بازتاب
نیک و بد یک جشنواره
برگزاری جشنواره‌های رسانه‌ای در حوزه فعالیت وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی، نظیر جشنواره‌ای که چند روز پیش از سوی روابط عمومی وزارت بازرگانی برگزار شد، از آن کارهای ضروری و ارزشمندی است که اگر به دیگر سازمان‌های دولتی هم تسری پیدا کند، تعامل کارشناسی‌تر و سازنده‌تری میان رسانه‌های عمومی به ویژه مطبوعات و دولت برقرار خواهد شد و افکار عمومی نیز به صورت شفاف‌تر و صادقانه‌تری در جریان عملکرد دستگاه‌های دولتی قرار خواهد گرفت؛
غلامرضا کیامهر
برگزاری جشنواره‌های رسانه‌ای در حوزه فعالیت وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی، نظیر جشنواره‌ای که چند روز پیش از سوی روابط عمومی وزارت بازرگانی برگزار شد، از آن کارهای ضروری و ارزشمندی است که اگر به دیگر سازمان‌های دولتی هم تسری پیدا کند، تعامل کارشناسی‌تر و سازنده‌تری میان رسانه‌های عمومی به ویژه مطبوعات و دولت برقرار خواهد شد و افکار عمومی نیز به صورت شفاف‌تر و صادقانه‌تری در جریان عملکرد دستگاه‌های دولتی قرار خواهد گرفت؛ اما تحقق این هدف در صورتی امکان‌پذیر خواهد شد که ساختار و فرآیند برگزاری چنین جشنواره‌هایی نیز از بیشترین درجه شفافیت و جامع‌نگری برخوردار باشد و از همه مهم‌تر آن که برگزارکنندگان جشنواره‌ها در گزینش آثار برتر حد اعلای سعه صدر را به خرج دهند و به جای «من قال» فقط به «ما قال» های مندرج در رسانه‌ها توجه نشان دهند.
متاسفانه جای این شاخصه‌ها به دلایلی که در پی خواهد آمد در جشنواره رسانه‌ای روابط عمومی وزارت بازرگانی تا حدود نسبتا زیادی خالی بود.
نخستین ایراد ساختاری جشنواره مزبور شیوه فراخوان و اطلاع‌رسانی مربوط به آن بود که اجازه نداد بسیاری از اصحاب قلم فعال در حوزه نقد و تحلیل مسائل مربوط به اقتصاد و بازرگانی داخلی و خارجی کشور به موقع و به قدر کافی از کم و کیف برگزاری جشنواره آگاه شوند. ظاهرا از دیدگاه مسوولان روابط عمومی‌های دستگاه‌های دولتی، عنوان اصحاب قلم صرفا به خبرنگارانی اطلاق می‌شود که به صورت تمام وقت در تحریریه مطبوعات و سایر رسانه‌ها به کار مشغولند و ده‌ها نویسنده و تحلیل‌گر اقتصادی صاحب‌نظر که به عنوان ستون نویس همه روزه مقالات و یادداشت‌هایشان در مطبوعات و سایت‌های خبری انعکاس پیدا می‌کند، جایی در خانواده رسانه‌ها و اصحاب قلم ندارند که نوشته‌هایشان در این قبیل جشنواره ارزش بررسی و ارزیابی داشته باشد. در این ارتباط باید از مسوولان محترم روابط عمومی وزارت بازرگانی پرسید که از میان به قول خودشان ۲۴۰۰اثر مورد بررسی قرار گرفته از سوی هیات داوران جشنواره چه تعداد آن به چنین نویسندگان و تحلیل‌گرانی اختصاص داشته است.
ارجاع مسوولیت ارسال آثار برای شرکت در جشنواره توسط خود رسانه‌ها و پدیدآورندگان آنها نیز به نظر صاحب این قلم یکی دیگر از ایرادهای وارده بر این قبیل جشنواره‌های رسانه‌ای است و منطق حکم می‌کند که روابط عمومی‌های سازمان‌های دولتی به جای پیروی از چنین روشی، در بازه زمانی تعیین شده خود راسا به رصد کردن کلیه مطالب مندرج در رسانه‌ها که به حوزه فعالیت‌شان مربوط می‌شود، بپردازند و آنها را به صورت طبقه‌بندی و تفکیک شده برای بررسی، در اختیار هیات داوران قرار دهند و برای اثبات سعه صدر و حسن‌نیت خود جایگاه ویژه‌ای هم در این بررسی‌ها برای نقدهای کارشناسی، خیرخواهانه و غیرمغرضانه نویسندگان و تحلیلگران رسانه‌ای در نظر بگیرند که متاسفانه به نظر می‌رسد جشنواره رسانه‌ای وزارت بازرگانی از این مزیت چندان برخوردار نبود.
صرفنظر از محتوا و شیوه بسیار شتابزده و تیزرگونه، قرائت گزارش هیات داوران جشنواره که خود بحث مفصل و جداگانه‌ای را می‌طلبد، ترکیب هیات داوران جشنواره‌ای که به یک موضوع تخصصی بسیار مهم در حوزه بازرگانی اختصاص داشت، درخور تامل است.
آیا بهتر آن نبود که به منظور انجام داوری عالمانه‌تر و کارشناسی‌تر در خصوص نوشتارها و آثاری که عموما به حوزه‌های گوناگون بازرگانی مربوط می‌شود، افرادی از حوزه‌های تجارت و اقتصاد که دستی هم در این فعالیت‌ها دارند، در ترکیب هیات داوران گنجانده می‌شدند. متاسفانه این حلقه مفقوده‌ای است که در اغلب جشنواره‌های تخصصی رسانه‌ای به چشم می‌خورد و محدود و منحصر به جشنواره رسانه‌ای وزارت بازرگانی نیست. در این‌باره گفتنی بسیار است که به منظور پرهیز از اطاله کلام طرح آنها به فرصتی دیگر واگذار می‌شود.
Kiamehr@Hotrmail.com
ارسال نظر