سیاست‌های انرژی اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۰
کمیسیون اروپا طرح ۲۰۲۰ را که موضوع آن رقابتی بودن، پایداری و امنیت انرژی است در نوامبر سال ۲۰۱۰ تدوین کرد.اهداف این طرح به شرح زیر می‌باشد:
بخش سوم
کمیسیون اروپا طرح ۲۰۲۰ را که موضوع آن رقابتی بودن، پایداری و امنیت انرژی است در نوامبر سال ۲۰۱۰ تدوین کرد.اهداف این طرح به شرح زیر می‌باشد: ۱. افزایش بهره‌وری مصرف انرژی به میزان۲۰ درصد تا سال ۲۰۲۰
اروپا نمی‌تواند انرژی را هدر دهد. کارآیی انرژی یکی از فاکتورهای کلیدی جهت رسیدن به اهداف بلند مدت انرژی و آب و هوایی تا سال ۲۰۲۰ است. اتحادیه اروپا نیازمند استراتژی‌های جدید انرژی است که اعضا را قادر سازد تا ارتباط بین رشد اقتصادی و میزان استفاده از انرژی را قطع کند.
افزایش کارآیی انرژی یکی از مهمترین راه‌هایی است که از آن طریق امنیت انرژی بیشتر فراهم خواهد شد. همچنین انرژی را برای مصرف بیشتر مصرف‌کنندگان فراهم خواهد کرد. افزایش کارآیی انرژی همچنین منافع محسوسی را برای شهروندان فراهم خواهد کرد. متوسط ذخیره انرژی از این طریق برای خانواده‌ها می‌تواند به میزان ۱۰۰۰ یورو در هر سال باشد.۱۵ باید توجه شود که تلاش‌ها در تمامی بخش‌های انرژی متمرکز شود. از تولید و توزیع تا مصرف نهایی.
نظارت موثر و کافی بر بازار و همچنین کارآیی موثر مواد و بازیافت آنها ضروری است. بیشترین تلاش‌ها جهت افزایش کارآیی باید در حوزه‌هایی که پتانسیل لازم را دارند اجرا شود. از جمله مهمترین این بخش‌ها، بخش ساختمان‌ها و حمل و نقل می‌باشد. در این زمینه فعالیت‌هایی شده است، اما نیاز به ابزارهای جدید احساس می‌شود.۱۶
۲.تضمین حرکت آزادانه انرژی
یکی از سیاست‌های در نظر گرفته شده، باز بودن بازارهای انرژی اتحادیه اروپا است. بازبودن بازارهای انرژی شهروندان را قادر خواهد ساخت که از انرژی در قیمت‌های رقابتی و قابل اطمینان بهره‌مند شوند. این شرایط فراهم نخواهد شد مگر در سایه تلاش‌های جدی در جهت تکمیل، ارتباط و رقابتی بودن بازارها.
بازار انرژی برق و گاز از جمله بازارهایی هستند که هنوز به صورت واحد درنیامده اند. بازار این انرژی‌ها به صورت جداگانه و در پشت مرزهای ملی بسته مانده اند و با موانع زیادی در مسیر رقابت آزاد و منصفانه روبه‌رو هستند.۱۷
قیمت‌های معین انرژی رقابت را در بین اعضا کاهش داده است. فعالیت‌های ضدرقابتی بسیاری از طرف اعضا صورت می‌گیرد و جهت حمایت از رقابت نیاز به تلاش‌های بسیار در این زمینه است. از جمله کاهش میزان هزینه‌ها در جهت افزایش میزان رقابت.
با معرفی چارچوب قانونی طراحی شده جهت دستیابی هرچه سریع تر به هدف۲۰ درصد انرژی‌های تجدید پذیر در سال ۲۰۲۰ اروپا نخستین قدم را برداشته است. لازم است تضمین شود که قوانین اجرایی است و مسیر جهت استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر در مقیاس بالا در دهه‌های بعد هموار خواهد شد. چارچوب قانونی در این زمینه باید به گونه‌ای باشد که سرمایه‌گذاران را تشویق به سرمایه‌گذاری در تولیدات جدید، حمل و نقل و اختیار ذخیره‌سازی را در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم نماید.
