کاترییس هیات‌داوران جشنواره کن:
فیلم‌هایی که مد روز نیستند
روزنامه «لوموند» چاپ پاریس به فاصله یک‌روز تا پایان جشنواره شصت‌ویکم کن، در گفت‌وگوی اختصاصی با «شون پن»، به پای صحبت‌های برنده اسکار سال ٢٠٠٤ نشست، این گفت‌و‌گو را در زیر می‌خوانید. * تا به این‌جا از برگزاری جشنواره راضی هستید؟
بله
*چند فیلم دیگر را هنوز ندیده‌اید؟
فقط سه فیلم.
*برداشت کلی شما از مجموعه فیلم‌های بخش رقابتی چیست؟
احساس من این است که کلکسیونی از فیلم‌های خوب را شاهد بودیم. فقط تاسف می‌خورم که فیلم‌های کمدی بیشتری در بخش رقابتی حضور نداشتند که به عقیده من علت اصلی آن، نبود توزیع‌کنندگانی است که نگران هستند، مبادا حضور فیلم‌هایشان در ویترین کن، برای آنها خطرناک باشد که به نظر من این فکر غلطی است. از سوی دیگر این فکر اشتباه نیز وجود دارد که فیلم‌های کمدی نمی‌توانند آثار بزرگی شوند، این در حالی است که هم‌اکنون ساخت فیلم‌های کمدی رشد غیرقابل باوری حداقل در آمریکا دارند.
*فیلم‌های کمدی که اخیرا توجه‌تان را جلب کرده‌اند، کدامند؟
مطمئنا فیلم‌های «وودی آلن»؛ اما در کنار آنها فیلم‌های زیادی هستند مانند «قبر بزرگ» (ساخته گرگ موتولا/٢٠٠٧) که این تفکرات را نقض می‌کنند.
*در نشست خبری هیات داوران نوعی سیاست در نزد اعضا دیده شد. آیا در بحث و تبادل نظر بین اعضا نیز این نوع سیاست انعکاس دارد؟
شاید از سیاست اعضای هیات داوران در نگرش به فیلم‌ها تعجب کنید. اما در مجموع باید بگویم ما بر روی تجارب سینمایی تمرکز می‌کنیم؛ اصلی که به شیوه‌های مختلف می‌توان آن را تعبیر کرد.
*واکنش شما به پیشنهاد برگزارکنندگان جشنواره برای تصدی ریاست هیات داوران چه بود؟
آنها گفتند تنها می‌خواهیم این مسوولیت را به یک آمریکایی محول کنیم. با این‌حال من با ایده رقابت مشکل دارم و می‌خواهم نظرم را در این رابطه با جمله «دیوید لینچ» بگویم که در سال ٢٠٠٢ وقتی ریاست هیات داوران را برعهده گرفت، گفت: «ما فیلم‌ها را انتخاب نخواهیم کرد، انتخاب فیلم‌ها به عهده ما خواهد بود.»
*در نوع نگرش به فیلم‌ها چه چیز شما را هدایت می‌کند؟
بهترین راه برای صادق‌بودن این است که فیلم‌ها را از تاثیرات مد آزاد سازیم و آن‌چه فراموش‌نشدنی می‌ماند را به‌دست آوریم. ما باید دقیقا در نقطه مقابل آکادمی اسکار باشیم که جوایزشان هنر تمام‌عیار کاربرد بجا و بازاریابی مناسب است.
* آیا شما در طول جشنواره روزنامه‌ها را می‌خوانید؟
از اعضای هیات داوران خواسته‌ام که نقد روزنامه‌ها درباره فیلم‌ها را نخوانند. هرچند در هتل‌ها معمولا روزنامه‌ها در دسترس هستند و برای من نیز اتفاق افتاده است. به نظر من «ورایتی» روزنامه‌ای است که اطلاعات نادرست می‌دهد. آنها از باب بازاریابی به فیلم‌ها نگاه می‌کنند و با اشاعه انواع شایعات به آنها ضرر می‌زنند. خرید چنین روزنامه‌هایی در واقع سرمایه‌گذاری علیه هنر است.
ارسال نظر