اولویت بخش نظامی

موسسه اقتصادی کره

سیستم‌های اقتصادی سوسیالیستی به طور سنتی با برنامه‌ریزی مرکزی برای اقتصاد مشخص می‌شوند که در آن یک برنامه‌ریز، تولید را در کنار مصرف سازماندهی می‌کند تا به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کند. معمولا دولت این برنامه‌ریزی را انجام می‌دهد و فعالیت‌های اقتصادی را که در چارچوب مقررات آن نباشند ممنوع اعلام می‌کند. با وجود این، افزایش دشواری‌ها در خصوص برنامه‌ریزی و کمبودهای شدید، منجر به رشد معنادار و قابل توجه فعالیت‌های اقتصادی برنامه‌ریزی نشده در کشورهای سوسیالیستی شده‌اند.

فعالیت‌هایی که در چارچوب برنامه دولت نباشند را اقتصاد غیررسمی یا اقتصاد بخش خصوصی نام‌گذاری کرده‌اند. اقتصاد بخش خصوصی در کشورهای سوسیالیستی در تمام بخش‌ها به کمبود منابع اقتصادی کمک کرده و در طول دوران گذار به یاری آنها آمده است. یکی دیگر از کارهای مهمی که بخش خصوصی موفق به انجام آن شده، کمک به کارآفرینان در اقتصادهای در حال گذار بوده تا از توانایی خود در طول این دوره استفاده کنند.

در حالی که تغییرات بسیاری در تمام بخش‌های کره شمالی اتفاق افتاده‌اند، بخش‌نظامی در این کشور همچنان از اولویت برخوردار بوده و بالاترین سرمایه‌گذاری و منابع را به خود اختصاص می‌دهد. در حقیقت، مخارج نظامی همچنان ثابت باقی مانده‌اند، در حالی که بقیه اقتصاد این کشور در طول سال‌ها با انقباض شدیدی مواجه بوده است. برای کیم جونگ ایل، بخش نظامی دغدغه نخست وی پس از به دست آوردن قدرت رسمی بود و تنها یک نگاه کافی است تا درک کنیم که ارتش برای این کشور تا چه میزان اهمیت دارد. بخش نظامی همچنان در این کشور از اولویت برخوردار است و به رغم فقیر شدن کره‌شمالی از دهه ۱۹۹۰ قدرت ارتش این کشور بیشتر نیز شده است. اقتصاد بخش خصوصی در کره‌شمالی به مرور مهم‌تر شده است و نقش تسهیل و مدیریت منابع کمیاب را برعهده گرفته است. کره‌شمالی در سال‌های اخیر معیارهای اصلاحی را معرفی کرده است تا مکانیزم‌های بازار را از سال ۲۰۰۲ تسهیل کند؛ این اصلاحات از دید بسیاری از صاحب‌نظران به‌عنوان موافقت با ورود مکانیزم‌های بازاری به درون جامعه است. از آن زمان، کره‌شمالی این معیارهای اصلاحاتی را با تحریک بیشتر اقتصاد بخش خصوصی، افزایش داده است. افزایش مکانیزم‌های بازار از طریق این اصلاحات بخش برنامه‌ریزی‌نشده اقتصاد کره‌شمالی را به سرعت گسترش خواهد داد و در نتیجه اقتصاد بخش خصوصی و مکانیزم‌های بازار را قدرتمند خواهد کرد. تغییرات در ساختار اقتصاد کره‌شمالی و ظرفیت اقتصاد آن، جامعه این کشور را نیز تغییر خواهد داد.