یادداشت
چشمانداز صنعت سرب و روی در سال ۱۳۸۹
سال ۱۳۸۸ در حالی برای اقتصاد ایران به پایان رسید که تمامی صنایع کشور، متاثر از شرایط رکود جهانی حاکم بر صنایع با بحرانی عظیم دست و پنجه نرم کردند و حتی بسیاری از آنها در این وضعیت با خطر ورشکستگی مواجه شدند.
فریبرز یوسفی*
سال ۱۳۸۸ در حالی برای اقتصاد ایران به پایان رسید که تمامی صنایع کشور، متاثر از شرایط رکود جهانی حاکم بر صنایع با بحرانی عظیم دست و پنجه نرم کردند و حتی بسیاری از آنها در این وضعیت با خطر ورشکستگی مواجه شدند.
صنعت سرب و روی نیز یکی از صنایعی بود که شرایط بحران و کاهش قیمتهای جهانی تاثیرات منفی بسیاری را بر آن گذاشت متاسفانه سیاستهایی نیز که در داخل کشور برای فرار از این بحران در این صنعت باید اتخاذ میشد نادیده گرفته شد تا صنعت روی یکی از سالهای بد خود را پشت سر بگذارد و حتی میتوان به جرات گفت اگر توانمندی مدیران شرکتهای داخلی و تجربه مدیریتی بحران آنها نبود، شاید دیگر اثری از صنعت سرب و روی در کشور باقی نمیماند.
در حالی که طبق اعلام کارشناسان ذخایر این ماده معدنی گرانبها در جهان رو به کاهش است و تولیدکنندگان در سراسر جهان با کاهش مواد اولیه روبهرو هستند، در داخل کشور با وجود داشتن منابع غنی و فراوان، تولیدکنندگان داخل برای تولید این محصول در مضیقه مواد اولیه قرار داشتند و سهمیه اعطایی خاک تولیدکنندگان که با وجود شرایط بحران جهانی فرصت مناسبی برای تسخیر بازارهای جهانی برای آنها فراهم کرده بود، متاسفانه با تنگدستی مسوولان مواجه شد.
در حالی که عزم راسخ مدیران ارشد وزارت صنایع در واگذاری معدن غنی انگوران به بخش خصوصی استوار است، اما واگذاری این معدن همچنان در کشوقوس بوروکراسی واگذاریها و مزایدهها در سال ۱۳۸۸ معطل باقی ماند.
تاخیر در اجرای مصوبه هیات وزیران مبنی بر واگذاری انگوران به بخش خصوصی، سرانجام با پیگیری مدیران مسوول این صنعت و موافقت وزارت صنایع و معادن به تشکیل شرکتی با حضور کلیه تولیدکنندگان این صنعت منتهی شد تا آینده این صنعت برای تولیدکنندگان و سهامداران صنعت سرب و روی، روشن و امیدوارکننده باشد.
طبق پیشبینی های موسسات معتبر، روند خروج از بحران مالی جهانی به خصوص در صنعت سرب و روی از اواسط سال ۲۰۱۰ آغاز خواهد شد و با توجه به اینکه بالاترین مصرف فلز روی در صنعت ساختمان است بنابراین با رونق بخش مسکن وضعیت امیدوارکننده رشد مصرف این فلز متصور خواهیم بود. از سوی دیگر با توجه به آنکه میزان ذخایر کشف شده این فلز رو به کاهش است، آینده این صنعت (۳ تا ۴ سال آینده) شرایط رو به بهبودی را تجربه خواهد کرد که این موضوع با افزایش قیمت این فلز همراه است. همچنین از آنجا که مازاد تقاضا در قاره اروپا رو به افزایش است چنین برآورد میشود که روند بحرانی و نزول صنعت روی به پایان خود نزدیک است.
در این میان گروه شرکتهای توسعه معادن روی ایران با بهکارگیری امکانات مدیریتی در سالی که با اذعان کارشناسان بدترین سال صنعت سرب و روی در جهان بود با ارائه الگوهای متنوع مدیریتی نه تنها وضعیت ناگواری را برای سهامداران رقم نزد، بلکه عملکرد مالی قابل قبولی را به زعم کارشناسان بازار سرمایه پشت سر گذاشت.
افزایش ظرفیت تولید، تدوین استراتژی تولید برای عبور از بحران، پیگیری مداوم بحث واگذاری انگوران در راستای مصوبه هیات وزیران، ارتقای جایگاه تحقیق و توسعه در گروه بازاریابی و بازارسازی فعال در بازارهای هدف، اصلاح الگوی مصرف در داخل شرکت، ارتقای جایگاه شرکت در بازار سرمایه، ارتباط منظم و مستمر با سهامداران، شفافسازی عملکرد مالی گروه، ارتباط منظم با رسانهها به منظور اطلاعرسانی در خصوص عملکرد شرکت و تاسیس شرکت راهبران صنعت سرب و روی به همت گروه شرکتهای توسعه معادن روی و سایر تولیدکنندگان به منظور بهرهبرداری از معدن غنی انگوران در راستای تصمیم وزارت صنایع و معادن و ... تنها گوشهای از فعالیتهای سال ۱۳۸۸ گروه شرکتهای توسعه
معادن روی ایران بود که با همدلی پرسنل و سهامداران گروه محقق شد.
هم اکنون گروه شرکتهای توسعه معادن روی ایران با پشت سرگذاشتن مشکلات به اجرای برنامههایی میاندیشد که با همت و کار مضاعف تحقق آنها دور از دسترس نیست.
از جمله مهمترین برنامههای گروه عبارتند از:
۱ - بهرهبرداری از معدن انگوران در قالب کنسرسیوم
۲ - تولید با ظرفیت کامل در کارخانجات گروه
۳ - افزایش راندمان تولید همراه با کاهش هزینهها
۴ - بهینهسازی مصرف انرژی در واحدهای تولیدی گروه و همچنین خروج از تولید تک محصولی با ایجاد تنوع در محصولات
۵ - مدیریت بهینه منابع مالی و تامین منابع مالی ارزان قیمت و استفاده مناسب از داراییهای راکد
۶ - رعایت ضوابط و مقررات کامل سازمان بورس و همکاری و تعامل مستمر با این سازمان توسط شرکتهای بورسی
۷ - تامین منافع و تقویت ارتباطات و جلب رضایتمندی سهامداران به عنوان سرمایه اصلی شرکتهای گروه
۸ - آموزش نیروی انسانی با هدف توانمندسازی پرسنل شرکت
۹ - دارا بودن کمترین بند حسابرسی و بازرس قانونی به منظور حذف بندهای قابل رفع تکالیف مجمع عمومی سالانه شرکت
۱۰ - برگزاری مجامع عمومی شرکتها در موعد تعیین شده
۱۱ - نظارت و ارزیابی فعالیت و عملکرد شرکتها در مقطع زمانی ۳ ماهه، ۶ ماهه، ۹ ماهه و یکساله و استمرار فعالیت کمیته نظارت و ارزیابی گروه (ممیزی تخصصی و عارضهیابی)
۱۲ - تعامل و همکاری شرکتهای گروه در راستای تحقق اهداف و برنامههای گروه.
*مدیر روابط عمومی گروه شرکتهای توسعه
معادن روی ایران
ارسال نظر