حرکت جهان به سوی حمل و نقل ریلی
در یک قرن گذشته حمل‌ونقل، موتور محرکه اقتصاد جهان بوده است. در دهه‌های اخیر، حمل‌ونقل جاده‌ای و هوایی بخش اعظم سرمایه‌گذاری‌های کشورها را به خود اختصاص داده است و این موجب بی‌توجهی به باثبات‌ترین روش حمل‌ونقل جمعی یعنی حمل‌ونقل ریلی شده است. اکنون اما برای حفظ محیط‌زیست و بهبود وضعیت اقتصادی، زمان آن رسیده است که تعادل بین حمل‌ونقل جاده‌ای، هوایی و ریلی ایجاد شود. در جهانی زندگی می‌کنیم که هنوز بسیاری از کشورها از تبعات بدترین بحران مالی و اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم رهایی نیافته‌اند. این بحران اما بهترین فرصت را برای سوق دادن کشورها به سوی حمل‌ونقل باثبات ریلی فراهم کرده است.
در یک قرن گذشته حمل‌ونقل، موتور محرکه اقتصاد جهان بوده است. در دهه‌های اخیر، حمل‌ونقل جاده‌ای و هوایی بخش اعظم سرمایه‌گذاری‌های کشورها را به خود اختصاص داده است و این موجب بی‌توجهی به باثبات‌ترین روش حمل‌ونقل جمعی یعنی حمل‌ونقل ریلی شده است. اکنون اما برای حفظ محیط‌زیست و بهبود وضعیت اقتصادی، زمان آن رسیده است که تعادل بین حمل‌ونقل جاده‌ای، هوایی و ریلی ایجاد شود. در جهانی زندگی می‌کنیم که هنوز بسیاری از کشورها از تبعات بدترین بحران مالی و اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم رهایی نیافته‌اند. این بحران اما بهترین فرصت را برای سوق دادن کشورها به سوی حمل‌ونقل باثبات ریلی فراهم کرده است.
سرمایه‌گذاری در بخش ریلی از یکسو می‌تواند موجب رونق اقتصادها شود و از سوی دیگر از میزان آلاینده دی‌اکسید کربن و آلودگی هوا می‌کاهد. بسیاری از کشورها افزایش سرمایه‌گذاری در بخش ریلی ظرف دو تا پنج سال آینده را در دستور کار خود قرار داده‌اند. البته برخی کشورهایی که به سرعت در حال رشد هستند و تراکم جمعیت در آنها بالاست، همچون چین و هند، از پیش سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در پروژه‌های فناوری پیشرفته ریلی کرده‌اند. ساخت قطار‌های بین شهری، اولویت نخست بودجه بسته محرک اقتصادی چین را تشکیل می‌دهد. آمریکا نیز برای نخستین‌بار بخش مهمی از بودجه خود را به حمل‌ونقل ریلی اختصاص می‌دهد. با وجود همه اینها، باید تلاش‌هایی‌بیش از این انجام شود. در این‌باره توجه به آمار نشان‌دهنده همه حقایق است: تراکم جمعیت شهری موجب هدرروی انرژی، زمان و پول می‌شود.
صنعت ریلی می‌تواند این مشکل را برطرف کند. در اروپا هزینه تراکم جمعیت به لحاظ تاخیرها و هدرروی سوخت بالغ بر ۳ درصد تولید ناخالص داخلی است. علاوه بر این، هزینه‌های سفرهای بین شهری با خودرو به‌طور متوسط سه برابر بیشتر از هزینه سفر با قطار است. هزینه‌های ترانزیت ریلی تنها ۵ درصد از کل هزینه‌های ترانزیت خودرو (جاده و پارکینگ) است. در آمریکا هر یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری دولت فدرال در حمل‌ونقل عمومی موجب اشتغال‌زایی برای ۴۷۵۰۰ نفر می‌شود. سرمایه‌گذاری در بخش ریلی همچنین برای دستیابی به اهداف ایجاد ثبات در کره زمین نیز ضروری است. افزایش گازهای آلاینده ناشی از حمل‌ونقل موجب می‌شود اتحادیه اروپا به ۲۰ درصد از اهداف خود در کاهش آلاینده‌ها تا سال ۲۰۲۰ نرسد و این در حالی است که انتقال توجهات از جاده به ریل می‌تواند این مشکل را حل کند. یک مطالعه سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که تاخیر در اقدامات جوی به‌طور دائمی دست کم ۵/ ۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان هزینه خواهد داشت اما دستیابی به اهداف کاهش آلاینده دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۵۰ تنها ۱/ ۱ درصد تولید ناخالص داخلی جهان هزینه خواهد داشت و در این میان صنعت ریلی تنها راه‌حل حمل‌ونقلی برای بسیاری از چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی است. حمل‌ونقل ریلی کمترین میزان مصرف سوخت، کاهش تراکم جمعیت، مصرف کمتر اراضی، دسترسی آسان به حمل‌ونقل برای همه سنین و کاهش ۲۰ درصدی هزینه‌های نوسازی و نگهداری تجهیزات زیرساختی را فراهم می‌آورد و کشورهای بسیاری سهم ریلی را در بودجه سال آینده خود افزایش داده‌اند.
