رضا باکری *

با انتشار مقاله‌ای با عنوان «یک بام و دو هوا گرانی را مهار نمی‌کند»، به تاریخ ۹/۲/۹۱، انجمن صنفی صنایع لبنی ایران سعی کرد دولتمردان را متقاعد کند که تئوری طرح تحول اقتصادی و هدفمندی یارانه‌ها زمانی خواهد توانست به نابسامانی‌های اقتصادی کشور پایان دهد که نه به عنوان ابزار انحصاری بنگاه‌های دولتی، بلکه به مثابه ابزار همه بنگاه‌های اقتصادی خصوصی در تمام حوزه‌های کسب‌و‌کار تولیدی به کار گرفته شود و از طریق کسب منابع مالی لازم از فعالیت‌های اقتصادی خود بنگاه‌ها با تولید کالاهای گران قیمت، امکان توسعه تولید و توزیع کالاهای ارزان قیمت برای همه اقشار کم درآمد جامعه را فراهم کند. سپس با انتشار دومین مقاله تحت عنوان «لبنیات برای همه» به تاریخ ۴/۵/۹۱، انجمن صنایع لبنی ایران سعی کرد صاحبان و مدیران صنایع لبنی را مجاب کند که رشد پایدار و بقای صنعت خود را در «کنار مردم ماندن» و با «تولید برای همه اقشار مردم»، صرف‌نظر از فقر و غنای آنها، جست‌وجو کنند.

اکنون، اما با انتشار سومین مقاله تحت عنوان «اختیار و آزادی، دستاورد مسوولیت پذیری»، سخن مان با هر دو طرف، هم دولتمردان و هم تولید‌کنندگان است.

پرسش اینجا است که «کارخانه‌های لبنی بخش خصوصی چه می‌خواهند؟»

قطعا پاسخ این است که درخواست آنها، اختیار و آزادی عمل تولید‌کننده در درک و تشخیص ذائقه و سلیقه اقشار مختلف مصرف‌کنندگان و تولید محصولات متنوع با کیفیت، ارزان و دارای قیمت‌های گوناگون با تاریخ ماندگاری متفاوت است.

اما تحقق هر هدف والا و به حق، مطمئنا بدون تشخیص راه و روش رسیدن به آن و مهم‌تر از همه، بدون پرداخت هزینه آن غیرممکن است. هزینه کسب اختیار و آزادی عمل بنگاه‌های تولید لبنی، مسوولیت پذیری و قرار گرفتن در موقعیت بلوغ اجتماعی است.

اما حقیقت این است که اختیار و آزادی عمل بنگاه‌های تولیدی را دولتمردان از سر لطف عطا نمی‌کنند، بلکه بنگاهداران در قبال پذیرش مسوولیت اجتماعی سنگین در تولید غذای سلامت همه اقشار مردم بدون توجه به فقر و غنای آنها و با حضور شبانه‌روزی بر سر سفره‌هایشان به عنوان فرشته سلامت، کسب می‌کنند.

این همان معنای واقعی رسیدن به «بلوغ اجتماعی صنایع لبنی ایران» است.

پس باید گفت که اگر عزت و کرامت صنعت لبنیات را می‌خواهید و اگر پایان بخشیدن به رفتارهای منکوب‌کننده و تحکم آمیز و تعزیراتی دولتمردان را طالب هستید، باید احترام گذاشتن به حقوق مصرف‌کنندگان را بیاموزید، باید رشد کردن و بزرگ شدن در سایه پررونق و رنگین کردن سفره مردم فقیر و غنی را بیاموزید، با هزینه جیب مردم بدون منت بر ایشان، غذای سلامت تولید کردن را بیاموزید و ختم کلام، باید بالغ شدن و مسوولیت پذیر شدن را بیاموزید تا گوهر اختیار و آزادی عمل صنعت را کسب کنید.

بر این اساس، در مورد تفاهم نامه‌های منعقده کارخانه‌های لبنی با وزارت صنعت، معدن و تجارت در تاریخ ۱۷/۴/۹۱ به خطا نیندیشید که یک تاکتیک برای افزایش قیمت‌ها بود؛ به عکس، گام نخست برای آغاز راه دراز رسیدن به بلوغ اجتماعی و کسب اختیار و آزادی عمل صنعت از طریق افزایش مسوولیت پذیری بود.

روزی که موفق شویم بیاموزیم، پولی را که از عرضه محصول به مردم کسب می‌کنیم، چگونه دوباره بین آنها با عرضه مجدد محصولات متنوع با قیمت‌های مختلف، تقسیم، تولیدات خود را، هدفمند و سفره همه اقشار کم درآمد و پردرآمد را با لبنیات سلامتی بخش ارزان و گران رنگین کنیم، خانواده‌ای را در کالارسانی جا نیندازیم و نگذاریم فقر آنها موجب گرسنگی آنها شود، آن روز، روز رسیدن به مرحله بلوغ اجتماعی صنعت لبنیات است. روز مسوولیت پذیری و روز جشن بزرگ تولدی دوباره، جشن کسب اختیار و آزادی عمل این صنعت مهم است. روزی که احترام بی‌پایان دولتمردان نیز برانگیخته خواهد شد و فریاد تحسین و شادی داشتن فرزندی خلف برای مردم، همه ارکان جامعه را فراخواهد گرفت.

پس بیایید به استقبال آن روز تاریخی، به امید کسب اختیار و آزادی عمل و تحقق «تولید لبنیات برای همه» زیر سایه مسوولیت پذیری در برابر همه بشتابیم.

باشد که «تکریم» پاداش عمل مان باشد.

* دبیر انجمن صنفی صنایع لبنی ایران