منشا تلویزیون امروزی را می‌توان به زمان گذشته و کشف خاصیت هدایت نوری ماده سلنیم توسط ویلوگبی اسمیت در سال ۱۸۷۳ و اختراع دیسک اسکن توسط پاول نیپکوو در سال ۱۸۸۴ نسبت داد. همه سیستم‌های عملی و کاربردی تلویزیون از این اصل بنیادی اسکن یک تصویر برای تولید سیگنال‌ها پیروی می‌کنند. این نمایش تصویری سپس به وسیله‌ای ارسال می‌شود که برخلاف عمل اسکن عمل می‌کند. دستگاه پایانی، تلویزیون است که با توجه به توانایی‌های چشم انسان تصویر یکسان و مناسبی تهیه و نمایش می‌دهد.

تکنیک‌های الکترومکانیکی قبل از جنگ جهانی دوم توسط چارلز فرانسیس جنکینسوجان لوگی بایرد توسعه داده شد. بایرد اولین سیستم تلویزیون را با قابلیت نمایش تصاویر ارسال شده با سیستم ساده خروجی (سیاه و سفید) در ۲۶ ژانویه سال ۱۹۲۶ در آزمایشگاهی در لندن تولید کرد. به علاوه بایرد اولین پخش تلویزیون رنگی را در ۳ ژوئیه سال ۱۹۲۸ ارائه کرد.

تلویزیون کاملا الکترونیکی تا حد زیادی حاصل اختراعات فیلو تیلور فرانسورد، ولادیمیر تسورایکین و دیگران برای تهیه و تولید سیستم توزیع انبوه و گسترده برنامه‌های تلویزیونی بوده است. فرانسورد اولین تلویزیون تماما الکترونیکی برای نمایش عمومی را در انستیتوی فرانکلین، فیلادلفیا در ۲۵ ماه اوت سال ۱۹۳۴ عرضه داشت.

پخش منظم برنامه‌ها اولین بار قبل از جنگ جهانی دوم در ایالات متحده آمریکا انجام شد و به دنبال آن در بریتانیای کبیر، آلمان، فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی نیز پخش تلویزیونی شروع شد.

اجزای یک سیستم تلویزیون

اجزای یک سیستم تلویزیون ساده عبارتند از:

یک منبع تصویر- این منبع می‌تواند یک دوربین ویدئویی حرفه‌ای برای عکسبرداری زنده و ارسال فیلم باشد.

یک فرستنده که یک یا چند سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات تصویر و صدا ارسال می‌کند.

یک گیرنده (تلویزیون) که سیگنال‌های تصویر و صدا را دوباره از پخش تلویزیونی بازیابی می‌کند.

یک وسیله نمایشگر که سیگنال‌های الکتریکی را به نور مرئی تبدیل می‌کند.

یک وسیله صوتی که سیگنال‌های الکتریکی را به امواج صدا تبدیل می‌کند که همراه تصویر پخش می‌شوند.

سیستم‌های کاربردی تلویزیون شامل تجهیزاتی برای انتخاب منابع مختلف تصویر، مخلوط و ترکیب کردن تصاویر از چندین منبع به صورت یک تصویر، درج سیگنال‌های ویدئویی از قبل ضبط شده، همزمان کردن سیگنال‌های منابع مختلف و تولید تصویر مستقیم با کامپیوتر برای منظورهایی مانند معرفی اطلاعات ایستگاه پخش می‌باشد. ارسال می‌تواند از طریق هوا و توسط فرستنده‌های زمینی، از طریق کابل‌های فلزی یا نوری یا توسط رادیو با ماهواره صورت گیرد. ممکن است در هر جایی به صورت زنجیره‌وار سیستم‌های دیجیتال تعبیه شوند تا امکان کیفیت بهتر ارسال تصاویر را فراهم سازند، پهنای باند ارسال را کاهش دهند افکت‌های مخصوص اضافه کنند و امنیت و حفظ اطلاعات ارسال شده را جهت جلوگیری از دریافت آنها توسط کسانی که در این سرویس‌ها ثبت‌نام نکرده‌اند، فراهم کنند.