گروه بورس- «نابغه بودن» یک شانس بزرگ در زندگی انسان‌ها به شمار می‌رود.

واژه «نابغه» در ایران نیز سال های سال است، در مورد افراد و اشخاص مختلف جامعه به کار می‌رود، کسانی که جلوتر از سن خود حرکت می‌کنند، خوش‌فکرند، بدون ماشین‌حساب، حساب و کتاب می‌کنند و... . در عرصه اقتصاد هم این نوابغ کم نیستند. افرادی که در سال‌های گذشته به ویژه با حضور در بازار سرمایه موفقیت‌های چشمگیری را از آن خود کرده‌اند، در حالی که حتی تحصیلات مرتبط با آن را نداشته‌اند.

حتما نام وارن‌بافت و جورجی شوارتز را بارها شنیده‌اید، دو سرمایه‌گذار موفق دنیا. جالب اینکه دو نابغه سرمایه‌گذاری جهان هیچ یک گواهی‌نامه‌های حرفه‌ای از وال‌استریت را دریافت نکرده‌اند، ولی موفق‌تر از کسانی عمل کرده‌اند که دارای چنین مدارک حرفه‌ای هستند. یک سرمایه‌گذار معروف در این زمینه می‌گوید: «تا آنجا که من مشاهده کرده‌ام، وارن‌بافت در سرمایه‌گذاری یک نابغه است.»

یک سرمایه‌گذار شناخته شده دیگر هم درباره ثروتمندترین مرد ۲۰۰۸ می‌گوید: «بافت، باهوش‌ترین فردی است که تا به حال دیده‌ام.»

برای موفقیت لازم نیست نابغه باشید

در کتاب ۲۳ اصل موفقیت وارن‌بافت نیز آمده است: شوارتز و بافت، به وضوح ویژگی‌های اصلی یک نابغه را از خود نشان می‌دهند. هر دو از پیشگامان سرمایه‌گذاری هستند؛ هر دو، روش سرمایه‌گذاری مخصوص به خود را ابداع کرده‌اند و آنها را به طور بسیار موفق به‌کار گرفته‌اند؛ هر دو، سرمایه‌گذار و مبتکر هستند و می‌توانند در زمینه سرمایه‌گذاری معادل توماس ادیسون و الکساندر گراهام بل در نظر گرفته شوند.

اما حتی اگر برای اختراع لامپ لازم باشد که توماس ادیسون باشید، لازم نیست که برای روشن کردن یک لامپ نیز توماس ادیسون باشید. برای سرمایه‌گذاران هم نیاز به کشف راه‌های جدید نیست؛ بلکه مسیر موفقیت در روش‌های ذهنی و راهبرد‌هایی واقع شده است که بافت و شوارتز و دیگر سرمایه‌‌گذاران خبره، با دقت از آنها پیروی می‌کنند. همان طور که بافت می‌گوید، «لازم نیست نابغه باشید. سرمایه‌گذاری، یک بازی نیست که در آن، شخصی با آی‌کیو ۱۶۰ بر شخص دیگری با‌ آی‌کیو ۱۳۰ پیروز شود. سرمایه‌گذاری هنر است.» بافت و شوارتز خصوصیات مشترک دیگری نیز دارند. هر دو در آمریکا زندگی می‌کنند، عقاید مشابهی دارند، هر دو مرد هستند، عینک می‌زنند، و با زنی ازدواج کرده‌اند که اسمش سوزان است. اما هیچ کدام از این موارد به موفقیت سرمایه‌گذاری آنها مربوط نمی‌شود.

همیشه هم نیاز به گواهی‌نامه‌های بورس نیست

جالب است بدانید که آنها یک خصوصیت مشترک دیگر نیز دارند: آنها در هیچ یک از آزمون‌های مربوط به سازمان بورس و اوراق بهادار که مرتبا از کارمندان شرکت‌های وال‌استریت گرفته می‌شود شرکت نکرده‌اند.

بافت که در سال ۱۹۹۱ مدیر عامل شرکت برادران سالومون شد، این گونه به‌خاطر می‌آورد: «قانونی وجود داشت که به دلیل اینکه من کارمند یک شرکت کارگزاری بودم، مجبور بودم تا در آزمون سری ۷ (ویژه کارگزاران سهام) شرکت کنم. اما آنقدر آن را به تاخیر انداختم تا آنجا را‌ترک کردم، زیرا مطمئن نبودم که بتوانم آن را با موفقیت پشت سر گذارم.»

او ادامه می‌دهد: «زمانی فرا رسید که گواهی‌نامه‌ای برای تحلیلگران اوراق بهادار تعیین کردند که نشان‌دهنده حرفه‌ای بودن آنها بود. پس از آنکه برای مدتی از آن اجتناب کردم در آزمون شرکت کردم و در تمام موضوعات قابل تصور رد شدم. در آن زمان به دستیارم گفتم که او باید در این آزمون موفق شود.» و پیش‌بینی او محقق شد!

در شرایطی که دو نفر از بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاران جهان در چنین آزمون‌های حرفه‌ای رد می‌شوند یا از رد شدن در آنها واهمه دارند، یک پرسش اساسی پیش می‌آید؛ اگر بافت و شوارتز، هیچ یک دارای چنین مدرکی نیستند، بنابراین شما برای رسیدن به موفقیت در سرمایه‌گذاری، لزوما به آنها نیاز ندارید؛ آنچه که انجام آن برای شما لازم است، پیروی از عادات ذهنی و روش‌هایی مشابه وارن بافت و جورجی شوارتز است؛ روش‌هایی که پیروی از آنها احتمالا سخت‌تر از قبول شدن در آزمون‌های تحلیلگری است چون دارندگان مدارک حرفه‌ای بسیارند اما سرمایه‌گذاران موفق انگشت‌شمارند... .

منبع: WWW.bourse۲۴.ir