مسعود سیفی اعلا

بعد از گذشت دهه‌های متوالی از بنیانگذاری صنعت بیمه در ایران، اما همچنان صحبت از وجود چالش‌هایی است که به صورت جدی این صنعت را تحت تاثیر قرار داده است. نفس وجود این چالش‌ها و تعارض‌ها در متن صنعت بیمه، آن هم بعد از گذشت حداقل ۸۰سال از مسیر تطور بیمه در ایران، به تنهایی کافی است که استراتژیست‌ها و برنامه‌ریزان این صنعت در کرده خود تردید کنند و به تامل بنشینند، چرا که این فرصت برای هر نهاد تازه تاسیسی کافی بوده است که از مرحله قبل از بلوغ خود را به مرحله بلوغ رسانیده و حتی در سطح جهان برای همتایان حرفی برای گفتن داشته باشد.

اما برنامه‌ریزان صنعت بیمه در ایران، بخش مهمی از این چالش‌ها را از گردن خود وانهاده و به حساب مسیر رشد اقتصادی کشور و تعارضات آشکار در سیاستگذاری‌های کلان اقتصادی می‌گذارند. اگر حقیقت چنین باشد و صنعت بیمه در طول دهه‌های اخیر از مهر و محبت این سیاستگذاران بی‌نصیب مانده باشد زهی باید تاسف خورد، زیرا که صنعت بیمه در حال حاضر، آن چنانچه در سطح جهان ملاحظه می‌شود، در ردیف صنعت بانکداری در نخستین رده‌های نهادهای اقتصادی بین‌المللی جا خوش کرده و شکل و شمایلی بسیار پرابهت به خود گرفته است.

ایران به واقع از ابهت صنعت بیمه بی‌نصیب مانده است. اکنون به وضوح می‌توان گفت که صنعت بیمه در ایران با انواع محصولاتی که دارد در رده‌های چشمگیر تولید ناخالص ملی فاقد جایگاهی شایسته است، که گمان می‌رود گناه آن بر دوش مدیران این صنعت نباشد. بلکه در عدم تعاملی است که میان برنامه‌ریزان این صنعت و مدیران سطح بالای اقتصاد کلان کشورمان فاصله‌های بعید انداخته است.

حالا نوزدهمین همایش «راهکارهای توسعه بیمه‌های زندگی، چالش‌ها و فرصت‌ها» که در تهران برگزار می‌شود باید سعی در ایجاد چنین تعاملی با سیاستگذاران داشته باشد. مدیران صنعت بیمه از لیاقت و کیاست کافی برای هدایت این صنعت در ایران و شکوفایی روزافزون آن برخوردارند و همچنان که در صفحات این ویژه‌نامه ملاحظه خواهید کرد لازمه اولیه هدایت صنعت، یعنی دانش و بینش و توانایی کافی در جهت مدیریت بهینه نهاد بیمه کشور را به خوبی و به وفور دارا هستند. بیائید از این فرصت استفاده کرده و صنعت بیمه را به جایگاه شایسته آن برسانیم و نگذاریم این نهاد موثر در اقتصاد کشور اسیر نوسانات روزمره شاخص‌های اقتصادی شده و ثروت‌های ملی ازاین طریق به ثمر ننشیند.