سنا- شیوه رسیدگی به اختلافات حرفه‌ای فعالان بازار در کانون‌ها با هیات داوری تفاوت دارد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بازار سرمایه، مسوول دبیرخانه هیات داوری، با بیان مطلب بالا گفت: «ماهیت میانجی‌گری کانون‌ها‌، عدم امکان صدور رای در کانون‌ها و اجباری بودن گذراندن فرآیند میانجی‌گری برای اطراف دعوا از جمله وجوه تمایز رسیدگی به اختلافات حرفه‌ای فعالان بازار در کانون‌ها با هیات داوری است.» غلامعلی میرزایی منفرد ادامه داد: «چگونگی رسیدگی در کمیته سازش کانون‌ها‌، در قالب نهاد میانجی‌گری است. بدین معنا که اعضای کمیته سازش تنها به عنوان میانجی‌گر (Mediator‌) وارد رسیدگی به دعوا شده و تلاش می‌کنند تا با بیان قوانین و مقررات و رویه‌های اجرایی فعالیت حرفه‌ای مربوط‌، خواسته‌های طرفین دعوا را به یکدیگر نزدیک کرده تا بر نقطه مشترکی توافق کنند. این در حالی است که میانجی‌گر حق تحمیل خواسته خود را بر اراده طرفین نداشته و نتیجه نهایی تابع اراده طرفین دعوا است.»

وی با اشاره به عدم امکان صدور رای در فرآیند میانجی‌گری افزود: «صدور رای در فرآیند میانجی‌گری که تصمیم‌گیری منوط به رضایت طرفین دعواست وجود نداشته، بلکه حکم نهایی در هیات داوری که صلاحیت قانونی صدور رای دارد صادر می شود. نتیجه فرآیند میانجی‌گری، یک وضعیت برنده - برنده است، یعنی طرفین دعوا با صلح و سازش رضایت به وضعیت مورد توافق دارند که این وضعیت با صدور حکم که اصولا یک نفر بازنده خواهد بود‌، تفاوت دارد.»

دبیر هیات داوری سازمان بورس و اوراق بهادار تصریح کرد: «فرآیند طرح دعوا در کانون‌ها از جنبه اختیاری یا اجباری بودن‌، بر خلاف میانجی‌گری عمومی‌، نوعی ارجاع اجباری است نه اختیاری. بدین معنا که طرفین دعوا الزاما باید فرآیند رسیدگی در کانون را طی کرده باشند تا پرونده قابل طرح در هیات داوری باشد. این در حالی است که میانجی‌گری معمولی یکی از شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلاف خارج از ساز و‌کار قضایی(ADR) است که با توافق و تراضی طرفین دعوا شروع‌، جریان و خاتمه می‌یابد. بنابراین چنانچه خواهان یا خوانده دعوا به منظور اخذ رای قطعی هیات داوری، تمایل به عدم ورود به فرآیند کمیته سازش کانون را داشته باشد‌، دعوای وی بدون طرح در هیات داوری توسط دبیر هیات با درخواست رفع نقص مواجه خواهد شد.»