ثمرات اقتصادی یک گشایش ریلی

دنیای اقتصاد: مسیر ریلی چینگهای-تبت در چین بیشترین ارتفاع را در میان مسیرهای ریلی جهان داراست. این خط ریلی که به تازگی ده سالگی خود را جشن گرفته است، تبت را به استان همسایه‌اش یعنی چینگهای متصل می‌کند و طول این مسیر ۱۹۵۶ کیلومتر است. این سیستم ریلی با آغاز به کارش در یکم ژوئیه سال ۲۰۰۶، پایانی بود بر صعب‌العبور بودن ناحیه تبت چین، جایی که دستیابی به آن برای بسیار غیرممکن می‌نمود. در سالگرد دهمین جشن تولد این مسیر ریلی، در ساعت ۱۰ صبح، یک قطار پر، از کلان شهر چینگهای در جنوب غربی چین به ایستگاه ریلی لهاسا رسید و این در شرایطی بود که فصل اوج گردشگری آغاز شده بود. یکی از توریست‌ها می‌گوید: «این نخستین بار است که به تبت آمده‌ام. تبت بسیار زیباست و از پنجره قطار می‌توان شاهد مناظر زیبای گله‌های گوسفندان و کوهستان‌ها شد.» مسیر ریلی چینگهای-تبت که کار ساخت آن در سال ۲۰۰۱ آغاز شد، طولانی‌ترین خط راه‌آهن است که بر یک تپه مسطح ساخته شده است و مهم‌تر اینکه ارتفاع بالاترین نقطه آن ۵۰۷۲ متر بالاتر از سطح دریاست. لوسانگ جامکان، رئیس دولت محلی این منطقه در مصاحبه‌ای با خبرگزاری رسمی چین(شینهوآ)، گفت که تبت گسترش این شبکه ریلی را تا سال ۲۰۳۰ ادامه خواهد داد. وی افزود: «تا آن زمان، دسترسی تبت به نواحی اطراف و جنوب آسیا بیشتر خواهد شد.» تبت یک منطقه دارای اهمیت زیاد به موازات مرز است و نقشی کلیدی در کریدور اقتصادی چین، بنگلادش، هندوستان و میانمار است. برنامه‌ریزان قصد دارند خطوط حمل‌ونقل مواصلاتی بین تبت و جنوب آسیا را افزایش دهند. در این طرح خطوط ریلی نیز در امتداد مرز چین با هندوستان و نپال افزایش خواهد یافت.

وانگ فوهای، یک راننده کامیون است که هنوز روزهای سخت رانندگی از شینینگ، مرکز استان چینگهای به لهاسا پیش از راه‌اندازی این مسیر ریلی را به یاد می‌آورد. این راننده ۵۲ ساله با یادآوری اینکه عبور از این مسیرها یک خطر بزرگ محسوب می‌شد، گفت: «آن روزها تبت یک آرمان‌شهر دور از دسترس به‌شمار می‌رفت. اگر برف سنگین می‌بارید طی کردن این مسافت نصف یک ماه طول می‌کشید.» با بهره‌برداری از این خط ریلی که رکورد مرتفع‌ترین خطر ریلی جهان را شکسته است، حالا تنها ۲۲ ساعت طول می‌کشد که قطار این مسیر از شینینگ به لهاسا برسد و علاوه‌بر آن هزینه‌های حمل‌ونقل نیز به شدت کاهش یافته است. در حال حاضر، حمل‌ونقل ریلی ۷۵ درصد حمل‌ونقل باری تبت را تشکیل می‌دهد. برای اینکه تصور درستی از نقش مهم این خط ریلی در کاهش هزینه‌ها داشته باشیم کافی است به مقایسه قیمت‌ها قبل و بعد از راه‌اندازی این خط ریلی بپردازیم. در آن زمان قیمت یک عدد مرغ ۱۱۰ یوآن (معادل ۵/ ۱۶ دلار آمریکا) بود و برابری قدرت خرید ۱۰۰ یوآن در تبت در نواحی ساحلی فقط ۵۴ یوآن بود. از آن زمان تاکنون قیمت یک قالب صابون نصف شده و به ۶ یوآن رسیده است. مردم می‌گویند این روزها خریدهای آنلاین هم آسان‌تر شده است، چون این امکان فراهم شده که بسته‌های سفارشی مردم از طریق مسیر ریلی و با قطارها زودتر به‌دست مردم برسند.

ناحیه تبت با جمعیت ۳ میلیون نفری خود در سال ۲۰۱۵ بالاترین میزان پرداخت‌ها با گوشی تلفن همراه را به خود اختصاص داده است و ۸۳ درصد از خریدهای آنلاین منطقه از طریق پرداخت‌ با گوشی تلفن همراه انجام می‌شود. در سال ۲۰۱۵ سرانه پرداخت‌های آنلاین تبت به‌طور میانگین ۳۲.۰۰۰ یوآن بوده و همه این‌ها ثمره پیشرفت‌هایی است که به واسطه توسعه خطوط ریلی در این منطقه ایجاد شده است. کارشناسان بر این باورند که این مسیر ریلی موجب شد عمده موانع موجود بر سر راه توسعه اقتصادی و اجتماعی تبت برداشته شوند. تا پایان ماه مه بالغ بر ۱۱۵ میلیون مسافر و ۴۴۸ میلیون تن بار از طریق این خط ریلی جا به جا شدند و این موجب شده است که یک جهش اقتصادی در این منطقه طی یک دهه اخیر مشاهده شود. بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی دولت تبت، تولید ناخالص داخلی این منطقه در سال ۲۰۰۵ بالغ بر ۲۵ میلیارد یوآن بود که این رقم در سال ۲۰۱۵ به ۶/ ۱۰۲ میلیارد یوآن رسید. نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی تبت نیز بیش از ۱۰ درصد بوده است. ارقام اقتصادی مربوط به چینگهای هم تغییر کرده و تولید ناخالص داخلی آن از ۶۴ میلیارد یوآن در سال ۲۰۰۵ به ۷/ ۲۴۱ میلیارد یوآن در سال ۲۰۱۵ رسیده است. به مدد این مسیر ریلی همچنین دسترسی به بسیاری از عجایب طبیعی منطقه همچون رودخانه یارلونگ زانگبو میسر شده و هم‌اکنون بازدید از آنها برای گردشگران امکان‌پذیر شده است. در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۲/ ۲۰ میلیون نفر گردشگر از تبت بازدید کردند که این رقم ۱۱ برابر بیشتر از دوران پیش از افتتاح این مسیر ریلی است. درآمد منطقه از صنعت گردشگری بالغ بر ۲ میلیارد یوآن بود که ۱۵ برابر بیشتر از درآمد این صنعت در یک دهه پیش است.