متولد امروز
لیدو لاکوکا، ناجی کرایسلر
لیدو آنتونی «لی» لاکوکا متولد ۱۵ اکتبر ۱۹۲۴ تاجری آمریکایی است و بیشتر به دلیل احیای شرکت کرایسلر در دهه ۱۹۸۰ معروف است. او از سال ۱۹۷۸ به عنوان رییس و مدیرعامل و از سال ۱۹۷۹ علاوه بر دو سمت قبلی به عنوان رییس هیات مدیره تا پایان بازنشستگی اش در این کمپانی خدمت کرد. او نویسنده چندین کتاب از جمله یک اوتو بیوگرافی و کتابی با عنوان «همه رهبران کجا رفته‌اند» است.
لاکوکا در آلنتاون واقع در پنسیلوانیا متولد شد و فرزند نیکول و آنتونیتا پروتا بود که مهاجران ایتالیایی بودند و در پنسیلوانیا سکونت داشتند.
لاکوکا در سال ۱۹۴۲ از دبیرستان آلنتاون که هم اکنون ویلیام آلن نام دارد فارغ التحصیل شد. او سپس به دانشگاه لیهای رفت و در رشته مهندسی صنایع به تحصیل پرداخت. لا کوکا دانش آموخته انجمن تتاچی است.
وی پس از فارغ‌ا‌لتحصیلی از دانشگاه لیهای برنده کمک هزینه تحصیلی یادبود والاس شد و به دانشگاه پرینستون رفت و در آنجا دروس اختیاری سیاست و پلاستیک را گرفت. او سپس به عنوان مهندس در کمپانی فورد موتور مشغول به کار شد، اما به دلیل نارضایتی‌اش کارش را در آنجا تغییر داد و به بخش فروش کمپانی رفت. وی در این بخش بسیار موفق بود و ترفیع یافت و سرانجام به بخش توسعه محصول رفت.
لاکوکا در سال ۱۹۵۶ با ماری کلیری ازدواج کرد. در سال ۱۹۸۳ ماری لاکوکا پس از سال‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری دیابت از دنیا رفت. لاکوکا در ۱۷ آوریل سال ۱۹۸۶ با پگی جانسون ازدواج کرد، اما پس از ۱۹ ماه در سال ۱۹۸۷ از هم جدا شدند. وی سپس در سال ۱۹۹۱ با زن سومش دارین ایرل ازدواج کرد، اما سه سال بعد در سال ۱۹۹۴ آنها نیز از هم جدا شدند.
لاکوکا در سال ۱۹۴۶ برای مدت کوتاهی در کمپانی فورد موتور به عنوان مهندس کار کرد و سپس درخواست کرد که به بخش بازاریابی و فروش برود و در آنجا کارش پیشرفت کرد. لاکوکا با اینکه در یک ناحیه بومی به کار فروش مشغول بود در سال ۱۹۵۶ به دلیل رقابت خود با عنوان «۵۶ برای ۵۶» یعنی پیشنهاد پرداخت ماهانه ۵۶ دلار برای اتومبیل‌های مدل سال ۵۶ به شهرت ملی رسید. این رقابت ملی شد و لاکوکا به بخش دیربرن منتقل شد و در آنجا به سرعت ارتقای رتبه یافت و در ۱۵ اکتبر سال ۱۹۶۴ در تولد ۴۰ سالگی اش به سمت ریاست فورد دیوایژن رسید.
لاکوکادر طراحی چند اتومبیل موفق فورد نقش داشت که برجسته‌ترین آنها فورد ماستنگ بود. وی همچنین مسوول «لینکلن کنتیننتال مارک III»، فورد فیستا و احیای مارک مرکوری در اواخر دهه ۱۹۶۰ بود که شامل ابداع مرکوری کاگر و مرکوری مارکویز بود. وی همچنین در مدل ناموفق فورد پینتو نیز نقش داشت.
لاکوکا سرانجام رییس کمپانی فورد موتور شد، اما با هنری فورد دوم اختلاف پیدا کرد و سرانجام در سال ۱۹۷۸، اگر چه کمپانی برای یک سال دومیلیارد دلار سود کرد، فورد او را اخراج کرد.
پس از اخراج لاکوکا از کمپانی فورد، شرکت کرایسلر به شدت خواهان همکاری با وی بود. در آن زمان این شرکت در آستانه ورشکستگی بود و به دلیل فراخواندن اتومبیل‌های داگ اسپن و پلایموث ولر داشت میلیون‌ها دلار متضرر می‌شد.
لاکوکا به کرایسلر ملحق شد و شروع به نوسازی تمام کمپانی کرد. وی بسیاری از کارگران را از کار بیکار کرد، خط تولید اروپایی کرایسلر را به شرکت پژو فروخت و بسیاری از همکارانش در کمپانی سابقش را وارد کار کرد. همچنین لاکوکا پروژه مینی ماکس را که در سال ۱۹۸۳ با مدل‌های واج کاراوان و پلایموث وییجر بسیار موفق شد و سود بسیاری کسب کرد، از فورد به کرایسلر آورد.
پس از مدتی لاکوکا پی برد که کمپانی به مقدار زیادی پول نیاز دارد تا از چرخه تجارت خارج نشود بنابراین در سال ۱۹۷۹ از کنگره ایالات متحده تقاضای تضمین وام کرد و از دولت ضمانت نامه وام دریافت کرد. پس از به دست آوردن این فرصت، در سال ۱۹۸۱ کرایسلر ابتدا خط تولید کی کار، داج آریز و پلایموث ریلاینت را آزاد کرد. این اتومبیل‌ها که بلافاصله پس از بحران نفتی دهه ۱۹۷۰ به بازار آمدند به دلیل اینکه بسیار کوچک، کارآمد و ارزان بودند و با چرخ جلو حرکت می‌کردند به سرعت به فروش رفتند.
با اقداماتی که لاکوکا انجام داد کمپانی توانست به سرعت رشد کند و وام خود را ۷ سال پیش‌تر از آنچه انتظار می‌رفت، باز پرداخت کند.
ارسال نظر