دبیرکل کانون شرکت‌های لیزینگ در گفت‌وگو با دنیای اقتصاد:
شرکت‌های عضو کانون لیزینگ‌ها ۹۰درصد حجم بازار را در اختیار دارند
فاطمه بهادری - کانون شرکت‌های لیزینگ برای خروج از بحران این شرکت‌ها نشست‌هایی را تشکیل داده و به این نتیجه رسید که بهترین راه‌حل برای این مساله، تامین منابع مورد نیاز است. دکتر بهمن فتحعلی، دبیرکل کانون شرکت‌های لیزینگ ایران با اعلام این مطلب به خبرنگار دنیای اقتصاد از آیین‌نامه تنظیم بازار غیرمتشکل پولی پیشنهادی این کانون به شورای پول و اعتبار خبر داد.
وی اظهار امیدواری کرد که این آیین‌نامه هرچه سریع‌تر تصویب شده و مبنای کار شرکت‌های فوق قرار گیرد.
فتحعلی گفت: در جلسه‌ای که کانون شرکت‌های لیزینگ با مدیران ارشد بانک مرکزی داشته، بررسی‌های کارشناسی بر روی آیین‌نامه مذکور صورت گرفته و برای تصویب به مسوولان مربوطه ارائه شده است.
وی تصریح می‌کند: انتظار داریم تا قبل از تصویب و ابلاغ آیین‌نامه تنظیم بازار غیرمتشکل پولی، مصوبه شورای پول و اعتبار را برای پرداخت تسهیلات با نرخ زیر ۱۴درصد به شرکت‌های لیزینگ داشته باشیم چرا که این پیشنهاد به شورای پول و اعتبار برای خروج از بحران داده شده است.
دبیرکل کانون شرکت‌های لیزینگ ایران می‌افزاید: حاضران در جلسه نیز به این جمع‌بندی رسیدند که چاره‌ای جز تامین منابع برای شرکت‌های لیزینگ وجود ندارد.
وی پیش‌‌نویس آیین‌نامه پیشنهادی کانون شرکت‌های لیزینگ را با استفاده از قانون تجارت و مقررات جاری کشورهای توسعه‌یافته در زمینه صنعت لیزینگ عنوان کرده و اعلام می‌کند: این آیین‌نامه براساس مقررات شورای پول و اعتبار برای موسسات مالی و اعتباری تدوین شده و سعی شده چارچوب قوانین موجود رعایت شود.
فتحعلی تصریح می‌کند اگر قوانین و مقررات تهیه شده در آیین‌نامه تنظیم بازار غیرمتشکل پولی پیشنهادی تصویب شود، فعالیت لیزینگ‌ها هم توسعه می‌یابد.
وی با تاکید بر اینکه مصوبه دولت مبنی بر کاهش نرخ سود شرکت‌های لیزینگ در شرایط فعلی یک معضل بزرگ محسوب می‌شود و این مساله به توقف فعالیت شرکت‌های لیزینگ منجر شده، می‌افزاید: اخیرا تنها چند شرکت به صورت بسیار محدود فعالیت‌های خود را از سر گرفته‌اند.
وی در مورد تاثیر توقف فعالیت شرکت‌های لیزینگ بر فروش خودروسازان، بر حل مشکل خودروسازان و روش‌های فروش دیگر تاکید می‌کند و اظهار می‌دارد:
شرکت‌های لیزینگ به دلیل عدم تامین مالی و توان به دست آوردن تسهیلات در رکود به سر می‌برند و در‌حال‌حاضر، میزان فعالیت شرکت‌های لیزینگ برخلاف پیش‌بینی در بودجه سال ۸۵ آنها است.
فتحعلی که دبیرکل کانون شرکت‌های لیزینگ است، این کانون را به عنوان حلقه رابط هماهنگ‌کننده و اطلاع‌رسان بین اعضا و نهاد‌های دولتی و مدنی مرتبط می‌داند.
وی موضوع فعالیت کانون را در ۲۱بند اعلام می‌کند که بررسی، تدوین و استقرار دستورالعمل و استاندارد‌های یکسان در مسیر تشکیل شرکت‌های لیزینگ در کشور، ارائه توصیه‌ها و رهنمود‌های لازم در راه شناسایی و ایجاد رشته‌های جدید در عرصه لیزینگ، شناسایی بازار‌های مصرف و ارتباط با سایر کانون‌ها و انجمن‌های مشابه در داخل و خارج از کشور از جمله این بندها است.
