کلانشهر تهران با ۱۰ میلیون جمعیت به حدود ۱۲ هزار چشمه توالت نیاز دارد که با در نظر گرفتن میانگین هشت چشمه برای هر ساختمان سرویس باید هزار و ۵۰۰ سرویس بهداشتی عمومی مجهز و کامل احداث شود، اما پایتخت در حال حاضر تنها حدود ۲۰۰ سرویس بهداشتی دارد. به گزارش مهر، در تهران و در اردیبهشت ماه سال ۸۳، شورای شهر تهران برای اولین بار موضوع احداث سرویس‌های بهداشتی شهر را مطرح کرده و بر این اساس شهرداری تهران موظف شد برنامه بازسازی و احداث سرویس‌های بهداشتی به همراه مکان‌یابی آنها با توجه به نقاط پرتراکم شهر را در دستور کار خود قرار دهد.

بر این اساس در مناطق مختلف تهران ۶۰ سرویس بهداشتی مکانیزه احداث شد که نمونه آن را در میادین شهر می‌توان دید و البته حدود ۶۰ سرویس بهداشتی مکانیزه در دیگر مناطق شهر تهران نیز ساخته و نصب شده است. همچنین تعداد ۶۰ سرویس بهداشتی هم در پارک‌های شهر تهران وجود دارد‌. اما این تعداد سرویس بهداشتی به هیچ عنوان جوابگوی نیازهای موجود نیست و می‌بایست مکان‌یابی سرویس‌های بهداشتی در سطح شهر براساس یک برنامه و یک الگوی مشخص انجام شود.

محمد مجابی، معاون علم و فناوری مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، یکی از مشکلات جذب گردشگر در کشور را معضل سرویس‌های بهداشتی می‌داند و می‌گوید: البته در جایگاه گردشگری جدا از موضوع جذب گردشگر باید به این نکته توجه کنیم که به عنوان کشوری اسلامی که در آن توجه ویژه‌ای به مقوله نظافت شده است نباید از نگاه گردشگران خارجی با سرویس‌های بهداشتی آلوده مورد سوال قرار بگیریم.

به گفته وی، در حال حاضر نه تنها در مکان‌های عمومی، بلکه در اماکن خصوصی مانند رستوران‌ها نیز مشکل سرویس بهداشتی وجود دارد و با توجه به اینکه بر اساس مطالعات، هر انسان به طور متوسط سه سال از زمان عمر خود را در توالت به سر می‌برد توجه به جایگاه بهداشت در سرویس‌های بهداشتی از نکات بسیار حائز اهمیت است.امیررضا رفیعی در پژوهشی به مشکلات سرویس‌های بهداشتی پرداخته است و کمبود فضاهای بهداشتی را برای زنان بیش از مردان می‌داند.او معتقد است: کمبود فضاهای بهداشتی برای زنان در مقایسه با مردان، توجه به نیازهای افراد معلول، کم‌توان و افراد سالخورده، منجر به ارزیابی مجدد ملاحظات طراحی در کشورهای توسعه‌یافته شده است. اما طراحی و تصویب استانداردها به تنهایی نمی‌تواند تامین‌کننده تمام نیازهای موجود باشد و باید حمایت‌های سیاسی و مالی نهادهای دولتی و محلی نیز وجود داشته باشد.

با توجه به اینکه نیاز زنان به استفاده از سرویس در طول روز بیشتر از مردان است توصیه می‌شود تعداد سرویس‌های بهداشتی به نسبت ۶۵ به ۳۵ در فضاهای پر رفت و آمد و تا ۸۰ به ۲۰ در مراکز عمده خرید به نفع زنان افزایش یابد.