شاخص‌های اشتغال در ۱۳۵۷ و پیش‌بینی‌های سازمان برنامه و بودجه- ۵
بیسوادی ۷۳درصد شاغلان در...
در سال ۱۳۴۵ که ۸/۲۹درصد از افراد شاغل باسواد بوده‌اند ۲۳درصد دارای تحصیلاتی در سطح ابتدایی، ۴/۵درصد در سطح متوسطه و ۱/۱درصد در سطح عالی بوده‌اند و در سال ۱۳۴۹ که میزان باسواد شاغلین به ۹/۲۳درصد رسیده است، ۱/۲۶درصد دارای تحصیلات ابتدایی، ۱/۶درصد متوسطه و ۵/۱درصد عالی بوده‌اند.در مناطق شهری چون تعداد بیشتری از شاغلین باسواد می‌باشند سهم افراد دارای درجات تحصیلی مختلف بیشتر از مناطق روستایی است. در این قسمت مساله قابل توجه این است که بر اساس آخرین آمار موجود (سال ۱۳۵۱) در مناطق شهری کشور بالغ بر ۴۶درصد از جمعیت شاغل باسواد بودند که از این گروه ۴/۳۶درصد دارای تحصیلاتی در سطح ابتدایی بوده‌اند و سهم افراد شاغل باسواد در سطوح تحصیلات متوسطه و عالی بسیار ناچیز می‌باشد. در مناطق روستایی صرف‌نظر از تعداد معدودی افراد تحصیلکرده در سطح متوسطه و عالی که بیشتر به صورت مامور در آن مناطق خدمت می‌کنند اکثر افراد باسواد تحصیلاتی در سطح ابتدایی و خواندن و نوشتن دارند.در مورد سطح تحصیلات افراد شاغل بهترین شاخص، متوسط سال‌های تحصیل نیروی کار می‌باشد. این شاخص در سال‌های ۱۳۴۵، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۱ به تفکیک مناطق شهری و روستایی در جدول
شماره ۱۹-۷ منعکس شده است.
متوسط سال‌های تحصیل نیروی کار در سال 1345 برابر 47/1 سال و در سال 1349 مساوی 72/1سال و در سال 1351 معادل 78/1 سال بوده است که مشاهده می‌شود، جمعیت شاغل کشور در سال‌های فوق‌الذکر به طور متوسط تحصیلاتی در حد 5/1 تا 8/1 سال داشته‌اند. علت ناچیز بودن این رقم، بیسواد بودن تعداد بسیاری از شاغلین کشور می‌باشد. در سال 1351 در مناطق شهری متوسط سال‌های تحصیل شاغلین برابر 45/3 سال تحصیلی و در مناطق روستایی مساوی 71/0سال تحصیلی بوده است.
۱۱-۷- متوسط ساعات کار هفتگی شاغلین متوسط ساعات کار هفتگی شاغلین می‌تواند تعیین‌کننده کم‌کاری‌ها و بیکاری‌های پنهان باشد بنابراین یکی از شاخص‌های عمده اشتغال به حساب می‌آید. در ایران براساس آمار موجود متوسط ساعات کار هفتگی شاغلین در سال ۱۳۴۵ برابر ۹/۵۲ ساعت، در سال ۱۳۴۹ برابر ۴۸ ساعت و در سال ۱۳۵۱ مساوی ۵۴ ساعت بوده است.
ارسال نظر