاد را که بهانه حمله شدید سایت آقای توکلی به دنیای اقتصاد قرار گرفته است، نخوانده‌اند (هر چند که می‌دانیم علت چیز دیگری است) یادآوری این نکته را ضروری می‌دانیم که مقاله دنیای اقتصاد به پیامدهای «تثبیت قیمت‌ها» در زیمبابوه پرداخته است و همه می‌دانند که مبدع تثبیت قیمت‌ها آقای توکلی بوده است و نه دولت نهم و اتفاقا این دولت میراث‌دار پیامدهای مخرب آن سیاست چون سهمیه‌بندی‌های مختلف، قطع گاز و خاموشی‌ها بوده است که منشا اصلی آنها همان تثبیت قیمت‌ها است و دنیای اقتصاد بارها به این مهم پرداخته است.

در پایان دعای آن بزرگمرد تاریخ را مرور می‌کنیم که «خداوندا! برای ما دشمنی قرار مده و اگر قرار دادی، قدرت ما را با او برابر کن تا پیروزی از آن حق باشد.»