مساله‌ای که بسیار مهم است این است که اروپا فاقد زیربنای لازم جهت گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر و همچنین رقابت این نوع از انرژی با سایر منابع انرژی است.
تولید انرژی باد در شمال و انرژی خورشید در جنوب، نیازمند خطوط ارتباطی مناسب جهت انتقال به مناطقی که میزان مصرف بالایی دارند، است.
همکاری اعضای اتحادیه بدون وجود برنامه‌های مناسب داخلی در کشورهای عضو و همچنین ارتباط مرزهای خشکی و دریایی بی‌معنی خواهد بود.۱۸
اتحادیه اروپا نیازمند خطوط ارتباطی مناسب با همسایگان خود است. این خطوط ارتباطی پایدار و امنیت عرضه انرژی را به ارمغان خواهد آورد. از این‌رو اتحادیه اروپا بر چنین برنامه‌هایی از جمله نابوکو تاکید دارد.
نزدیک به یک تریلیون یورو تا سال ۲۰۲۰ جهت سرمایه‌گذاری جایگزین کردن زیر ساخت‌های کهنه، مدرنیزه کردن و تدوین برنامه‌های جدید و تغییر تقاضا به سمت سوخت‌های با کربن پایین نیاز است.
۳. انرژی امن، مطمئن و قابل دسترس برای شهروندان و مشاغل
برنامه تکمیل بازار داخل این فرصت را برای مصرف کنندگان فراهم می‌کند که حق انتخاب متعددی داشته باشند و علاوه بر این تقاضای خود را در قیمت‌های پایین‌تر تامین نمایند. مصرف کنندگان باید از حقوق خود در چارچوب قوانین اتحادیه اروپا آگاه باشند. آنها باید قادر باشند از منافعی که بازارهای آزاد رقابتی فراهم می‌کنند، بهره ببرند. بازارهای آزاد شرایط انتخاب‌های متعدد، قیمت‌های مناسب‌تر، اختراعات و خدمات متعددی را برای مصرف‌کنندگان فراهم خواهد کرد، البته در صورتیکه این شرایط همراه با ابزارهایی جهت اعتماد و حمایت از مصرف کنندگان باشد.
هرچند به نظر می‌رسد که شهروندان اتحادیه اروپا از حقوق خود در چارچوب قانونی اتحادیه اروپا آگاهند یا تمایلی به دنبال کردن آنها ندارند. آن چه که باید مورد توجه قرار گیرد آن است که شرایط و وضعیت رقابتی در بخش‌های مهم اقتصادی اتحادیه اروپا، همچنین به در دسترس بودن انرژی مطمئن در قیمت‌های مناسب وابسته است. انرژی، به ویژه انرژی برق، بخش عظیمی از هزینه‌های منابع اروپا را شامل می‌شود.
بازار نفت تا سال ۲۰۲۰ وضعیت مناسبی نخواهد داشت، بنابراین مساله‌ای که باید به آن توجه شود آن است که مصرف‌کنندگان در اتحادیه اروپا باید تلاش‌هایی برای کاهش تقاضای نفت در سال‌های آینده داشته باشند. این تلاش‌ها در دوره کوتاه‌مدت به نتیجه نخواهد رسید. مصرف‌کنندگان باید از ضرورت کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی آگاه باشند تا بتوانند عکس‌العمل مناسب در زمان افزایش قیمت‌ها داشته باشند.
فراهم کردن عرضه مناسب که در ضمن منعکس‌کننده هزینه‌ها نیز می‌باشد و عرضه مطمئن اصلی‌ترین وظیفه بازار داخلی است. عملکرد بازار داخلی بر مبنای انتقال کارآ و برنامه ذخیره سازی بهترین تضمین برای امنیت عرضه است، چنانکه انرژی مکانیزم بازار را دنبال خواهد کرد و به جایی می‌رود که نیاز به آن باشد.
همچنین شبکه‌ای امن در حالتی که مصرف‌کنندگان آسیب پذیر هستند یا در زمان بحران عرضه که مکانیزم بازار به درستی عمل نمی کند، نیاز است. همچنین در شرایطی که اعضا کاملا مرتبط نباشند، بازار داخل مختل می‌شود.
