سنا- به هم‌ریختگی بخش مالی انگلستان در سال ۱۹۸۶ میلادی، Big Bang نام گرفت. تغییر شکل کنونی وال‌استریت هم بیشتر با Big Implosion یا انفجار بزرگ توصیف می‌شود، چرا که اکثر آژانس‌های وام‌دهی و بیمه‌گرها فروریخته‌اند. مضحک‌ترین جنبه قضیه این است که در واقع نیروی کنونی کنترل‌کننده بازار دولت است. آخرین باقیمانده‌های بانک‌های سرمایه‌گذاری یعنی گولدمن ساخس و مورگان استنلی برای ابقا ناچار شدند که به شرکت‌های هلدینگ بانکی تبدیل شوند.

اکنون هر دوی این بانک‌های عظیم سرمایه‌گذاری، شروع به جمع‌آوری حساب‌های سپرده کرده‌اند که شکل مطمئن‌تری از تامین بودجه محسوب می‌شود.

ایجاد شراکت با شرکت‌های قوی و عظیم نیز می‌تواند کمکی برای این بانک‌های سرمایه‌گذاری باشد. میتسوبیشی بانک غول آسای ژاپن، ۲۰‌درصد شرکت مورگان را خریداری خواهد کرد.

شرکت گولدمن ۵ میلیارد دلار از «وارن بافه» سرمایه‌گذار افسانه‌ای دریافت کرد که به کمک آن توانست با عرضه سهام روز بعد ۵‌میلیادر دلار دیگر نیز کسب کند.

بافه، گولدمن را یک نهاد استثنایی می‌داند، اما این موضوع بسیار شک‌‌برانگیز است. گولدمن به عنوان یک بانک تحت نظارت دقیق فدرال‌رزرو است که با محدودیت‌هایی نظیر میزان سرمایه‌گذاری و حداقل سرمایه موجود روبه‌رو است.

بانک‌های بین‌المللی نظیر Citigroup و بانک آمریکا که از بزرگترین بانک‌های دنیا به شمار می‌آیند در گستره وسیعی فعالیت می‌کنند که از کارت‌های اعتباری تا بازارهای سرمایه را شامل می‌شود. موفقیت این بانک‌ها در سالی‌های ۲۰۰۶-۲۰۰۳ مدیون نقدینگی بالای جهانی در آن سال‌ها بود.

البته می‌توان همچنان به وضعیت بانک‌های سرمایه‌گذاری خوش‌بین بود. شاید آنها مجبور به کاهش نسبت بدهی به دارایی خود تا میزانی که انتظار می‌رود، نباشند. با اینکه نسبت بدهی به دارایی این بانک‌های سرمایه‌گذاری بالاست، نسبت‌های سرمایه آنان که طبق قانون بازل II تعیین شده است، بسیار بیشتر از این نسبت در بانک‌های تجاری است.

به علاوه، تبدیل به بانک شدن مزایای خاص خود را دارد. تعداد زیادی از وام‌دهندگان محلی تا چندماه آینده سقوط خواهند کرد در نتیجه شرکت‌هایی نظیر گولدمن و مورگان می‌توانند سپرده‌های بسیاری را جذب کنند و بیم از خطر ادغام شدن با یک بانک تجاری بزرگ را نداشته باشند. هنگامی که بازارها دوباره پایدار و آرام شوند، وال استریت می‌تواند تصمیم بگیرد که وضعیت با وجود بانک‌های سرمایه‌گذاری مطلوب‌تر است یا بدون آنها. این بانک‌های سرمایه‌گذاری به عنوان کارگزار/ معامله‌گر تحت نظارت کمتری از سوی SEC هستند و می‌توانند حجم عظیمی از سرمایه را وارد بازار کرده، نقدینگی ایجاد کنند، بازارگردانی کنند و ریسک تخمین بزنند و به عنوان بانک ممکن است با محدودیت بیشتری از سمت فدرال‌رزرو مواجه شوند.