حمیدرضا اسلامی‌منوچهری

بسیاری از مردم ما از «سمینار» که نام فارسی شده آن را همایش نهاده‌اند، به عنوان سمینهار یاد می‌کنند. شاید برگزاری بسیاری از سمینهارهای دولتی خسته‌کننده و تکراری این حق را به مردم ما داده است تا چنین واژه‌ای را برای این سمینارها برگزینند. گروهی گردهم می‌آیند، افرادی برای خودشان سخنرانی می‌کنند، همه نهار می‌خورند و با کیف‌های یادبود محل برگزاری همایش یا همان سمینار را ترک می‌کنند. اما در بخش خصوصی همه چیز متفاوت است. هزینه - فایده تصمیمات محاسبه می‌شود و کیفیت‌ها هم به کمیت درمی‌آیند. روز گذشته بانک خصوصی اقتصاد نوین میزبان همایشی با عنوان الگوی نوین راهبری در بانک‌ها بود که به موضوع شیوه مدیریت در عصر نوآوری و محیط رقابتی پرداخته بود. اگرچه به‌رغم دعوت قبلی، جای بسیاری از مدیران بانک‌های دولتی در این همایش خالی بود اما بسیاری از مدیران و کارکنان بانک‌های خصوصی آمده بودند تا مستمع سخنان مدعوین خارجی این همایش باشند. عطش آموختن در کارشناسان بانک‌های خصوصی در همایش قابل ملاحظه بود و مسوولان بانک اقتصاد نوین هم با دعوت از چند تن از مدیران بانک‌های اروپایی به این نیاز پاسخ داده بودند. همایش از نظر شکلی تفاوت چندانی با همایش‌های دیگر نداشت اما از نظر محتوا پر بار بود.

مدیران بانک اقتصاد نوین با درک شرایط دنیای امروز با تلاش فراوان و صرف هزینه، مدیرانی با تجربه را از بانک‌های خارجی دعوت کرده بودند تا آنها بدون واسطه تجربیات خود را در مورد چالش‌های فضای کسب و کار در دنیای امروز در اختیار مستمعین قرار دهند. ترجیع‌‌بند سخنان این مدیران باتجربه هم این بود که دنیا به سرعت در حال تغییر است و با روش‌های مدیریتی سال‌های گذشته نمی‌توان به استقبال چنین جهانی رفت. ماگنوس اوگلا، مدیرعامل هند از بانکن انگلستان در این همایش در توضیح ساختار بانک خود گفت: ۹۸درصد تصمیمات مربوط به اعتبارات بانکی در سطح شعب این بانک گرفته می‌شود و هر مدیر شعبه خود می‌تواند اختیار تصمیم‌گیری‌ها را به تمام پرسنل تفویض کند. راستی وقتی در ایران هنوز مدیران بانک‌های خصوصی هم نمی‌توانند در مورد ساعت کار شعب خود تصمیم بگیرند، میزانی برای اندازه‌گیری فاصله‌ها می‌توان تصور کرد؟