ام‌پی‌تری‌پلیرها را به چندین صورت می‌توان تقسیم‌بندی کرد ۱ - از نظر قابلیت‌های پخش:

امروزه موسیقی به‌صورت به‌ اصطلاح آنالوگ تولید نمی‌شود و تمامی زیر و بم‌های موسیقی تبدیل به صفر و یک شده است. در این میان برای شناسایی این صفر و یک‌ها هر شرکت بزرگی پایه‌گذار یک روش شناسایی‌ است که این روش‌ها به «فرمت» معروف است.

حال در میان این فرمت‌ها بعضی کیفیت را فدای حجم پایین کرده‌اند و بعضی دیگر برعکس. در این میان بعضی نیز جانب میانه را رعایت کرده و صدا و حجم قابل قبولی دارند.

فرمت mp۳ از این قاعده پیروی می‌کند و محبوبیت این فرمت تا جایی پیش رفته است که دستگاه‌های پرتابل پخش موسیقی دیجیتالی را به نام «ام‌پی‌تری.پلیر» می‌شناسند.

گذشته از این فرمت متداول، فرمت‌های دیگری نیز وجود دارند که هر کدام دارای خصوصیات خاص خود هستند و آنچه مشخص است این است که هرچه یک پلیر از فرمت‌های بیشتری پشتیبانی کند دارای قدرت مانور بیشتر و طبعا دارای طرفداران بیشتری است. در زیر فرمت‌هایی که یک پلیر قابل قبول می‌بایست آنها را پشتیبانی کند

آمده است.

فرمت‌های صوتی شامل: OGG ، Wav ، Wma ، Mp۳

فرمت‌های تصویری شامل:

JPEG ، XviD ، ASF ، DivX ، ۴، ۲،۱، MPEG

۲ - از لحاظ نحوه و میزان ذخیره‌سازی:

حافظه را مهمترین بخش یک پلیر می‌دانند، چون اگر حجم کافی جهت ذخیره‌سازی در اختیار داشته باشیم نگران پر شدن فضای پلیرمان نیستیم. در این میان ۳ دسته تقسیم‌بندی وجود دارد.

الف- پلیرهایی با حافظه فلش (حداکثر تا ۲ گیگابایت)

ب - پلیرهای دارای مینی‌هارد (حداکثر تا ۸ گیگابایت)

پ - پلیرهای دارای هارددیسک (تا حافظه ۶۰ گیگابایتی نیز ساخته شده‌اند)

هر کدام از این سه دسته علاوه بر تفاوتشان از لحاظ میزان ذخیره‌سازی دارای تفاوت‌های دیگری نیز هستند.

از جمله اینکه پلیرهای دارای حافظه فلش نسبت به سه دسته دیگر دارای مصرف انرژی کمتری بوده و در نتیجه دارای طول عمر باتری بیشتری هستند (تکنولوژی مورد استفاده در آنها متفاوت با انواع هاردها بوده و از فرآیندی مشابه تکنولوژی «رم» استفاده می‌کنند) که این به نوبه خود امتیازی مثبت نسبت به سایر رقبا برای این پلیر به ارمغان می‌آورد».

از طرف دیگر پلیرهای دارای هارد به لطف وجود این قطعه دارای ظرفیت ذخیره‌سازی بسیار بیشتری نسبت به بقیه هستند که این برتری، خود بزرگترین نقطه ضعف این پلیرها محسوب می‌شود چون آنها را در مقابل ضربات ناشی از حرکت کردن،

آسیب‌پذیر می‌کند.

از طرفی نکاتی همچون مصرف زیاد باتری و همچنین قیمت بالا را نیز باید به این لیست اضافه کرد. در این میان به نظر می‌رسد که پلیرهای دارای مینی هارد از اقبال بیشتری نسبت به سایر رقبا برخوردار هستند.

۳ - از لحاظ ضبط صدا و تصویر:

فرض کنید که از طرفداران پر و پا قرص نوارهای کاست قدیمی هستید و بسیاری از آهنگ‌های قدیمی را بر روی این نوارها دارید که دل کندن از آنها برایتان بسیار مشکل است و نسخه جدیدی هم از آنها ندارید، برای حفظ آنها چه می‌کنید؟ در اینجاست که یک پلیر پیشرفته به کمک شما می‌آید به این صورت که در پلیرها قابلیتی وجود دارد به نام «لاین این» که وظیفه آن به طور اختصار این است که با وصل یک منبع صوت آنالوگ به آن (که این منبع هر چیزی از تلویزیون گرفته تا ضبط صوت‌های قدیمی را شامل می‌شود) می‌توان صدا را به‌صورت دیجیتال ضبط نمود.

بنابراین شما به همین راحتی می‌توانید از موسیقی قدیمی خود یک کپی دیجیتالی تهیه کنید.

همین وضعیت در مورد تصویر هم وجود دارد و پلیر پیشرفته شما می‌تواند در نقش یک کارت «کپچر» ظاهر شده و تصویر را از هر منبع آنالوگ از تلویزیون گرفته تا ویدیوهای قدیمی، به تصویری دیجیتالی تبدیل کند.