در عین حال فتحعلی با حمایت از نوع تسهیلاتی که شرکت‌های لیزینگ ارائه می‌دهند بر انطباق آن با قانون بانکداری بدون ربا مصوب سال ۶۲ تاکید می‌کند.
وی در توضیح بررسی روند لیزینگ در ایران اظهار می‌دارد. لیزینگ در ایران، مقارن با اشاعه آن در اقتصاد کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین در اواسط دهه ۱۹۷۰ به وجود آمد. به این ترتیب سال ۱۹۷۵ میلادی (۱۳۴۵شمسی) سال آغاز فعالیت لیزینگ در ایران است.
وی ادامه می‌دهد: در واقع فرانسویان اولین پایه‌گذاران این صنعت در ایران بوده‌اند به این گونه که برادران آیسه که در قالب شرکت سیتروئن به تولید محصولات آن شرکت در ایران و دادوستد با فرانسویان مشغول بودند، با مشارکت موسسه سوسایتی جنرال فرانسه، بانک اعتبارات ایران وقت و برخی از سرمایه‌داران خصوصی، اولین سنگ‌بنای لیزینگ را با تاسیس شرکت لیزینگ ایران بنا کردند.
وی با تاکید بر اینکه دو سال بعد دومین شرکت نیز با مشارکت فرانسویان و چند بانک داخلی به نام شرکت آریالیزینگ که در حال حاضر لیزینگ صنعت و معدن نامیده می‌شود، راه‌اندازی شد. تصریح می‌کند: محدود شدن عملیات لیزینگ تنها به دو شرکت فوق و عدم امکان گسترش و رونق آن، به رغم مشروعیت یافتن در قانون عملیات بانکی بدون ربا (تحت عنوان اجاره به شرط تملیک) تا سال ۱۳۷۳ ادامه داشت.
در این سال اولین هسته تشکیلاتی خصوصی لیزینگ که در اواخر سال ۱۳۷۰ تاسیس شده بود، شروع به فعالیت کرد.
دبیرکل کانون شرکت‌های لیزینگ اعلام می‌کند: به طور کلی، نقش صنعت لیزینگ در اقتصاد کشور بسیار ناچیز بوده و جهش شدید و تحول محسوس و یکباره در این مقوله پس از ۲۵ سال سکوت، انزوا و محدودیت از نیمه دوم سال ۱۳۷۹ اتفاق افتاد و شرکت‌های لیزینگ وارد بازار شدند.
وی تاکید می‌کند: شرکت‌های خودروسازی و تعدادی از صاحبان صنایع و افراد مطلع از پیشگامان این تحول بودند. رشد کمی (و نه کیفی) لیزینگ در سال‌های ۸۰ تا ۸۲ تداوم یافت به طوری که در پایان سال ۸۲، تعداد شرکت‌های لیزینگ به ۶۳ عدد و جمع سرمایه‌گذاری در هنگام تاسیس آنها به حدود ۶۰۰میلیارد ریال رسید.
دبیر کل کانون در پایان با تاکید بر اینکه در حال حاضر بزرگ‌ترین و معتبرترین شرکت‌های لیزینگ فعال در کشور که مجموعا حدود ۹۰درصد حجم فعالیت لیزینگ را در داخل به خود اختصاص داده‌اند، عضو کانون شرکت‌های لیزینگ هستند اظهار می‌دارد: این کانون از مشارکت ۹ شرکت بزرگ لیزینگ شامل لیزینگ پارسیان، صنعت و معدن، ایران، ایران‌خودرو، بهمن، غدیر، رایان سایپا، ایرانیان و خودروکار تشکیل شده است برخی شرایط عضویت در کانون ثبت در اداره ثبت شرکت‌ها، اخذ مجوز فعالیت از بانک مرکزی، داشتن ۵۰میلیارد ریال به عنوان حداقل سرمایه ثبت شده و برخورداری اعضای هیات‌مدیره شرکت از تجربه و تحصیلات در زمینه لیزینگ یا بانکداری است.
به گفته دکتر فتحعلی، موضوع اصلی فعالیت این شرکت‌ها باید لیزینگ باشد و حداقل دو سال از فعالیت آنها گذشته یا برنامه دو سال آینده آنها به تایید هیات‌مدیره کانون رسیده باشد.
ارسال نظر