خواندنیهای تاریخ- فرزند اتابک اعظم در خدمت استبداد
پارک امینالدوله، جایی که مفرح نبود
در تیرماه سال ۱۲۸۷ هنگامی که کلنل لیاخوف روسی فرمان به توپ بستن مجلس را صادر کرد، عدهای از وکلای مجلس، وعاظ، روزنامهنگاران و عدهای دیگر از طرفداران مشروطه برای حفظ جان خود از دیوار شرقی مجلس فرار کرده و در پارک امینالدوله پنهان شدند. پارک امینالدوله متعلق به محسن امینالدوله فرزند ارشد میرزاعلی اصغرخان اتابک بود که در حد فاصل سه راه ژاله(شهدا) و دروازه شمیران(ابنسینا) به مساحت پنجاه هزار متر واقع شده بود.میرزا علی اصغر خان امینالدوله در زمان مظفرالدین هنگامی که به صدارت رسید، برای مستحکمتر کردن پایههای صدارت خود میرزا محسن پسرش را وادار کرد که با همسر خود (دختر میرزا محسنخان مشیرالدوله) متارکه کند تا با فخرالدوله دختر مظفرالدین شاه ازدواج کند که اولین ثمره این ازدواج وزارت گمرکات بود که به وی رسید.میرزامحسنخان ترس از مناصب و موقعیت خانوادگیاش او را از همراهی با مشروطه بازداشته بود، ولی در عمل کاری هم علیه آن انجام نمیداد. تا روزی که مجلس به توپ بسته شد. عدهای از مشروطهخواهان به پارک او پناه بردند او این مساله را تلفنی اطلاع داد همین امر موجب شد قزاقها به پارک حملهور شده و روحانیون، نمایندگان مجلس و روزنامهنگاران پنهان شده در پارک را با بیاحترامی کامل به باغشاه ببرند. امینالدوله به واسطه همین کار بین مشروطهخواهان وجههای نداشت. پس از پایان مشروطه هرگز کار دولتی به وی داده نشد. به نوشته دکتر باقر عاقلی در کتاب (روزشمار تاریخ ایران) اگر درایت و لیاقت همسر وی (فخرالدوله) نبود چهبسا مشکلات بسیاری گریبانگیر وی میشد.محسنخان امینالدوله که حالا محسن امینی شده بود سرانجام در سال ۱۳۲۹ شمسی در تهران درگذشت و از فرزندان وی دکتر علی امینی، ابوالقاسم امینی و سرتیپ محمود امینی به مقامات مهم سیاسی و نظامی رسیدند اما او هیچگاه پس از واقعه پارک امینالدوله دیگر روی آرامش را به خود ندید.
ارسال نظر