قوانین امنیتی گاز در راستای ایجاد اطمینان در مقابله با بحران‌ها و حمایت از مصرف کنندگان نقش بسیار مهمی دارد. افزایش ارتباطات داخلی بین اعضا آنها را در تنوع بخشیدن به عرضه منابع، خصوصا در میان اعضایی که اخیرا تنها وابسته به یک یا چند منبع شده‌اند، یاری خواهد رساند.
سیاست‌های انرژی همچنین مسول حمایت از شهروندان اروپایی در مقابل ریسک‌های تولید و انتقال انرژی را بر عهده دارد. بر اساس این برنامه، اتحادیه اروپا باید رهبری جهان را در توسعه سیستم‌های امنیتی انرژی هسته‌ای و نقل و انتقال مواد رادیواکتیو و مدیریت مواد زائد هسته‌ای داشته باشد. همکاری بین‌المللی در تامین انرژی هسته‌ای، نقش مهمی در مطمئن سازی امنیت هسته‌ای خواهد داشت. در بهره برداری از منابع نفت و گاز و بخش تولید، چارچوب قانونی اتحادیه اروپا باید بالاترین سطح امنیت و رژیم روشن برای تاسیسات گاز و نفت فراهم کند.۱۹
۴.ارتقای تکنولوژی
بدون تغییر تکنولوژیکی، اتحادیه اروپا به اهداف خود در کربن‌زدایی از صنایع برق و بخش‌های حمل‌و‌نقل نخواهد رسید. تعیین یک زمان معین برای توسعه و انتشار تکنولوژیکی انرژی، ضرورت افزایش کارآیی، تکنولوژی‌های کم کربن به بازارهای اروپا، ضروری تر از هرزمانی است.
یکی از برنامه‌های اتحادیه اروپا در بخش تکنولوژیکی، برنامه استراتژیک تکنولوژی انرژی است که استراتژی میان مدتی را برای تمامی بخش‌ها تدوین کرده است.
البته اتحادیه اروپا در سطح بازارهای تکنولوژیکی بین المللی، رقبای زیادی دارد. کشورهایی همچون چین، ژاپن ، کره جنوبی و آمریکا استراتژی‌های صنعتی را در زمینه انرژی خورشید، باد و بازارهای هسته‌ای دنبال می‌کنند. اتحادیه اروپا تلاش می‌کند تا جلودار پیشرفت در تکنولوژی انرژی باشد.
شرکای بین‌المللی
بازار انرژی اتحادیه اروپا بزرگترین بازار منطقه‌ای است و با بیش از ۵۰۰ میلیون مصرف‌کننده، بزرگترین واردکننده انرژی نیز هست. با این وجود هرچند همکاری‌های مشترک و اهداف مشترک در تعیین سرفصل‌های حوزه انرژی و اهداف آب و هوایی صورت گرفته است، اما این اهداف به روشنی در سیاست خارجی انرژی تعیین نشده است.
بسیاری از چالش‌هایی که اتحادیه اروپا با آن روبه‌رو است بین کشورها مشترک است. چالش‌هایی همچون تغییرات آب و هوایی، دسترسی به منابع گاز و نفت، توسعه تکنولوژی و کارآیی انرژی این چالش‌ها در قالب تعاملات بین المللی قابل بررسی است.
اعضای اتحادیه بارها جهت ایجاد یک صدای واحد در رابطه با کشورهای جهان سوم، دعوت شده‌اند.
سیاست‌های بین المللی انرژی باید اهداف مشترک: عرضه امن، رقابتی و پایدار را تامین کند. در حالی که ارتباط با کشورهای تولید کننده و انتقال دهنده انرژی بسیار مهم است، ارتباط با بزرگترین کشورهای مصرف کننده، خصوصا کشورهای در حال توسعه به میزان معناداری در حال رشد است.
