حتی بدون تحقق یافتن پیش‌بینی ناسا درباره خشکسالی ۳۰ ساله در ایران طی دهه‌های آینده، کشور ما حتی همین الان هم در «بحران آب» به سر می‌برد. هر از چند وقت شاهد بروز و ظهور نمودهای این بحران آبی در بخشی از کشور هستیم. یک بار خشک شدن دریاچه ارومیه، دیگربار خشک شدن دریاچه هامون یا کاهش بی‌سابقه آب پشت سدها یا نشست زمین به‌خاطر کاهش سطح آب‌های زیر زمینی و... هرکدام به تنهایی یک بحران هستند و هرازچندگاهی هیاهویی را بر سر زبان‌ها می‌اندازند و هر بار تصمیمات مقطعی و بیشتری برای مبارزه با آثار این بحران‌ها اتخاذ می‌شود ولی، اغلب اقدامات بلند مدت برای حل بنیادین این موضوع دیده نشده است.در این پرونده می‌خواهیم از دید اقتصاددانان ببینیم که چه راهکارهای بلندمدتی برای مقابله با «بحران آب» وجود دارد؟ چهار اقتصاددانی که در حوزه اقتصاد محیط‌زیست پژوهش‌های فراوانی انجام داده‌اند از سه گوشه دنیا (انگلیس، آمریکا و ایران)، نظراتشان را درباره این موضوع ابراز کرده‌اند، ولی مهم‌ترین نکته‌ای که در سخن هر چهار استاد وجود دارد، ایجاد سازوکار قیمت‌گذاری آب است تا قیمت آب به کشاورزان و سایر آحاد جامعه علامت بدهد که ارزش مایه حیات را آن‌طور که باید و شاید بدانند. دو تن از این اقتصاددانان پا را فراتر گذاشته و پیشنهاد می‌کنند که سیستم یکپارچه‌ای برای آبرسانی به کشاورزان ایجاد شود.