مترجم: فاطمه باباخانی
صنعتی شدن و ورود ماشین‌های جدید همواره مزایا و معایبی را همزمان به همراه خود دارد. کسانی هستند که با ورود ماشین‌آلات جدید کار خود را از دست داده و به ناچار خانه‌نشین شده یا شغل جدیدی را برای خود می‌یابند.

انقلاب صنعتی نیز از این دایره مستثنی نیست. وقوع این انقلاب به همراه ماشین‌آلات جدید آن برای مردم آن روزگار که زنان قشر عمده‌ای از آن را تشکیل می‌دادند، سبب ساز تحولات گسترده شد. در مقاله‌ای که به قلم جویز بورنت نوشته شده است، نگارنده تلاش می‌کند که تاثیر انقلاب صنعتی بر زنان کارگر در انگلیس را شرح دهد. آنچه می‌خوانید بخش اول این مقاله است.
مورخان در خصوص این ادعا که انقلاب صنعتی بریتانیا (۱۷۶۰-۱۸۳۰) برای زنان مفید بوده است، اختلاف نظر دارند. فردریش انگلس در نیمه پایانی قرن نوزدهم نوشت «این تصور وجود داشت که انقلاب صنعتی مشارکت زنان را در خارج از خانه افزایش می‌دهد و این تغییر می‌تواند در رهایی بخشی زنان موثر باشد.» با این حال تعداد زیادی از مورخان این ادعا را که بر اثر انقلاب صنعتی مشارکت نیروی کار زنان افزایش یافته است، به چالش کشیده و بر معایب تجربه‌های زنان در این دوره زمانی تاکید کردند. تنها یک چیز مشخص و مشترک میان این دو دسته از مورخان وجود دارد؛ اینکه انقلاب صنعتی تغییر مهمی در کار زنان ایجاد کرد.
سرشماری
متاسفانه منابع تاریخی برای کار زنان آن‌گونه که ما انتظار داریم، کامل و قابل اعتماد نیستند. اطلاعات حاصله درباره کار زنان تنها از سرشماری‌های صورت گرفته در آن سال‌ها قابل دسترسند. اما سرشماری‌ها به‌رغم مزیت جامع بودن، نمی‌توانند معیار خوبی درباره آنچه زنان در طول انقلاب صنعتی انجام می‌دادند را به ما بدهند. به عنوان مثال سرشماری‌ها هیچ گونه اطلاعاتی درباره مشاغل زنان تا سال ۱۸۴۱ فراهم نمی‌کنند. حتی پس از آن نیز داده‌ها درباره مشاغل زنان پرسش‌برانگیز است. در این سال سرگروه سرشماران از آنها می‌خواستند که حرفه همسران، دختران یا پسرانی را که به پدر و مادر خود کمک می‌کنند، اما حقوقی دریافت نمی‌کنند به حساب نیاورند. واضح است که این سرشماری نمی‌تواند اندازه‌گیری دقیقی از مشارکت نیروی کار زنان را به ما بدهد. جدول شماره یک نشان می‌دهد که در سرشماری سال ۱۸۵۱ نیر تنها ۲۰ عنوان شغلی برای زنان ثبت شده است. این جدول نشان می‌دهد که در این سال مشارکت نیروی کار زنان بسیار محدود بود و ۴۰ درصد از زنان در خدمات خانگی مشغول به کار بودند. مورخان تاریخ اقتصادی معتقدند که این اعداد گمراه‌کننده‌اند. اول به این خاطر که بسیاری از زنانی که مشغول به کار بودند، در این سرشماری لحاظ نشده‌اند. به‌علاوه تعدادی از زنان که در این سرشماری تحت عنوان مشاغل خانگی و خدمتکاری دسته‌بندی شده‌اند، در واقع در مزارع مشغول به کار بوده‌اند.
مشاغل خانگی
کار خانگی اعم از پخت و پز، نظافت، مراقبت از کودکان و بیماران، مرمت لباس و... بخش عمده‌ای از وقت زنان را در طول انقلاب صنعتی به خود مشغول کرده بود- کاری که عموما بدون دستمزد بود- برخی از خانواده‌ها که به اندازه کافی مرفه بودند، می‌توانستند زنان دیگر را برای این مشاغل چه به‌عنوان خدمتکاران ثابت در منزل، چه به‌عنوان نظافتچیان و چه به‌عنوان ارائه‌دهندگان خدمات به استخدام خود درآورند. کار خدمتکاری در منزل در آن زمان برای زنان بسیار معمول بود. حتی خانواده‌های طبقه متوسط خدمتکارانی داشتند تا در کارهای روزمره خانگی کمکشان کند. زنان نظافتچی بر یک مبنای مشخص روزانه به خدمت مشغول بودند. در لندن زنان برای شست‌وشوی روزانه مبلغ معینی دریافت می‌کردند که یک سوم میزانی بود که معمولا به کارگران کشاورز در این شهر پرداخته می‌شد. با این حال، یک روز کاری برای شستشو می‌توانست ۲۰ ساعت - یعنی بیش از دو برابر یک روز کاری در بخش کشاورزی- به طول بینجامد. سایر زنان به عنوان صاحب رختشویی کار می‌کردند، یعنی کار شست‌وشو را در خانه خود انجام می‌دادند. پیش از ظهور کارخانه‌ها، تولید پارچه (که شامل بخش عمده ‌فرآیندهای ریسندگی و بافندگی می‌شد) در قالب یک سیستم انجام می‌شد. از آنجا که مواد اولیه گران بود، کارگران پارچه بافی سرمایه کافی برای خوداشتغالی نداشتند. به این ترتیب آنها مواد خام را از یک تاجر می‌گرفتند و پس از کار روی آن در خانه، محصول نهایی را به تاجر تحویل می‌دادند. این سیستم در طول انقلاب صنعتی با نیاز به ماشین‌آلات جدیدی که با قدرت بخار کار می‌کردند، متحول و کار از خانه به کارخانه‌ها منتقل شد.