شادی آذری: همزمان با افزایش سرمایه‌گذاری در سیستم ریلی داخلی چین، دولت این کشور قصد دارد گامی منطقی در زمینه پروژه‌های ریلی جهان بردارد و از این طریق بازاری برای فناوری و محصولات نورد و فولاد خود ایجاد کند. گر چه چین در این راه دستیابی به مزایای اقتصادی را مورد هدف خود قرار داده است، اما این اقدام می‌تواند با گسترش و به‌روزرسانی خطوط ریلی بین‌المللی، تحولی عظیم را در عرصه اقتصاد جهانی ایجاد کند. یکی از اهداف لی کشیانگ، نخست‌‌وزیر چین از سفر به آمریکای لاتین، ادامه مذاکرات در مورد راه‌اندازی یک خط ریلی میان‌قاره‌ای است که بنادر سواحل شرقی را به بنادر سواحل غربی پرو متصل کند. این پروژه بلندپروازانه که در طرح‌های اولیه‌اش خطوط ریلی قطار پرسرعت از بولیوی را نیز دربر داشت، با سرمایه‌گذاری خارجی دولت چین انجام می‌شود. دولت چین در سال ۲۰۱۴ تفاهم‌نامه‌هایی را با برزیل و پرو به امضا رساند که بر اساس آن در پروژه خطوط ریلی بین بندر آکو در برزیل و بندر ایلو در پرو مشارکت می‌کند. این پروژه نخستین پروژه بزرگ زیرساختی بین قاره‌ای است که از رودخانه آمازون و رشته کوه‌های آند عبور می‌کند تا این دو ساحل واقع در آمریکای جنوبی را به هم پیوند دهد. در طول تاریخ ثابت شده است که عبور از رودخانه آمازون و رشته کوه‌های آند غیرممکن است و به لحاظ استراتژیک برداشتن موانعی که بر سر مسیرهای تجاری آتلانتیک و اقیانوس آرام قرار دارند، مزیتی ندارد؛ اما این خطوط ریلی بین قاره‌ای نخستین گام در پیوند دادن این سواحل آمریکای جنوبی، ایجاد پل بین قدرت‌های سیاسی و مهم‌تر از همه تسهیل تجارت جهانی است. گر چه هر سه کشور پرو، شیلی و بولیوی از مبدعان خطوط ریلی نقاط مرتفع جهان محسوب می‌شوند، اما تجربه آنها در زمینه خطوط ریلی که از رشته کوه‌های آند عبور می‌کند، مربوط به مسیرهای کوتاه بوده است. یک پروژه کشور پرو در قرن نوزدهم که مربوط به عبور خطوط ریلی از کوه‌های آند بود، در حدود ۴۰ سال طول کشید و مملو از مشکلات بودجه‌ای بود و بسیاری از کارکنان آن جان خود را از دست دادند. سرمایه‌ای که از انگلستان تامین می‌شد، برای تامین بودجه تکمیل آن پروژه ضروری بود. علاوه بر آن انگلیس برای پروژه خطوط ریلی آنتوفاگاستا که بیش از ۱۸۰۰ مایل از بولیوی، پرو و آرژانتین را تحت‌پوشش قرار می‌داد نیز سرمایه‌گذاری کرد. گرچه پروژه خط ریلی جدیدی که چین در آمریکای جنوبی اجرا می‌کند، قرار نیست سیر تکامل موازنه قدرت در آمریکای جنوبی را تغییر دهد، اما می‌تواند به‌تدریج تقسیم‌بندی بین شرق و غرب را از میان بردارد و به برزیل این امکان را بدهد که نفوذ بیشتری بر سواحل اقیانوس آرام داشته باشد. علاوه بر این، این خطوط ریلی مسیری جدید، مستقل و سریع‌تر را برای صادرات محصولات کشاورزی به چین ایجاد می‌کند و این امکان را فراهم می‌آورد که اقلام تجاری از کانال پاناما عبور کنند و مسیری کوتاه‌تر نسبت به مسیر اقیانوس آرام و اقیانوس هند را طی کنند.

گذشته از اینکه آیا این طرح به ثمر بنشیند یا نه، علاقه چین به دست زدن به چنین اقدامی نشان‌دهنده تلاقی چندین موضوع استراتژیک برای پکن است. در حرفه‌ای‌ترین سطح، این طرح باعث خواهد شد که برای صنعت چین ایجاد کار شود. اقتصاد چین هم مانند گذشته اقتصاد ژاپن و کره جنوبی، به مرحله‌ای رسیده است که دیگر نمی‌تواند با صادرات مواد خام و اولیه به ثبات برسد. چین قصد دارد زنجیره ارزش صادرات خود را ارتقا دهد و به‌تازگی بر تلاش‌هایش برای صادرات محصولات نورد و فولاد خود افزوده است. این محصولات طیف وسیعی از تجهیزات متروی شهری و قطارهای سبک تا لکوموتیوهای باری سنگین و قطارهای پر سرعت سبک را شامل می‌شود. در سال ۲۰۱۴ مجموع صادرات تجهیزات ریلی چین به حدود ۳۶/ ۴ میلیارد دلار رسید که نسبت به سال پیش از آن ۶/ ۲۲ درصد افزایش نشان داده بود. کشور چین این توانایی را به مرور زمان در خود ایجاد کرده است که محصولات ریلی‌اش را به سایر کشورها بفروشد و به دنبال آن است که در کارخانه‌های جدید تولیدی واقع در آمریکای لاتین سرمایه‌گذاری کند تا بتواند به تقاضای درازمدت پاسخ دهد. توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل می‌تواند به چین کمک کند تا بازارهای صادراتی آینده را نیز گسترش دهد. در سطح استراتژیک نیز علاقه‌مندی کشور چین به بخش حمل و نقل ریلی موجب خواهد شد نگرانی‌های این کشور در زمینه مسیرهای دریایی عرضه کالاها کاهش یابد. علاوه بر این، نگرانی چین از هرگونه اختلال احتمالی که آمریکا در تجارت این کشور ایجاد کند، کاهش خواهد یافت؛ بنابراین با گسترش خطوط ریلی، چین نه‌تنها بر روش‌های تجارت خود خواهد افزود و مسیرهای آن را تنوع خواهد بخشید، بلکه از امنیت اقتصادی و استراتژیک خود اطمینان حاصل می‌کند و نفوذش بر عرصه اقتصاد جهانی را برای سال‌های آینده تضمین خواهد کرد.