سید بهاءالدین حسینی هاشمی با ارائه تحلیلی از تورم گفت: تورم لجام‌گسیخته برای جامعه و تمام اقشار آن مضر است. چه آنهایی که دارایی نقدی دارند و چه آنهایی که سرمایه‌گذاری می‌کنند، بیشتر ضرر این تورم از آن کسانی است که درآمد ثابت دارند و برحسب تورم درآمدشان افزایش نمی‌یابد یا فاقد درآمد و شغل هستند. به گزارش فارس این کارشناس در ارتباط با منابعی که تحت هر عنوان به صورت نقدی بین آحاد جامعه توزیع می‌شود، گفت: چون بازار با محدودیت افزایش عرضه کالا و خدمات مواجه است و در شرایط کسری بودجه و استقراض از بانک مرکزی، عرضه کالا و افزایش تولید را به دنبال ندارد، فقط باعث افزایش تقاضا می‌شود. این عامل باعث افزایش شدید تورم و گرانی می‌شود.

راهکارهای مهار تورم

حسینی هاشمی در خصوص راهکارهای کلاسیک برای مهار تورم گفت: ۴ روش را اقتصاددان به عنوان تجربه پیشنهاد می‌کند که این ۴ روش عبارتند از: سیاست‌های پولی، سیاست‌های مالی، سیاست درآمدی و سایر روش‌ها. این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این سوال که در حال حاضر، از کدام روش‌ها در ایران می‌توان بهره گرفت، گفت: به جز روش سوم، بقیه روش‌ها در شرایط فعلی در ایران کارآمد هستند.وی افزود: در مسیر مهار تورم همچنین نیاز به اعمال برخی از اصلاحات اقتصادی است که از جمله آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد: انتخاب مجموعه تدابیر و سیاست‌های اقتصادی مانند ایجاد شفافیت اقتصادی و از بین بردن رانت، تبعیض و انحصارگرایی، آزادسازی اقتصادی به معنای واقعی، خصوصی‌سازی، حاکمیت مکانیزم عرضه و تقاضا در بازار کالا و خدمات، کاهش و منطقی کردن یارانه‌ها، ایجاد شفافیت در مقررات و قوانین در بازار سرمایه، پول و کالا و توجه به توانمندسازی اقشار کم درآمد یا فاقد درآمد از محل افزایش درآمدهای دولت از آزادسازی قیمت‌ها. وی افزود: از دیگر اصلاحات اقتصادی مورد نیاز، ورود بانک‌های خارجی به هر میزان از مشارکت به منظور ورود منابع تازه و جدید و آوردن تخصص و فناوری‌های نوین در صنعت بانکداری و ایجاد رقابت واقعی بانکی، دایرکردن نمایندگی‌های بورس ایران در سایر کشورها به منظور فروش بخشی از سهام واحدهای اقتصادی ایران به خارجی ها و ورود پول جدید، اجازه ورود بورس‌های سایر کشورها به بورس ایران هستند.

سرمایه‌گذاری خارجی موجب امنیت و حمایت از تولید

این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: اگر سیاست‌هایی به کار ببریم که منابع داخل را جابه‌جا کنیم، در واقع نوعی جیب به جیب شدن دارایی صورت گرفته که خیلی به افزایش درآمد ملی کمک نمی‌کند. باید برنامه‌ریزی‌هایی کرد که سرمایه‌های خارجی وارد کشور شوند و فواید و عواید حاصل از آن، بین آحاد کشور تقسیم شوند. به این ترتیب درآمد سرانه به طور واقعی افزایش می‌یابد. هرچقدر کشورهای خارجی در سرمایه‌گذاری‌های کشور ما سهیم شوند، نوعی امنیت و حمایت از کشور ما را به دنبال خواهد داشت.