الگوهای جدید عرضه و تقاضا در بازارهای جهانی انرژی و افزایش رقابت برای منابع انرژی نیز این مساله را برای اتحادیه اروپا اساسی کرده است که الگوی انرژی کشورهای کلیدی جهان سوم، بر بازار آنها بسیار اثرگذار است. در این برنامه آمده است که اروپا باید تا سال ۲۰۲۰ در وضعیتی قرار گیرد که از عرضه انرژی مورد نیاز خود اطمینان داشته باشد. همچنین نیاز اروپا به راه‌حل بین‌المللی این اتحادیه را وادار می‌کند که دستور کار خود در زمینه کربن زدایی و کارآیی انرژی به همراه الگوهای اصلی آن را در قالب گفتمان بین‌المللی و چارچوب بین‌المللی پیش ببرد.۲۰
تحول در سیاست انرژی مشترک
افزایش تقاضای انرژی پس از جنگ جهانی دوم، تلاش کشورهای اروپایی در تامین هرچه بهتر این نیازها را به دنبال داشت. در این دوره جامعه ذغال و فولاد اروپا در سال ۱۹۵۷ تشکیل شد.۲۱
این جامعه این امکان را برای مصرف کنندگان خود فراهم کرده بود تا آنان به طور یکسان به منابع تولید دسترسی داشته باشند و هم چنین سرمایه‌گذاری را نیز تشویق می‌کرد تا از این طریق توان تولیدی کشورهای عضو رشد کرده و همچنین تجارت بین المللی ذغال سنگ و محصولات فولادی نیز ارتقا یابد.
در ادامه معاهده دیگری تحت عنوان Euratom (جامعه انرژی اتمی اروپا) که هدف اساسی آن ایجاد شرایط لازم جهت توسعه سریع صنایع هسته‌ای بود شکل گرفت.۲۲ فصل‌هایی از این معاهده نیز به سرمایه‌گذاری، برنامه‌های تولیدی، تحقیقات، حفظ سلامتی، عرضه از طریق آژانس عرضه اوراتم و ایمنی ومراقبت را به خود اختصاص داده بود.۲۳
گفته می‌شود که در سال تشکیل این معاهده و پس از وقوع بحران کانال سوئز، جامعه اقتصادی اروپا که نگران وقفه در روند پیشرفت اقتصادی خود بود خواستار نقش بیشتر اوراتم در ایجاد تعادل و رفع بحران‌های انرژی و نفت بود، اما این مساله خیلی مورد توجه کشورها قرار نگرفت که یکی از مهمترین دلایل آن خصومت ژنرال دوگل با اوراتم بود که معتقد بود که حاکمیت ملی فرانسه در معرض خطر خواهد بود. علاوه بر این ایجاد نیروگاه‌های اتمی نیازمند هزینه‌های فراوانی بود. در حالی که هر ساله منابع گاز و نفت جدیدی به بهره برداری می‌رسید.۲۴
در ادامه و طی دهه ۱۹۶۰ با توجه به افزایش عرضه نفت در بازارهای جهانی و در نتیجه کاهش قیمت آن سرمایه‌گذاری در بخش انرژی هسته‌ای برای اروپا مقرون به صرفه نبود، اما با وقوع بحران در دهه ۱۹۷۰، شرایط تغییر کرد.با بسته شدن کانال سوئز و جنگ بین اعراب و اسرائیل، کشورهای عربی صادرات نفت خود را به کشورهایی اروپایی که از اسرائیل حمایت می‌کردند، قطع کردند.
