گروه تاریخ‌اقتصاد - ناظم الدوله سفیر کبیر ایران در اسلامبول در تاریخ بیستم ربیع‌الاول سال ۱۳۱۰ نامه‌ای به وزارت خارجه در «طهران‌« نوشته و در آن از مناقشه بر سر راه‌اندازی قراولخانه در منطقه فلاحیه خبر داده است. این نامه نشان می‌دهد که سفیر کبیر ایران در استانبول حتی جغرافیای کشور متبوعه خود را نمی‌شناسد و البته از ابراز بی‌اطلاعی خود نیز ابایی ندارد! متن این نامه به شرح زیر است:

سفارت طهران مکتوب نوشته بود که (اگر) ایرانی‌ها می‌خواهند در فلاحیه قراولخانه بسازند ممانعت خواهیم کرد. صدر اعظم‌ مقرب الخاقان آوانس خان‌باش، ترجمان (مترجم) را صدا کرده از او پرسیده بود فلاحیه کجاست؟ او نمی‌دانست از بنده پرسید بنده‌ هم نمی‌دانستم کجاست. قرار شد مجددا به شارژه دافر خودشان‌ مکتوب بنویسند و ایضاحات بخواهند. مستدعی‌ام من بعد هر اسمی که‌ می‌نویسید توضیح بدهید ایالت است کوه است تپه است چه‌ چیز است ایل است اسم است یا نقطه سرحدی است؟چون اسامی‌ ایلات و نقاط سرحدی ثبت نیست معلوم نمی‌شود تبعه ایران است تبعه عثمانی است ایل ماست ایل عثمانی است؟ آنها هم مثل ما نمی‌دانند گاهی از بنده می‌پرسند ایل تبعه‌ شماست یا تبعه ما؟ ما هم نمی‌دانیم. به واسطه بی‌اطلاعی غالبا مجبور می‌شوند به چند ایالت تلگراف کرده اطلاع بخواهند.

منبع: مجله آینده، سال اول، مهر ۱۳۰۵ به نقل از کتاب خطی تاریخ روابط ایران و عثمانی، تالیف خان ملک