معاون اجرایی صندوق تامین خسارت‌های بدنی، تفاوت‌های کلیدی و اساسی قانون بیمه شخص ثالث مصوب ۱۳۸۷ را با قانون مصوب ۱۳۴۷ تشریح کرد. به گزارش بینا، رامین علا هدف از تدوین قانون بیمه شخص ثالث را بیمه شدن مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری و فراگیر شدن چتر حمایتی بیمه در همه حوادث و سوانح رانندگی ذکر کرد.وی افزود: صندوق تامین خسارت‌های بدنی به موجب ماده ۱۰ قانون بیمه شخص ثالث مصوب ۱۳۴۷ ایجاد شد تا بتواند در مواردی که راننده مقصر شناسایی نشده یا اینکه راننده مقصر فاقد گواهی‌نامه است، خسارت زیان‌دیدگان را پرداخت کند.وی در بیان نخستین تفاوت قانون مصوب ۱۳۸۷ و قانون مصوب ۱۳۴۷ افزود: در قانون اصلاح قانون بیمه اجباری مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری مصوب ۱۳۸۷، شرایط جبران خسارت تسهیل شده است و با برداشته شدن محدودیت‌های قانون قدیم، هم‌اکنون خسارت تا سقف دیه کامل پرداخت می‌شود.علا، حذف استثنائات بند ۴ ماده ۴ قانون سابق را دومین تفاوت توصیف کرد و گفت: در قانون مصوب ۱۳۴۷ اگر زیان‌دیده فاقد گواهی‌نامه بود، خسارت قابل‌پرداخت نبود و عنوان اشخاص ثالث نیز استثنائاتی داشت و بستگان درجه یک و کارکنان راننده مقصر شخص ثالث محسوب نمی‌شدند که در قانون جدید این محدودیت‌ها با هدف ارائه خدمات و حمایت‌های بیشتر از زیان‌دیدگان حذف شده است.معاون اجرایی صندوق تامین خسارت‌های بدنی افزایش منابع درآمدی صندوق را سومین تفاوت قانون‌های قدیم و جدید دانست و خاطرنشان کرد: اختصاص ۲۰‌درصد هزینه‌های دادرسی قوه‌قضائیه و ۲۰‌درصد جریمه‌های دریافتی راهنمایی و رانندگی، به عنوان منابع جدید، درآمد صندوق را رشد خواهد داد.علا تصریح کرد: البته با توجه به تصویب قانون در اواسط سال ۱۳۸۷، در سال گذشته هیچ درآمدی به صندوق تعلق نگرفت و ما امیدواریم امسال با همکاری قوه‌قضائیه و راهنمایی و رانندگی در اختصاص این منابع به صندوق بتوانیم خدمات گسترده و قابل ‌توجهی به هموطنان داشته باشیم.