نتیجه این امر وقوع نخستین بحران نفتی در سال ۱۹۷۳ بود. در پی وقوع این بحران قیمت نفت تا میزان ۳ برابر افزایش یافت. وقوع این بحران‌ها هشداری بود برای کشورهای اروپایی واردکننده که وابستگی بیش از حد به این منابع داشتند. بنابراین جامعه اقتصادی اروپا پس از سال‌ها وقوع بحران، مسیر صرفه‌جویی را برگزید و در ادامه در بررسی بحران انرژی، گزارشی تحت عنوان «به سوی یک سیاست جدید انرژی در جامعه» به شورای وزیران تسلیم شد. در پی آن برنامه‌ای چهارساله برای دوره ۱۹۷۹-۱۹۷۵ تدوین شد که هدف آن صرفه جویی و ایجاد صنایع جدید انرژی بود به طور کلی مهمترین مشوق در این دوره دست یافتن به یک سیاست انرژی مشترک و همگرایی هرچه بیشتر در بازار واحد اروپا بود.با توجه به رشد روزافزون همگرایی در بازار اروپا، بخش انرژی نیز نیاز به همگرایی بیشتر را ضروری دید. بنابراین این تغییر نگرش‌ها موجب حرکت به سمت همگرایی بیشتر شد. این حرکت را می‌توان طی یک فرآیند با ۳ هدف عمده تبیین کرد. هدف اول تشکیل بازار داخلی انرژی بود که شامل همکاری بخش دولتی در تولید تجهیزات مربوط به انرژی، استاندارد کردن تجهیزات و محصولات انرژی و آزادسازی بازارهای برق و گاز می‌شد. هدف دوم تامین امنیت عرضه بود. با توجه به وابستگی این کشورها به واردات و بحران‌های نفتی، لزوم همکاری در جهت تامین امنیت عرضه عامل مهمی بود.۲۵
امضای منشور اروپایی انرژی که مشوق آن کمیسیون اروپا بود در سال ۱۹۹۱ توسط ۴۷ کشور به امضا رسید و گامی به سوی همکاری بیشتر بود.هدف سوم مورد توجه کشورها، کاهش تاثیرات مخرب تولید و مصرف انرژی بر محیط زیست بود. از همین رو برنامه‌هایی همچون جایگزینی منابع انرژی غیر آلاینده و افزایش بهره‌وری داخلی و صنعتی را دنبال می‌کنند.۲۶
امنیت عرضه انرژی اتحادیه اروپا
و روسیه
بررسی روند سیاست گذاری اتحادیه اروپا در زمینه تامین امنیت انرژی آشکار می‌شود که اتحادیه اروپا از سال ۲۰۰۰ موضوع امنیت انرژی را در سند سبز مورد توجه قرار داد، اما وقوع بحران در روابط بین روسیه و اوکراین چندان توجهی به تامین آن نداشت.بی توجهی اتحادیه اروپا را می‌توان در عوامل متعددی دید.
تا قبل از وقوع بحران، اتحادیه اروپا، منابع انرژی را به عنوان کالایی اقتصادی در نظر می‌گرفت که عرضه و تقاضای آن در بازار انرژی تعیین می‌شود و روسیه را نیز نیازمند درآمدهای آن می‌دیدند، بنابراین خطری جدی در امنیت عرضه انرژی احساس نمی کردند، اما قطع گاز روسیه به اوکراین، اهمیت این مساله را آشکار کرد. وقوع این بحران موجب تصویب ۲ سند مهم در زمینه انرژی شد. نخست سند سبز که پیرامون تامین انرژی ایمن، رقابتی و پایدار برای اروپا بود. این سند که به تصویب شورای وزیران رسید پنج اولویت را در زمینه انرژی مورد توجه قرار
داد.
۱- کاهش مصرف انرژی به میزان ۲۰ درصد تا سال ۲۰۲۰، ۲- تامین ۲۰ درصدی تقاضای اولیه انرژی از طریق منابع تجدید پذیر تا سال ۲۰۲۰، ۳- پایدار سازی روند رشد در بخش حمل و نقل. ۴- از دور خارج کردن انرژی هسته‌ای پرهزینه و خطرناک و ۵. هدایت مجدد سرمایه به سمت بهره‌مندی بیشتر از انرژی‌های تجدیدپذیر و صنایع کارآمد.
اقدام دیگر بروکسل در زمینه امنیت عرضه انرژی نیز، تصویب سند «سیاست خارجی مورد تامین منابع انرژی اروپا» می‌باشد که توسط سولانا، نماینده ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا تهیه شد.۲۷
یکی از عناصر مهم سیاست خارجی روسیه، انرژی است. روسیه دارای منابع عظیم انرژی است. این کشور با دارا بودن ۴۸ تریلیون مترمکعب ذخایر گازی و تولید حدود ۲۲ درصد گاز تولیدی جهان و تولید ۱/۶ درصد از کل منابع نفت خام جهان، نقش پررنگی در تامین انرژی اتحادیه اروپا دارد.
