وزیر صنایع و معادن در جمع اعضای هیات‌مدیره جدید نظام مهندسی معدن درباره تدوین استراتژی توسعه صنعتی اظهار داشت که جهت رفع نواقص در حال انجام پاره‌ای هماهنگی‌ها با دفتر مقام معظم‌رهبری، دفتر تشخیص مصلحت نظام، کمیسیون صنایع و معادن، مرکز پژوهش‌های مجلس و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی است. در فهرست وزیر صنایع و معادن جای «تشکل‌ها» خالی است. این در حالی است که تشکل‌های غیردولتی دهه‌ها است که در جهان نقش عمده و اساسی در سیاست‌گذاری کلان اقتصادی و صنعتی بر عهده دارند. این تشکل‌ها با همکاری و نظارت بر بخش دولتی، اهداف آرمانی مانند عدالت اجتماعی و توسعه پایدار، حفاظت محیط‌زیست، حمایت از مصرف‌کننده، توزیع عادلانه ثروت در جامعه و... را پی می‌گیرند و به‌عنوان یک نماد مدرن ابتکارات عمده‌ای را در مدیریت کشور اعمال می‌کنند. این حضور و مشارکت به‌خصوص در امر سیاست‌گذاری بسیار مهم و اساسی است. چنانکه جریان توسعه صنعتی نشان می‌دهد آن کشورهایی در این مسیر موفق‌تر بوده و مزیت رقابتی بیشتری نسبت به سایرین دارند که در امر تعیین اهداف استراتژیک و سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و صنعتی خود از نظرات و ایده‌های تشکل‌ها بیشتر استفاده کرده‌اند.

خلاء دریافت نظرات و دیدگاه‌های تشکل‌های صنعتی کشور آنجا بیشتر خود را نمایان می‌‌کند که به این نکته توجه نماییم که بخش‌خصوصی در هیچ زمانی همچون زمان حاضر اهمیت و جایگاه ویژه و خاص چه در برنامه‌های توسعه‌ای و چه در باور و سخنان مسوولان اجرایی نداشته است. ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴ که بر تارک آن توانمندی‌های بخش‌خصوصی کشور می‌درخشد، شاه بیت این ضرورت توجه است. نکته مهم دیگر در این میان تاثیری است که حضور نمایندگان تشکل‌های بخش‌خصوصی در هر چه واقعی‌تر شدن برنامه‌ها می‌گذارد. به عبارتی از مهم‌ترین معضلات و شکاف‌های نظام برنامه‌ریزی و اصولا سیاست‌گذاری اقتصادی و صنعتی کشورمان «ذهنی و انتزاعی» بودن این سیاست‌ها است، چنانکه این برنامه‌ها یا چنان بلندپروازانه بوده‌اند که اصولا قابلیت اجرایی نداشته و فقط به تخصیص غیربهینه منابع منجر شده است یا آنچنان محافظه‌کارانه و دولت‌مدارانه که امکان هرگونه ابتکار و خلاقیت را از جامعه سلب کرده است. براین اساس حضور تشکل‌ها در نظام سیاست‌گذاری‌ و برنامه‌ریزی کشور می‌تواند «امکان تلفیق علم و دانش استادان و کارشناسان دانشگاهی» و «محدودیت و مشکلات دستگاه‌های دولتی» را با «تجربه و هنر عینی» حاصل یکصد سال تلاش صنعتگران را فراهم نموده و راهبردهای خردمندانه و قابل اجرا را در اختیار جامعه قرار دهد.

آخرین نکته آنکه مگر قرار نیست تمامی این راهبردها و سیاست‌ها و افق‌های صنعتی توسط صنعتگران واقعیت یابد و خانه روشن شود، پس غیاب صاحبخانه به چه معنا است؟!

امیر حقیقت