در حالی که سهم بانک‌‏های شرق آسیا در بانک‌‏های آمریکایی به دلیل خرید سهام این بانک‌‏ها با افزایش بسیار زیادی روبه‌رو شده است، شواهد نشان می‌‏دهد که مشکلات بانک‌‏های آمریکایی به بانک‌‏های آسیای شرقی سرایت کرده است.

به گزارش ایلنا، با این حال بانک‌‏های شرق آسیا تاکنون تا حدود زیادی از اثرات منفی بحران مالی آمریکا مصون مانده‌‏اند که این امر به دلیل داشتن سطح بالای ذخایر ارزی و بخش بانکی نسبتا قوی بوده است.

بر پایه این گزارش، این بحران فرصتی برای گسترش فعالیت‌‏های بانک‌‏های آسیایی بوجود آورده است. چون این بانک‌‏ها ازکاهش شدید قیمت سهام بانک‌‏های آمریکایی و برخی از بانک‌‏های اروپایی استفاده کرده و به همراه بانک‌‏های برخی از کشورهای دیگر اقدام به تزریق سرمایه به این بانک‌‏ها و افزایش محدوده فعالیت خود کرده‌‏اند.

بر این اساس، بانک GIC سنگاپور و چند بانک دیگر خارجی ۵/۱۴میلیارد دلار به بانک سیتی گروپ تزریق کرده‌‏اند. همچنین بانک کره‌‏ای KOREA INVESTMENT CORPORATION و چند بانک خارجی دیگر ۵/۶میلیارد دلار به بانک آمریکایی MERRILL LYNCH تزریق کرده تا سهم خود را در سرمایه این بانک افزایش دهند. بانک سنگاپوری GIC نیز با تزریق ۹/۱۱میلیارد دلار سرمایه به بانک سوئیسی UBS اقدام به افزایش سهم خود در این بانک سوئیسی کرده است. بانک چینی CHINA INVESTMENT CORPORATION نیز ۵‌میلیارد دلار به بانک آمریکایی MORGAN STANLEY و بانک سنگاپوری TEMASEK HOLDINGS ا۵میلیارد دلار به بانک آمریکایی BARCLAYS به عنوان سرمایه تزریق کرده تا سهم خود را در این بانک‌‏ها افزایش دهند.

بر پایه این گزارش، بانک‌‏های آسیایی توانایی لازم برای سرمایه‌‏گذاری در بانک‌‏های زیان‌‏دیده آمریکایی یا اروپایی را دارند، اما مشکلات مقرراتی، عدم تمایل مقامات آمریکایی به بسط فعالیت بانک‌‏های آسیایی در آمریکا و ضعف دانش کارشناسی و ترس از تداوم کاهش قیمت سهام، سبب شده تا بانک‌‏های آسیایی اشتیاق زیادی به سرمایه‌‏گذاری در بانک‌‏های آمریکایی و اروپایی نشان ندهند. بر اساس این گزارش، عدم تمایل مقامات کره‌‏ای سبب شد تا بانک دولتی KOREA DEVELOPMANT BANK کره، از تزریق سرمایه به بانک آمریکایی LEHMAN BROTHERS صرفنظر کند و به تبع آن، این بانک آمریکایی اعلام ورشکستگی کرد.

اما در حالی که گفته می‌‏شود با تزریق سرمایه بانک‌‏های آسیایی به بانک‌‏های آمریکایی ممکن است مشکلات به حداقل برسد، اما اخیرا شواهدی از سرایت مشکلات بانک‌‏های آمریکایی به بانک‌‏های آسیایی مشاهده شده است.

همچنین مشکلات بانک‌‏های آمریکایی، درصورت تداوم می‌‏تواند موجب کندتر شدن رشد اقتصادی آمریکا شود. این امر می‌‏تواند به نوبه خود موجب کاهش قابل ملاحظه صادرات کشورهای آسیایی به آمریکا شود. این امر مخصوصا می‌‏تواند به رشد اقتصادی کره جنوبی که به شدت به صادرات وابسته است لطمه وارد کند. به گزارش ایلنا، بسیاری از بانک‌‏های آمریکا از سال ۲۰۰۶ میلادی به دلیل مشکلات مربوط به وام‌‏های رهنی پرداختی به افراد کم اعتبار، دچار مشکلات مالی شدند که این مشکلات سرانجام بصورت بحران اعتبار و سقوط اعتبار در ماه اوت سال ۲۰۰۷ میلادی، ظاهر شد. برخی از بزرگ‌‏ترین بانک‌‏ها و موسسات مالی آمریکایی نظیر MERRILL LYNCH،ِCITIGROUP، FANNIE MAE، FREDDIE MAC و LEHMAN BROTHERS نیز درمیان زیان‌‏دیدگان بحران بانکی آمریکا قرار دارند.