علاوه بر وجود این منابع عظیم، وجود خطوط انتقال گاز به منطقه اتحادیه اروپا، منابع این کشور را در مقایسه با منابع کشورهای ایران و قطر دارای اهمیت کرده است و این مساله سبب شده که در حالی که تنها یک درصد انرژی اروپا به صورت مستقیم از خاورمیانه و جنوب دریای خزر تامین شود، تنها ۴۰ درصد انرژی از روسیه تامین شود و این نشان از وابستگی اتحادیه به منابع روسیه دارد. ۲۸
یکی از چالش‌های پیش روی اتحادیه اروپا در زمینه سیاست انرژی مشترک، نبود موضع مشترک بین کشورهای عضو اتحادیه در مقابل روسیه است. این عدم همکاری منتج از عوامل متعددی
است.
یکی از این عوامل این است که کشورها از نظر کمی وابستگی متفاوتی به منابع روسیه دارند. برای مثال کشورهای اروپای غربی که نسبت به برخی کشورهای اروپای شرقی که وابستگی شدیدی به منابع روسیه دارند، ترجیح می‌دهند که در یک قرارداد دو جانبه با روسیه منابع مورد نیاز خود را تامین کنند و علاقه‌ای به واگذاری حاکمیت ملی خود واتخاذ یک سیاست مشترک به همراه سایر کشورها ندارند. در حالی که بسیاری از کشورهای اروپای شرقی و مرکزی با توجه به وابستگی فراوانی که به منابع روسیه دارند و هر ازچند گاهی روسیه نیز از انرژی به عنوان ابزار سیاسی علیه این کشورها استفاده می‌کند، خواستار تدوین یک سیاست مشترک انرژی در مقابل روسیه هستند. هرچند با اجرای هرگونه راهبرد انرژی بلندمدتی که روسیه در آن حضور داشته باشد مخالفند. اما همان طور که گفته شد با توجه به تنوع در میزان وابستگی به منابع روسیه این علاقمندی در تمامی کشورها وجود
ندارد.
علاوه بر وابستگی کمی، شرایط جغرافیایی متفاوت نیز در ایجاد انگیزه جهت همکاری مشترک اخلال ایجاد کرده است. در حالی که بیشتر کشورهای غربی منابع نفت و گاز خود را از مناطق دریای شمال، آفریقای شمالی و خاورمیانه تامین می‌کنند، کشورهای اروپای مرکزی و شرقی وابسته به واردات انرژی روسیه هستند و علت آن نیز خطوط انتقال انرژی است که در کشورهای عضو معاهده ورشو در دوران جنگ سرد ساخته شد.
بنابراین تنوع شرایط جغرافیایی و انگیزه‌ها، دستیابی به یک سیاست انرژی مشترک را سخت کرده است.
اجرای طرح جریان شمالی۲۹ که با عبور از بستر دریای سیاه و دورزدن کشورهای حوزه بالتیک و لهستان، گاز روسیه را به آلمان خواهد برد و همچنین خط لوله جریان جنوبی که گاز روسیه را پس از عبور از خاک بلغارستان به اسلوونی ،اتریش و ایتالیا منتقل می‌کند، شکافی در همبستگی کشورهای عضو اتحادیه در مقابل روسیه است.
با وجود چالش‌های موجود، اتحادیه اروپا در تلاش است از طرق گوناگون میزان وابستگی خود رابه منابع روسیه کاهش دهد و استفاده روسیه از سلاح انرژی را کم اثرتر کند.
یکی از این راه‌ها متنوع ساختن مسیرهای ورودی انرژی است.با وجود مسیرهای انتقال گاز ازجمله جریان شمالی و جریان جنوبی که حضور روسیه را در منطقه افزایش می‌داد، اتحادیه اروپا تصمیم به تاسیس خط لوله نابوکو گرفت .
خط لوله نابوکو: این خط لوله انتقال گاز با هزینه‌ای بالغ بر ۹/۷ میلیارد یورو، قرار است از ترکیه و از طریق خاک کشورهای بلغارستان، رومانی و مجارستان تا اتریش امتداد یابد. طول این خط لوله ۳۳۰۰ کیلومتر می‌باشد و از سال ۲۰۱۴ اولین محموله گاز آن به میزان سالانه ۸ تا ۱۰ میلیارد مترمکعب منتقل خواهد داشت. این خط لوله تا سال ۲۰۲۰ قادر است، سالانه ۳۱ میلیارد مترمکعب گاز را از مناطق آسیای مرکزی و خاورمیانه به اروپا انتقال دهد.
