غلامحسین دوانی*

در وب‌گاه خبری سازمان امور مالیاتی مورخ ۲۴/۲/۱۳۹۰ در ساعت ۱۱:۵۷ خبری با عنوان «ارائه لایحه بخشودگی مالیاتی هنرمندان، رییس‌جمهور هنرمندان را تشویق می‌کند» منتشر شد. در ادامه خبر آمده است که «اقتصاد با عصای هنرمندان و هنر است که حرکت می‌کند و به چرخش در می‌آید.» اگر چه موضوع یادشده تاکنون در حد یک خبر (متاسفانه موثق) است اما گویا فراموش شده است که مالیات یک هزینه اجتماعی است که آحاد شهروندان و اشخاص (اعم از حقیقی و حقوقی) باید بپردازند تا برنامه‌های توسعه اجتماعی و اقتصادی عملی شود. از طرف دیگر اگر بخش فرهنگ و هنر عصای اقتصاد است بخش کار و تولید و جامعه کارگری پیکره اصلی اقتصاد است که جز در زمان فرسودگی و ناتوانی نیازی به عصا ندارد! چرا باید شاهد بی‌مهری به جامعه کار و تولید و مهرورزی به بخش‌های خاص جامعه شویم. جامعه کار و تولید کشور در گذشته همیشه مورد بی‌مهری بوده و تنها در هنگام نیازهای سیاسی گوشه چشمی به این جامعه افکنده می‌شود. از سال ۱۳۷۹ که موضوع یکسان‌سازی مالیات شهروندان مطرح شده تاکنون همیشه این سوال اساسی برای جامعه کار و تولید کشور مطرح بوده که چرا دو نفر کارگر یا کارمند با شرایط کاری کاملا متفاوت باید دوگونه مالیات بر درآمد حقوق بپردازند. کسی که در پالایشگاه آبادان در دمای چهل درجه کار می‌کند چرا باید مالیات بیشتری نسبت به کارگر یا کارمند دولتی که در همان شهر مشغول کار است بپردازد. مگر شرایط محیطی برای آنان فرق می‌کند یا مگر دولتی‌ها تخم دو زرده می‌گذارند!

مگر ورزشکاران، هنرمندان و پزشکان چه نقشی بیشتر از جامعه کار و تولید در اقتصاد کشور دارند که همیشه سازمان امور مالیاتی کوشش کرده با آنان مدارا و با جامعه کار و تولید جفاکاری کند! آقایان فراموش نکنند که در همه جای دنیای پیشرفته حقوق بالایی‌ها «هدف اصلی دستگاه مالیات‌ستانی» است و نه برعکس.

اگر قرار برآن باشد که معافیتی برای بخشی از جامعه مدنظر قرار گیرد هیچ بخشی شایسته‌تر و محق‌تر از بخش «کار و تولید» و یا همان کسانی که در آفتاب‌سوزان جنوب کشور و شرایط محیطی نامساعد سراسرکشور به کار و تولید مشغولند، وجود ندارد.

نگارنده ضمن ارج و احترام به جامعه فرهنگی کشور و ضمن دفاع از حقوق مالیاتی کلیه شهروندان اعطای هرگونه معافیت به این یا آن بخش از جامعه را که بدون در نظرگرفتن حقوق مالیاتی «جامعه کار و تولید» کشور باشد بعنوان سمی مهلک در پیکره توسعه اقتصادی کشور می‌داند. بنابراین هشدار که مالیات را بعنوان ابزار سیاسی تلقی نکنیم! زیرا در چنین حالتی فردای روز طلافروشان و طلاسازان را به عنوان اینکه کارمزد بگیر هستند، آهن فروشان را چون وزن آهن زیاد است!! و فلان نهاد را چون عزیز دردانه هستند و ناراحت می‌شوند از مالیات معاف می‌کنیم و بر عکس برای کمبود بودجه، پا برشانه حقوق‌بگیران و جامعه کار و تولید قرار می‌دهیم و می‌خواهیم جور همه معافان را از آنها بگیریم!

* حسابدار رسمی