طرح شکایت بخش خصوصی از تحریم کنندگان اروپایی

دنیای اقتصاد - اتحادیه اروپا اخیرا فهرست جدیدی از شرکت‌های ایرانی که مورد تحریم قرار گرفته اند، منتشر کرده است. در این فهرست جدید، نام شرکت مپنا و ایران ترانسفو دو شرکت ایرانی فعال در صنعت برق هم به چشم می‌خورد. در این باره با محمد پارسا، رییس هیات‌مدیره سندیکای صنعت برق ایران و نیز عضو هیات نمایندگان اتاق ایران و تهران گفت‌و‌گو کرده‌ایم که در زیر می‌خوانید:

خیلی روشن است که در چنین مواقعی مقامات و سازمان‌های مسوول باید حمایت کنند. برای بخش خصوصی در این مواقع نهادی که باید وارد عمل شود، اتاق بازرگانی ایران است. در چنین مواردی اتاق به عنوان پارلمان بخش خصوصی تاکنون نه تنها از ما حمایت نکرده، بلکه بسیار منفعلانه عمل کرده است.

منظورتان از حمایت اتاق دقیقا چیست؟

منطق حکم می‌کند که وقتی بخش خصوصی را تحریم می‌کنند، اتاق باید در مجامع بین‌المللی طرح شکایت کند، تحریم اساسا موردی ندارد، اما حالا که کشورمان به ناحق در معرض تحریم قرار دارد، باید از راه‌هایی که می‌توانیم اقدامات آنها را محدود کنیم، استفاده کنیم. بالاخره تحریم هم چارچوب و قواعدی دارد. سازمان ملل چارچوبی برای تحریم‌ها تعریف کرده و تحریم شرکت‌های خصوصی که در زمینه‌هایی که از نظر آنها ممنوع است، فعالیت ندارند، خارج از این چارچوب است.

بنابراین در چنین مواردی که تخطی از چارچوب تحریمی که خودشان تعیین کرده‌اند، محسوب می‌شود، یک راه برای ما می‌ماند و آن دادخواهی است. دولت و اتاق باید در این زمینه بخش خصوصی را حمایت کنند و گرنه در شرایط حساس کنونی که طرح هدفمندی یارانه‌ها اجرا شده است و خودش فشارهای جدی به اقتصاد و بخش خصوصی وارد می‌کند، فشار تحریم‌های نابجا می‌تواند، اندک توان باقیمانده بخش خصوصی ایران را از او بگیرد.

ایران ترانسفو و مپنا دو شرکت برقی هستند که در فهرست تحریم قرار گرفته اند، این دو شرکت که هیچ یک دولتی نیستند؟

خیر، ایران ترانسفو کاملا خصوصی است و سهام دولتی آن توسط حدود ۳۰ شرکت عضو سندیکا خریداری شده است. درباره ایران ترانسفو حتما اطلاعات نادرستی داده شده است و باید با شکایت و دادخواهی موضوع را روشن کرد.

مپنا هم شرکت خصوصی است و سهام آن متعلق به اعضایش است. مپنا برند ملی و افتخار کشور محسوب می‌شود. من فکر می‌کنم درباره مپنا تعمدی در کار بوده است و رقبای اروپایی آن اطلاعات غلط داده‌اند تا بتوانند این شرکت مهم را از فعالیت‌های خارج از ایران محروم کنند و خود جای آن را بگیرند.

فکر می‌کنید با شکایت در مجامع بین‌المللی می‌توان احقاق حق کرد؟

چرا نشود؟ ما نمونه‌هایی را داریم که در همان دادگاه‌های خارجی به نفع ما رای داده شده است. بارزترین نمونه که هر ایرانی آن را به خاطر دارد، ملی شدن صنعت نفت است که حتی قاضی انگلیسی دادگاه لاهه به نفع ایران رای داد. از اینها گذشته، این سازوکار وجود دارد و ما باید از آن استفاده کنیم. انتظار برخورد منطقی و درست از طرفین داریم، هم دولت باید از ما حمایت کند و هم آن طرف خارجی هم نباید از چارچوبی که خودش برای خودش تعیین کرده است، عدول کند. وقتی هیچ اقدامی صورت نگیرد، دامنه کار گسترده‌تر می‌شود. باید شکایت کنیم، اگر جوابمان را ندادند که می‌گوییم دادگاه‌ها قلابی است و اگر به نفع ما رای دادند که برنده هستیم. حداقل این است که می‌توانیم، خسارت بگیریم.

گفتید از این شرکت‌ها در داخل هم حمایت نمی‌شود؟ استدلالتان چیست؟

بله، در داخل هم حمایت نمی‌شود. بانک‌هایی که هنوز تحریم نشده‌اند از ترس اینکه مورد تحریم قرار گیرند، شرکت‌های ایرانی که تحریم می‌شوند، از باز کردن اعتبار اسنادی برای این شرکت‌ها خودداری می‌کنند. باید راهکاری پیدا کنند و این نقیصه را جبران کنند. این یعنی خسارت همه جانبه. در داخل، بانک‌ها از گشایش اعتبار اسنادی خودداری می‌کنند و در خارج تحریم می‌شویم. تحریم باعث کاهش ارزش سهام شرکت‌ها در بازار می‌شود، هزینه تولید را افزایش می‌دهد و برای جبران آن باید نیروی کار را تعدیل کنند. خسارت و آسیب زیاد است و باید راه‌هایی را برای کاهش این فشار بیابیم.