خط لوله مدگاز (MEDGAZ ): این خط لوله ۲۱۰ کیلومتر طول دارد و ساخت آن از سال ۲۰۰۸ آغاز شده است.این خط لوله سالانه ۸ میلیارد مترمکعب گاز الجزایر را به اسپانیا انتقال خواهد داد. ساخت این خط لوله در مسیر تنوع بخشی به منابع وارداتی انرژی و کاهش وابستگی به روسیه است.۳۰
استفاده از انرژی هسته‌ای
یکی از مهمترین سیاست‌های اتحادیه اروپا در کاهش وابستگی به منابع وارداتی خصوصا از کشور روسیه، استفاده از انرژی اتمی است.افزایش تولید انرژی هسته‌ای و استفاده از آن در صنعت برق، یکی از مهمترین بخش‌های سیاست انرژی اتحادیه اروپا است.این سیاست از سال ۲۰۰۶ در دستور کار کمیسیون اروپا قرار گرفته است. گسترش بهره گیری از انرژی اتمی، راهی برای جایگزینی سایر منابع انرژی در تامین امنیت عرضه انرژی
است.
در این راستا، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اعلام کرده است که در حال حاضر انرژی هسته‌ای مهمترین منبع تامین برق اتحادیه اروپا است. در بین کشورهای اروپایی نیز، فرانسه بیشترین استفاده را ازاین انرژی دارد. هرچند چالش‌هایی همچون، مدیریت پسماندها، ارتقای ایمنی و امنیت هسته‌ای در استفاده از انرژی هسته‌ای وجود دارد. اتحادیه اروپا در تلاش است راه‌حلی برای این مسائل بیابد.۳۱
* دانشجوی ترم آخر دیپلماسی اقتصادی در مقطع کارشناسی ارشد، دانشکده روابط بین‌الملل وزارت خارجه.
sheyda.nematolahi@gmail.com
پاورقی‌ها در دفتر روزنامه موجود می‌باشد.
منابع:
عزیزیان، افشین - وحدت اروپا در تئوری و عمل- انتشارات چاپخش ۱۳۷۲
نیوجنت، نیل- سیاست و حکومت در اتحادیه اروپا - ترجمه محسن میردامادی - انتشارات دفتر مطالعات وزارت خارجه تهران پاییز ۱۳۸۴
واندیر ، پیتر - سیاست انرژی اروپایی و سیاست انرژی در اروپا- تحولات بازار نفت، موسسه مطالعات بین المللی انرژی شماره ۳۵
(AFtaB.ir- امنیت انرژی اروپا، گاز خزر و فرصت‌های ایران ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۸
روزنامه دنیای اقتصاد شماره ۲۰۷۰ (۱۴/۲/۸۹)
معاونت پژوهش‌های سیاست خارجی / گروه مطالعات اقتصاد سیاسی بین‌الملل- دکتر سید مسعود موسوی شفائی / امیرمحمد سوری-مرکز استراتژیک-گزارش راهبردی-روسیه و اتحادیه اروپا- رقابت بر سر پروژه ناباکو
خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران(۱۵/۴/۱۳۸۷)
Europe's energy position, present & future /report ۲۰۰۸ /EUROPEAN COMMISSION
۲۰۲۰ energy strategy for Europe /A strategy for competitive sustainable and secure energy / EUROPEAN Commission
www.wikipedia/Energy policy of the European Union
www.civitas.org.uk/eufacts/FSENV/ENV۳
www.wilsoncenter.org/index.cfm%۳Ffuse
en.wikipedia.org/wiki/Energy policy.
abriefhistory.org / %۳ Ftag %۳ Denergy - policy
ec.europa.eu/energy/index_en.htm
eeas.europa.eu/energy/index_en.htm
www.energypolicyblog.com/
ارسال نظر