دنیای اقتصاد: آبان ۱۳۸۶ روزنامه آلمانی Handelsbatt خبری را منتشر کرد که کنجکاوی و توجه مردم آلمان و چین را به خود جلب کرد. به موجب این خبر کنسرسیوم سازنده مگلو، متشکل از دو غول صنعتی زیمنس و تیسن کروپ، ممکن است بخش اصلی تکنولوژی خود را به چین بفروشد. علت این تصمیم چنین عنوان شد: اجرای طرح مگلو در آلمان مرتبا به تعویق می‌افتد و نمی‌تواند شروع شود ضمن آنکه گسترش مگلو در آلمان با مقاومت فوق‌العاده زیادی روبه‌رو شده است. فناوری مگلو پس از ده‌ها سال تلاش و صدها میلیون دلار هزینه از سوی کنسرسیوم زیمنس - تیسن کروپ ابداع و معرفی شد. در ابتدا قرار بود دو خط مگلو بین هامبورگ - برلین و نیز فرودگاه کلن - فرودگاه دوسلدورف ساخته شود، ولی این دو طرح به علت هزینه بسیار زیاد و مخاطراتی که در بهره‌برداری آینده از آنها متصور بود، لغو شد.

بنابراین اجرای خط مگلو بین فرودگاه مونیخ و مرکز این شهر در دستور کار قرار گرفت. ولی این پروژه هم به علت مشکلات تامین اعتبار سال‌ها روی کاغذ باقی ماند. در عین حال شهرداری مونیخ هم با این پروژه مخالفت کرد. به گزارش روزنامه اینترنتی Peopleشs Daily Online اگرچه فناوری مگلو عمری ۳۰ ساله دارد، ولی هنوز تکنولوژی تثبیت نشده‌ای محسوب می‌شود که بخش‌های مختلف آن باید در جریان بهره‌برداری آزمایش و تست شود. ضمن آنکه در آلمان فقط یک مسیر کوتاه آزمایشی برای تست مگلو ساخته شده که به هیچ وجه برای تکمیل و توسعه فناوری مگلو پاسخگو نیست. بنابراین، برای صرفه‌جویی در هزینه لازم برای ادامه آزمایش‌ها و بررسی مشکلاتی که در طول بهره‌برداری پیش می‌آید، شرکت‌های آلمانی سازنده مگلو نیاز به همکاری با چین یا هر کشور پولدار دیگری دارند. چین اگرچه ازجمله معدود کشورهایی است که به علت‌های خاص خود به فناوری مگلو علاقه نشان داده، ولی می‌داند که به خاطر هزینه‌های فوق العاده سنگین این فناوری، باید هوشیارانه با موضوع برخورد کند.

اگرچه اجرای پروژه مگلو در آلمان با مشکلات زیادی روبه‌رو بود، ولی شرکت‌های سازنده محصول این فناوری، برای اینکه مجبور به فروش تکنولوژی مگلو نشوند و از آن مهم‌تر، برای حفظ وجهه آلمان به‌عنوان یک قدرت و غول بزرگ تکنولوژی اصرار داشتند به هر صورت پروژه مگلو مونیخ را اجرا کند. زیرا در غیر این صورت مجبور خواهند بود این فناوری را بایگانی کرده یا به فروش برسانند. با تمام اوصافی که ذکر شد اخیرا رسانه‌های خبری در اواخر اسفند ۱۳۸۶ خبر لغو پروژه مگلو مونیخ را مخابره کردند. آخرین ارزیابی‌ها نشان می‌داد که تخمین ۱‎/ ۸۵ میلیارد یورو برای اجرای ۴۰کیلومتر مگلو مونیخ بسیار خوش‌بینانه بوده و اجرای این طرح دست کم ۳‎/ ۴ میلیارد یورو (۵‎/ ۳۳میلیارد دلار آمریکا) هزینه خواهد داشت. این خبر ضربه حیثیتی سنگینی برای زیمنس به حساب می‌آید، زیرا کمپانی که فناوری خود را صادر کرده است قادر نیست در کشور خود یک خط مگلو تجاری بسازد. از سوی دیگر، قطارهای مگلو شانگهای اغلب فقط با ۲۰ درصد ظرفیت اسمی خود مسافر دارند و ۸۰ درصد صندلی‌های قطار خالی است. ولفگانگ تیه فنسی وزیر حمل و نقل دولت فدرال آلمان در اوایل فروردین ۸۷ به خبرنگاران گفت: «پروژه قطار مغناطیسی شناور (مگلو) مونیخ شکست خورده و رد شده است.»