این گزارش می‌‏افزاید، مقامات بانک مرکزی تا مدت‌‏ها پس از شروع بحران اعتبار، اصرار داشتند که نباید به موسساتی که به دلیل تصمیمات غلط مدیرانشان دچار مشکل مالی شده‌‏اند، کمک کرد اما پس از آنکه در ۱۴ مارس ۲۰۰۸ بانک BEAR STEARNS در معرض فروپاشی قرار گرفت، بانک مرکزی آمریکا با کمک بانک سرمایه‌‏گذاری J.P MORGAN برای نجات این بانک از فروپاشی وارد عمل شد.

بانک مرکزی درهمین راستا در روز ۱۶مارس ۲۰۰۸ حدود ۳۰‌میلیارد دلار وام در اختیار J.P. MORGAN قرار داد تا از آن برای خرید بانک بحران‌‏زده BEAR STEARNS استفاده شود. همچنین قرار شد J.P. MORGAN از دارایی‌‏های کم اعتبار BEAR STEARNS به عنوان وثیقه وام اخذ شده از بانک مرکزی استفاده کند. به این ترتیب بانک مرکزی عملا زیان‌‏های احتمالی ناشی از کاهش ارزش وثیقه مذکور را به عهده گرفت.

همچنین در همان روز بانک مرکزی به PRIMARY DEALERS که عمدتا بانک‌‏های سرمایه‌‏گذاری هستند اجازه داد که از همان روز برای حداقل شش ماه، همانند بانک‌‏های تجاری، به‌طور مستقیم از بانک مرکزی استقراض کنند. اتخاذ چنین تدابیری از دوران رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰‌میلادی به بعد بی‌‏سابقه بوده است. رییس بانک مرکزی از اقدام خود برای نجات BEAR STERNS دفاع کرد و گفت: سقوط این بانک می‌‏توانست پیامدهای ناخوشایندی برای بازار داشته باشد. بعدا در ۷ سپتامبر ۲۰۰۸ میلادی، وزارت خزانه‌‏داری آمریکا کنترل دو موسسه بزرگ تامین‌‏کننده وام‌‏های رهنی به نام‌‏های FREDDIE MAC , FANNIE MAE را نیز به دست گرفت و مانع از ورشکستگی آنان شد. این دو موسسه بزرگ مورد حمایت دولت، در واقع نیمی از وام‌‏های رهنی تسویه نشده ۱۲تریلیون دلاری آمریکا را یا در تملک خود دارند یا بازپرداخت آن‌را تضمین کرده‌‏اند. ورشکستگی این موسسات می‌‏توانست موجب بی‌‏اعتمادی کامل نسبت به بازار وام‌‏های رهنی و به تأخیرافتادن زمان بهبود بازار مسکن و بدتر شدن وضعیت اعتباری بانک‌‏ها شود. همچنین در روز ۱۶ سپتامبر بانک مرکزی اقدام به نجات AIG که زمانی بزرگترین شرکت بیمه‌‏کننده در جهان بود، کرد. چون ورشکستگی این شرکت نیز می‌‏توانست به بازار اعتبارات زیان بزرگی وارد کند. درهمان روز بانک مرکزی برای اولین بار از زمان تاسیس خود اعلام کرد که حاضر است سهام شرکت‌‏ها را به عنوان وثیقه اخذ وام بپذیرد.

اما بانک مرکزی به بانک LEHMAN BROTHERS که چهارمین بانک بزرگ سرمایه‌‏گذاری آمریکا است اجازه داد تا در روز ۱۴‌سپتامبر ۲۰۰۸ اعلام ورشکستگی کند. همچنین بسیاری از بانک‌‏های کوچکتر آمریکا نیز ورشکسته شدند و مورد حمایت بانک مرکزی و وزارت خزانه‌‏داری قرار نگرفتند.

اما بحران مالی بانک‌‏های آمریکا به سایر نقاط جهان سرایت چندانی نداشت. تعداد معدودی از بانک‌‏های اروپایی نظیر UBS سوئیس و NORTHERN ROCK انگلیس تحت تأثیر مشکلات مربوط به وام‌‏های اعطایی به افراد کم اعتبار در آمریکا، قرار گرفتند.