کمبودهای عمرانی استان مرکزی چیست؟
مجید گودرزی- استان مرکزی چندی است از سوی برخی افراد و کانونهای خاص در مناطق پیرامونی مورد بیمهری قرارگرفته و هرازچندگاهی سودای تقسیم استان و جدا نمودن پارهای از مناطق این سرزمین یکپارچه و پرافتخار را در سر میپرورانند. غافل از اینکه پاره پاره کردن این مجموعه بههم پیوسته غیرممکن بوده و نتیجهای جز شکست را در برنخواهد داشت. در همینجا شایسته است از تصمیم و اقدام بجا و هوشمندانه متولیان امر مبنی بر ضرورت حفظ یکپارچگی استان پرافتخار مرکزی نهایت سپاس را داشت.
با این حال و به دلیل کوتاهیهای به عمل آمده، باید پذیرفت که ارتباط ارگانیکی و جادهای برخی از شهرها و مناطق استان با اراک، با وجود فاصله بسیار کم و از آن مهمتر ارتباط ارگانیکی و جادهای اراک با تهران، دچار ضعف اساسی بوده و همانگونه که اشاره شد، این کاستیها به مرحلهای رسیده که زیانها و آسیبهای فراوانی را متوجه این خطه بینظیر در کشور کرده است و لذا باید در کمترین زمان ممکن نسبت به آن، چاره اندیشی اساسی نمود. به عنوان مثال میتوان از عدم وجود جاده مستقیم از محلات، دلیجان و نراق به اراک، نبود اتوبان از اراک به تهران از طریق فراهان، آشتیان و تفرش و در ادامه اتصال به اتوبان ساوه و نیز فقدان اتوبان عراق یا عراق عجم در دو سوی اراک به سوی همدان و اصفهان به عنوان کریدور شمال غرب- جنوب شرق در امتداد شمالی زاگرس زیبا قامت، نام برد.
شکل هندسی و موقعیت جغرافیایی استان مرکزی به صورت مستطیل در جهت شمال به جنوب برپهنه زیبای ایران گسترده شده است و بیشتر شهرهای استان چونان دانههای مروارید شامل: زرندیه، ساوه، تفرش، آشتیان، فراهان، اراک، مهاجران، شازند و آستانه همگی در امتداد طولی این مستطیل و در جهت کریدورهای بسیار بااهمیت شمال- جنوب و شمال- غرب واقع شده؛ در حالی که هیچ خط، پاره خط و یا جاده مستقیمی به عنوان اتصالدهنده حیات بخش و برقرارکننده ارتباط ارگانیکی بین اجزای این پیکر وجود ندارد و به نظر میرسد زمان تاریخی جبران این کوتاهی فرارسیده باشد. در این راستا بیش از آنکه نیاز به احداث اتوبان در مسیر اراک- سلفچگان که تنها ۶۵ کیلومتر آن در استان مرکزی قرار میگیرد و هماکنون نیز از یک جاده دو خطه برخوردار است ضرورت داشته باشد، شایسته است به دلایلی که بیان شد، نسبت به احداث اتوبان اراک- ساوه از مسیر فراهان، آشتیان و تفرش که تمام آن در درون استان قرار میگیرد اهتمام و اقدام لازم از سوی مردم، دستاندرکاران استان و کشور به عمل آمده و از این طریق، همگان دین خود را نسبت به مردم فرهیخته استان مرکزی و بزرگان این سرزمین ادا کنند.
بدیهی است با شکلگیری این محور زیبا و پراستعداد ارتباطی بین اراک و تهران، علاوه بر خروج مناطق و شهرهای مسیر از بنبست کنونی، ظرفیتهای بیپایان فراهان، آشتیان و تفرش نیز به عنوان مکمل مزیتها و ظرفیتهای اراک و ساوه در خدمت توسعه و پیشرفت استان و کشور قرار خواهد گرفت.
همچنین با تسهیل ارتباط در کریدورهای شمال- جنوب و شمال- غرب کشور، علاوه بر کاهش مسیر و کاهش بار ترافیکی در محورهای دیگر، خدمت بیسابقهای به اقتصاد کشور و بخش وسیعی از جغرافیای ایران شامل استانهای خوزستان، لرستان، همدان، کرمانشاه، ایلام و شمال غرب استان اصفهان شامل شهرهای گلپایگان و خوانسار نیز خواهد شد.
اقلیم جنوبی هفتاد قله اراک حد فاصل شهرهای اراک، محلات و خمین به عنوان مثلث گل و گیاه کشور (نام و صفتی که اینجانب طی مقالهای در دهه۷۰ برای این منطقه برگزید) دارای بیشترین پتانسیل و ظرفیت در توسعه صنعت گل و گیاه میباشد که به دلیل بیتوجهی و کوتاهی در اتصال محلات به اراک از طریق یک جاده مستقیم، خسارات جبرانناپذیری را تاکنون متوجه اقتصاد استان و شهرهای محلات، دلیجان و نراق کرده است. بنابراین در صورت احداث محور ارتباطی اراک- محلات و در نتیجه تکمیل ضلع سوم مثلث مذکور و به ویژه همجواری فرودگاه بینالمللی اراک با منطقه هفتاد قله، بدون تردید اقتصاد گل و گیاه و حملونقل هوایی کشور وارد مرحله جدیدی از حیات خود شده و با تبدیل فرودگاه اراک به پایانه اصلی کشور برای صادرات گل و گیاه و سایر محصولات صنعتی، انقلابی در توسعه استان به وقوع خواهد پیوست.
در پایان لازم است به اطلاع دستاندرکاران کشور برساند که خواست مردم فرهیخته اما فراموش شده اراک، این است تا مجموعه تاریخی بازار سرپوشیده اراک به همراه ۲۱ سرای کمنظیر و در عین حال فراموش شده آن و نیز طرح و نقشه شطرنجی بنای اولیه شهر در اطراف بازار، مورد توجه ویژه دولت قرار گرفته و در زمره پروژههای ملی اولویتدار در بخش گردشگری و میراث فرهنگی دیده شود. آنچه بیان شد خواستههای حداقلی و بحق مردم و سرزمینی است که به گواه تاریخ، بیشترین نقش و تاثیر را در تحولات سیاسی، اجتماعی، علمی و فرهنگی ایران و پیشرفت کشور ظرف دو قرن گذشته داشته است. به امید آن روز که ایران، اراک و استان مرکزی آن شود که بزرگان آن میخواستند.
ارسال نظر