سرمایه‌گذاری در بخش ریلی از یکسو می‌تواند موجب رونق اقتصادها شود و از سوی دیگر از میزان آلاینده دی‌اکسید کربن و آلودگی هوا می‌کاهد. بسیاری از کشورها افزایش سرمایه‌گذاری در بخش ریلی ظرف دو تا پنج سال آینده را در دستور کار خود قرار داده‌اند. البته برخی کشورهایی که به سرعت در حال رشد هستند و تراکم جمعیت در آنها بالاست، همچون چین و هند، از پیش سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در پروژه‌های فناوری پیشرفته ریلی کرده‌اند. ساخت قطار‌های بین شهری، اولویت نخست بودجه بسته محرک اقتصادی چین را تشکیل می‌دهد. آمریکا نیز برای نخستین‌بار بخش مهمی از بودجه خود را به حمل‌ونقل ریلی اختصاص می‌دهد. با وجود همه اینها، باید تلاش‌هایی‌بیش از این انجام شود. در این‌باره توجه به آمار نشان‌دهنده همه حقایق است: تراکم جمعیت شهری موجب هدرروی انرژی، زمان و پول می‌شود.
صنعت ریلی می‌تواند این مشکل را برطرف کند. در اروپا هزینه تراکم جمعیت به لحاظ تاخیرها و هدرروی سوخت بالغ بر ۳ درصد تولید ناخالص داخلی است. علاوه بر این، هزینه‌های سفرهای بین شهری با خودرو به‌طور متوسط سه برابر بیشتر از هزینه سفر با قطار است. هزینه‌های ترانزیت ریلی تنها ۵ درصد از کل هزینه‌های ترانزیت خودرو (جاده و پارکینگ) است. در آمریکا هر یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری دولت فدرال در حمل‌ونقل عمومی موجب اشتغال‌زایی برای ۴۷۵۰۰ نفر می‌شود. سرمایه‌گذاری در بخش ریلی همچنین برای دستیابی به اهداف ایجاد ثبات در کره زمین نیز ضروری است. افزایش گازهای آلاینده ناشی از حمل‌ونقل موجب می‌شود اتحادیه اروپا به ۲۰ درصد از اهداف خود در کاهش آلاینده‌ها تا سال ۲۰۲۰ نرسد و این در حالی است که انتقال توجهات از جاده به ریل می‌تواند این مشکل را حل کند. یک مطالعه سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که تاخیر در اقدامات جوی به‌طور دائمی دست کم ۵/ ۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان هزینه خواهد داشت اما دستیابی به اهداف کاهش آلاینده دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۵۰ تنها ۱/ ۱ درصد تولید ناخالص داخلی جهان هزینه خواهد داشت و در این میان صنعت ریلی تنها راه‌حل حمل‌ونقلی برای بسیاری از چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی است. حمل‌ونقل ریلی کمترین میزان مصرف سوخت، کاهش تراکم جمعیت، مصرف کمتر اراضی، دسترسی آسان به حمل‌ونقل برای همه سنین و کاهش ۲۰ درصدی هزینه‌های نوسازی و نگهداری تجهیزات زیرساختی را فراهم می‌آورد و کشورهای بسیاری سهم ریلی را در بودجه سال آینده خود افزایش داده‌اند.
ترجمه: شادی آذری
ارسال نظر