انقلاب‌های ایران و کوبا پس از پیروزی با تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده روبه‌رو شدند. درخصوص روابط سیاسی بین ایران و کوبا و همچنین چگونگی اعمال تحریم‌ها در دو کشور وجوه اشتراک و تمایزات متعددی وجود دارد. به هرحال یک بررسی تطبیقی بین اعمال تحریم‌ها در دو کشور می‌تواند بسیار سودمند باشد و درس‌های زیادی را برای سیاست‌گذاران خارجی کشور در تدوین استراتژی‌ها به همراه داشته باشد. در این پرونده ضمن بررسی چگونگی اعمال تحریم‌ها در دو کشور به نقش لابی‌ها در سیاست‌گذاری‌های ایالات متحده و همچنین برنامه آمریکا برای عادی‌سازی روابط اشاره خواهد شد. انقلاب سوسیالیستی کوبا در سال ۱۹۵۹ به رهبری فیدل کاسترو به بار نشست و متعاقب آن جان‌اف کندی، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به‌صورت یک‌جانبه روابط خود را با کوبا قطع کرد و تحریم‌های همه‌جانبه‌ای را علیه این کشور وضع کرد. اتفاقا پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز در سال ۱۹۷۹ و همزمان با ریاست جمهوری یک دموکرات دیگر به نام جیمی کارتر به پیروزی رسید و پس از اشغال سفارت آمریکا در آبان‌ماه ۱۳۵۸، دولت آمریکا روابط خود را به طور یکجانبه با ایران قطع کرد و برای اولین بار دستور اعمال تحریم‌ها علیه ایران را وضع کرد. اکنون به نظر می‌رسد یک دولت دموکرات دیگر می‌خواهد به بازسازی روابط دیپلماتیک بین دو کشور بپردازد. باراک اوباما در یک سخنرانی رسمی پس از ۱۴ ماه مذاکرات پشت پرده اعلام کرد، می‌خواهد گام‌های جدیدی را در بهبود روابط سیاسی و اقتصادی با کوبا بردارد. در مورد ایران نیز مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا از سال گذشته آغاز شده است و باید دید تنش زدایی و لغو تحریم‌ها در دو کشور در چه سمت و سویی حرکت خواهد کرد.