به گفته کارشناسان، مصرف طولانی‌مدت داروهای مسکن و خواب‌آور باعث بروز افسردگی، سردرد، ناراحتی‌های گوارشی، آسیب کبدی و اختلال حافظه می‌شود. به گزارش «ایسنا»، «دکتر غیایی» مسوول امور دارویی معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان این مطلب گفت: داروهای مسکن و خواب‌آور شامل انواع متنوعی هستند که برای رفع اضطراب و ایجاد حالت تسکین و خواب به کار می‌روند.

وی در ادامه در مورد انواع مختلف این داروها گفت: داروهای مذکور به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند که در گروه اول بنزودیازپین‌ها، شایع‌ترین داروهای خواب‌آور هستند که پزشکان برای رفع اضطراب و بی‌خوابی آن را تجویز می‌کنند و با اسامی مختلفی همچون دیازپام، کلردیازپوکساید، لورازپام، اکسازپام و کلونازپام عرضه می‌شوند، گروه دوم نیز داروهای مسکن-خواب‌آور، باربیتورات‌ها هستند که با نام‌های مختلفی چون فنوباربیتال و پنتوباربیتال عرضه می‌شوند.

دکتر غیایی در مورد راه‌های مصرف این قرص‌ها اظهار کرد: بنزودیازپین‌ها معمولا به شکل قرص، کپسول و آمپول وجود دارند و به روش‌های تزریقی و خوراکی قابل استفاده هستند. باربیتورات‌ها نیز در اشکال مختلفی چون قرص، کپسول، آمپول و شیاف تهیه شده و از طریق خوراکی، مقعدی و تزریقی قابل مصرف هستند که این قرص‌ها اثرات بسیار شدیدی بر روی سیستم تنفسی داشته و به همین دلیل بسیار خطرناک‌تر از بنزودیازپین‌ها هستند.

وی با اشاره به این که آثار مصرف این داروها معمولا چند ساعت تا یک روز باقی می‌ماند، افزود: تغییرات روانی یا رفتاری، سرخوشی مختصر، رفتار نامناسب جنسی، پرخاشگری و اختلال قضاوت، گیجی و رخوت، خواب‌آلودگی، شل شدن عضلات و عدم تعادل از آثار مصرف این داروها است.

همچنین در صورت سوء‌مصرف از باربیتورات‌ها، عوارضی همچون کما، ایست تنفسی و نارسایی قلبی، عروقی به وجود می‌آید.

این کارشناس درباره علائم و چگونگی ترک این داروها اضافه کرد: علائم ترک که مشتمل بر افسردگی، اضطراب، بی‌قراری، اختلال خواب، بی‌اشتهایی و تهوع، افزایش فشارخون و کاهش درجه حرارت بدن هستند، معمولا از روز بعد از قطع دارو شروع می‌شود و بسته به نوع دارو یک تا چند هفته بعد فروکش می‌کند.

وی افزود: با توجه به قدرت باربیتورات‌ها هنگام قطع دارو و با توجه به اینکه امکان بروز تشنج به هنگام قطع هر دو گروه وجود دارد، لذا کمک‌های تخصصی پزشکی و نظارت پزشک در هر دو مورد ضروری است.