گروه بازرگانی- گفته می‌شود سرمایه‌گذاری ایرانیان در امارات متحده عربی و سایر شیخ‌نشین‌های حاشیه جنوبی خلیج‌فارس به فراتر از ۳۰۰میلیارد دلار رسیده است. حتی اگر به این رقم نگران‌کننده، تردید داشته باشیم، نمی‌توانیم به سادگی از کنار آن بگذریم. محمود صنعتی، رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی و صنایع و معادن استان کرمان در نامه‌ای که خطاب به نمایندگان و مدیران اقتصادی این استان نوشته پرسش‌های تامل برانگیزی را مطرح کرده است. به گفته وی داشتن استراتژی و هدف چاره‌ساز است ولی تا زمانی‌که این موارد صرفا در قالب کلمات و نوشتارها و بدون اقدامات عملی باشد نه‌تنها فایده‌ای ندارد بلکه موجبات سردرگمی و بی‌تفاوتی را فراهم می‌آورد.

در این نامه آمده است، اگر طبق اظهارنظر مقامات دولتی برای هر نفر جهت اشتغال رقمی معادل حدود سیصدمیلیون ریال سرمایه‌گذاری نیاز است در واقع با عدم سرمایه‌گذاری رقم مذکور در کشور و خروج آن موجبات عدم اشتغال ده میلیون نفر فراهم شده اگر این رقم با تعداد بیکاران فعلی جامعه مقایسه شود، نشان می‌دهد چنانچه این رقم در کشور سرمایه‌گذاری شده بود نه تنها بیکار نداشتیم بلکه احتیاج به واردات نیروی انسانی نیز داشتیم.

بنابراین باید پرسید که علت عدم سرمایه‌گذاری در ایران و خروج سرمایه به سمت کشورهای مذکور چه بوده است؟

در ادامه این نامه با اشاره به اینکه کشور ما نیز مبالغی سرمایه‌گذاری خارجی داشته، این پرسش مطرح شده است که ایرانی‌ها در چه صنایعی سرمایه‌‌گذاری کرده‌اند و چرا بخش عمده سرمایه‌گذاری خارجی در ایران در زمینه نفت، گاز و انرژی بوده است؟

نایب‌رییس اتاق کرمان تصریح کرده است: سرمایه‌گذاران فعلی در کشور از کدام دلگرمی و حمایت برخوردار شده‌اند که مشوق دیگران برای سرمایه‌گذاری باشند، نگاه به آمار کارگران تسویه حساب شده از واحدهای صنعتی و غیرصنعتی و تعطیلی یا رو به تعطیل بودن این‌گونه واحدها آیا انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری بیشتر فراهم می‌کند؟ کدام کارخانه در ظرفیت اسمی کار می‌کند؟ چرا در جهت رساندن تولیدات واحدهای صنعتی به ظرفیت اسمی آنها گامی برداشته نمی‌شود؟

کدام برنامه برای حمایت و تقویت بخش‌خصوصی تدوین شده تا برخی صنایع با تلاش بخش‌خصوصی و نه بخش دولتی بتوانند قدرت اول منطقه شوند؟