سمیرا مخملباف چنان بلایی بر سر منطقه آورد که ...

دوشنبه شب، بزرگداشت «فرهاد ورهرام» مستند‌ساز قدیمی سینمای ایران در سالن سینما حقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.

در این برنامه، ابتدا سه مستند «بازار در اردهال»، «عروسی مقدس»، «خلوت جنگل» و دقایقی از مستند «سرزمین خورشید» از ساخته‌های ورهرام به نمایش درآمد.

به گزارش فارس، در نشست پرسش و پاسخ پس از نمایش مستند‌های فوق، «فرهاد ورهرام» ضمن اظهار خرسندی از نمایش فیلم‌هایش پس از مدت‌ها گفت: «خاطرم هست سال گذشته برخی از دوستان سینمایی در باغ فردوس جمع شدند و نسبت به عرضه آثارشان به صورت مجانی اعتراض کردند. همان روز گفتم مستند‌سازان خیلی خوشحال می‌شوند که فیلم‌های‌شان را مجانی در اختیار تماشاگر قرار دهند و جلوی دانشگاه تهران فیلم‌هایشان را بفروشند.»

وی ادامه داد: برای من مساله عکاسی بسیار مهم است و تاکید زیادی روی آن دارم. هر سوژه‌ای را که مدنظر دارم، مفصل عکاسی می‌کنم. مثلا برای ساخت یکی از مستند‌هایم ۱۳۶ حلقه فیلم از کوچ بختیاری گرفتم. با دیدن عکس‌ها و یادداشت‌هایی که بر می‌دارم تاثیر بسیار زیادی در روند کار خود ایجاد می‌کنم. این باعث می‌شود که من روی کارم متمرکز‌تر باشم.

این مستند‌ساز با انتقاد از گروه‌های فیلمبرداری که تاثیرات منفی بر روی مردم بومی می‌گذارد، گفت: «من پیشنهاد می‌کنم یک فیلم در مورد تاثیرات منفی و مثبت گروه‌های فیلمبرداری در مناطق بومی کشور ساخته شود. من فیلمسازانی را دیدم که برای ساخت اثرشان مناطق بومی را نابود می‌کنند که این باعث می‌شود تا دید مردم آن منطقه نسبت به مستند‌سازان منفی شود. حتی دیده‌ام که برای راه افتادن کارشان قول سدسازی به آنها می‌دهند.»

وی ادامه داد: «مثلا در فیلم «پیر شالیار»، سکانس ابتدایی کارم را به خاطر «سمیرا مخملباف» از دست دادم. او برای ساخت فیلم «تخته سیاه» بلایی سر منطقه اورامانات و مردم آنجا آورده بود که هیچ‌کس حاضر نبود با من ارتباط برقرار کند.

برای یکی از سکانس‌های فیلم که سکانس دعا خواندن درویش کمال بود، همه چیز‌ها به‌سامان شده بود؛ ولی درویش‌کمال به من گفت که درویش‌های بالادستی به او توصیه کردند که حواسش باشد که شبیه جریان فیلم «تخته‌سیاه» با او برخورد نشود به همین خاطر او از کار با من انصراف داد. این کارگردان از درویش‌ها به‌عنوان «حمال» استفاده کرده بود و کل منطقه را آلوده کرد؛ به همین دلیل تمام افراد بومی از هر گروه فیلمبرداری بیزار بودند.»