آن سوی خطوط پیام

گروه بورس- مجید اسکندری: سه فصل از سال را با شما همراه بوده و ستون «چهره‌های بازار» را به شما عرضه کرده‌ایم. همواره آنچه ما را به ادامه کار در این ستون تشویق کرده، استقبال گرم خوانندگان عزیز و همکاری پیشکسوتان بازار سرمایه با ما بوده است. در این سه فصل چهره‌های قدیمی را از میان مدیران ارشد بازار، کارگزاران بورس، پرسنل بخش‌های مختلف سازمان و شرکت بورس، مدیران شرکت‌های بورسی و حسابداران معتمد بورس برگزیده و به شما معرفی کردیم. اکنون و در آغاز فصل پایانی سال، «چهره‌های بازار» به معرفی فردی اختصاص دارد که چهره‌اش برای بیشتر فعالان بازار ناشناخته است اما صدایش برای آنها آشنا است، آری «تنها صداست که می‌ماند.» سال‌ها است فعالان بازار سرمایه و همه افراد مرتبط با این بازار همه روزه از طریق تماس تلفنی با این بازار، اطلاعاتی را کسب می‌کنند، با مدیران موردنظر خود گفت‌وگو می‌کنند برخی تشکر می‌کنند و گروهی نیز گله‌مندند و همه اینها به واسطه یک نفر انجام می‌شود.

مردی که بیش از دو دهه از عمر خود را در خدمت بازار سرمایه کشور گذرانده است. چهره‌ای زحتمکش و صبور که تاکنون نامی از او در رسانه‌ها برده نشده و شاید کمتر کسی او را بشناسد. او مسوول مرکز تلفن سازمان بورس و اوراق بهادار است و گرچه خود تمایل دارد همچنان ناشناخته بماند و همگان تنها صدای او را بشناسند. اما گروه بورس دنیای اقتصاد او را نیز همانند دیگر چهره‌های بازار، فردی می‌داند که در کنار دیگران، روزهای تلخ و شیرین بازار سرمایه را از سر گذرانده و به عنوان عضوی از مجموعه بزرگ بازار سرمایه، نقشی موثر ایفا کرده است. اکبر قره‌گزلو، متولد سال ۱۳۴۸ در حالی که ۲۰ سال بیشتر نداشت وارد تشکیلات بازار سرمایه شد و از همان آغاز به عنوان تلفنچی مشغول به کار شد.

آن زمان تشکیلات بازار با ۹ نفر اداره می‌شد و از سیستم‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری فعلی، خبری نبود. «ساختمان تقی‌نیا» در خیابان سعدی همه بورس را در دل خود جای داده بود. کسی بورس را نمی‌شناخت و نمی‌دانست چه کاری انجام می‌دهد. قره‌گزلو درباره آن روزها می‌گوید: «مردم در آن زمان از طریق معرفی دوستان و آشنایان خود با بورس آشنا می‌شدند. موبایلی وجود نداشت و مردم یا مسوولان ادارات یا سازمان‌های مختلف با بورس تماس می‌گرفتند و اطلاعات می‌خواستند و من آنها را با کارشناس مربوطه ارتباط می‌دادم. اگرچه تعداد کارشناسان در آن دوره بسیار اندک بود ضمن اینکه تعداد شرکت‌های بورسی نیز حدود ۱۰۰ شرکت بود. ما از ۸ صبح تا ۴ بعدازظهر مشغول کار بودیم و در این ساعات به تلفن‌های زیادی باید پاسخ می‌دادیم. آن موقع، بورس دارای ۱۰ خط تلفن ثابت و ۴۵ خط تلفن داخلی بود.»

وی سپس به نحوه انجام معاملات آن دوره اشاره کرده و می‌گوید: «کلیه معاملات، دستی بود و قیمت‌ها بر تابلویی که در وسط سالن قرار داشت نوشته می‌شد. در سال ۶۹ مهندس امین یادگار که متخصص کامپیوتر بود از خارج به ایران آمد و اولین کسی بود که نرم‌افزارهای بورس را راه‌اندازی کرد.»

در فاصله سال‌های ۷۱ و ۷۲ تشکیلات بورس به ساختمان حافظ منتقل شد و در پی آن، رجایی سلماسی جای خود را به میرمطهری سپرد و او به دبیرکلی بورس منصوب شد و تالار سعدی نام تالار فرعی گرفت. قره‌گزلو به ساختمانی وسیع‌تر آمده بود که امکاناتی به مراتب بهتر از ساختمان تقی‌نیا در اختیار داشت: «۹ طبقه ساختمان در اختیار بورس و بقیه در اختیار بانک مرکزی بود. کارگزاران بورس در طبقات هشتم و نهم مستقر شده بودند و ایستگاه معاملاتی آنها نیز در آن طبقات بود و در بیرون از ساختمان حافظ، دفتر کارگزاری وجود نداشت. در هر طبقه ۷ کارگزار به فعالیت مشغول بود. ترافیک کاری در ساختمان حافظ بسیار بالا بود. ۱۲۸ خط تلفن ثابت و حدود ۴۸۰ خط داخلی.» تا آن زمان سامانه گویا در بورس وجود نداشت و قره‌گزلو تنها با کمک دو همکار خود، ارتباطات را برقرار می‌کرد. از او درباره سهامداران آن زمان می‌پرسیم، می‌گوید: «آن موقع، بیشتر سهامداران، کارمندان بازنشسته بانک‌ها بودند که با پس‌اندازهای خود به بازار می‌آمدند. برخی با ۱۰ هزار تومان هم به بازار می‌آمدند، عده‌ای با ۱۰۰ هزار تومان. آن موقع پول زیادی بود در شرایطی که من ماهانه ۳ هزار تومان حقوق می‌گرفتم.» قره‌گزلو تا سال ۸۵ در ساختمان حافظ به کار مشغول بود اما پس از تفکیک بازار سرمایه به دو نهاد اجرایی و نظارتی و راه‌اندازی ساختمان ملاصدرا و اختصاص آن به سازمان بورس، به «سازمان» منتقل شد.

او در حال حاضر مسوول مرکز تلفن سازمان بورس و اوراق بهادار است. اگرچه تکنولوژی در اختیار او با ۲۳ سال پیش تفاوت زیادی دارد و سامانه گویا فعال شده است اما به همان نسبت خطوط تلفن سازمان افزایش یافته، و از همه مهم‌تر فعالان بازار به مراتب افزایش یافته‌اند. با این وجود تاکنون هیچ اختلالی در سیستم ارتباطات داخلی و بیرونی «سازمان» رخ نداده است. سهامداران در کوتاه‌ترین زمان می‌توانند با مدیران و مسوولان بخش‌های مختلف سازمان بورس، ارتباط تلفنی برقرار کنند و اینها همه در سایه تلاش مردی است که بیش از نیمی از عمر خود را در بازار سرمایه گذرانده است. او همه روزه روزنامه‌های اقتصادی و بورسی را مطالعه می‌کند. علاوه بر آن مطالعه کتاب‌های تخصصی مالی را نیز در برنامه زندگی خود گنجانده است و اطلاعات خوبی در زمینه بازار سرمایه دارد اما هرگاه سهامداری از او سوالی بپرسد، او را به مسوول مربوطه ارجاع می‌دهد و از اظهارنظر شخصی می‌پرهیزد. برای او و دیگر چهره‌های زحمتکش بازار سرمایه موفقیت آرزومندیم.