با ادامه تحریم اقتصادی کشور و دشواری مبادلات بازرگانی با کشورهای اروپایی ، شرق آسیا و حتی چین به نظر می رسد باید ازظرفیت های منطقه ای استفاده بیشتری به عمل آورد. واقعیت آنست که همسایگان ایران شامل افغانستان ،پاکستان ، عراق ، ترکیه و کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز از چنان بازار منعطف و توانمندی برای توسعه همکاری های اقتصادی برخوردارند که با وجود همه مشکلات می توانند شرکای خوبی برای ایران به حساب آیند.

آمار مبادلات با این کشورها نشان می‌دهد که حتی معدل ۲۰ درصد توانمندی بالفعل با این کشور ها مورد استفاده واقع نشده و تا رسیدن به حد مطلوب با همین امکانات تلاش بیشتری باید کرد.

اما نباید ازیاد برد که این امکان به تازگی پدید نیامده بلکه جمهوری اسلامی ایران با هرکدام از این کشورها دارای سوابقی است که برخی حکایت از موفقیت رو به پیش ، برخی بازگشت به نقطه آغاز و برخی نیز شرایط رکود و سردرگمی را طی میکند شرایطی که در مجموع رضایت بخش نیست.

حجم عظیم قرار داد ها و تفاهم نامه‌های اجرا نشده با این کشورها حاکی از ضعف برآورد کارشناسی دستگاه اجرایی، عدم هماهنگی سازمان های ذی ربط دولتی و البته ضعف افراد و تشکل های بخش خصوصی در استفاده از این ظرفیت‌ها دارد. هرچند پاره ای از موارد همچون به طول انجامیدن فرصت طلایی خط لوله صلح ایران - پاکستان - هند را باید ناشی از فشارهای خارجی قلمداد کرد.

اتاق بازرگانی ایران و به تبع آن اتاق استان ها با اطلاع از وضعیت اقتصادی جهانی و موقعیت دشوار کشور در برابر تحریم ها با هماهنگی دستگاههای اجرایی بر آن هستند که مناسبات اقتصادی دو جانبه و چند جانبه با این کشور ها را تقویت کرده و از فرصت های فراوان منطقه با نگرشی واقع بینانه و متکی بر همیاری‌های موثر بخش خصوصی استفاده نمایند. این همیاری با دولت امری است که در قانون جدید اتاق و در سر فصل مشارکت، تصمیم سازی و سیاست گذاری اقتصادی کشور مورد تاکید قرار گرفته است.

واقعیت آن است که فرصت های بی‌شماری برای استان های کشور با همسایگان ، به ویژه برای خراسان وجود دارد که باید از آن بی دریغ بهره گرفت.برای نمونه در فرصت همکاری برای بازسازی کشور های افغانستان، عراق و همچنین پاکستان سیل‌زده با وجود نیروی متخصص و کارآمد، دانش فنی و مصالح فراوانی چون سیمان و آهن الات ، دیگر چه جای تردید است ، بعلاوه پیمانکاران و صنعتگران ما قادر به صدور دانش فنی ، اجرای طرحهای عمرانی بزرگ و تولید مشترک با کشورهای همسایه هستند.

با این توصیف آیا نباید اعتراف کنیم که ظرفیت همکاری اقتصادی منطقه مغفول واقع شده و در سایه قرار دارد؟

غلامحسین شافعی رییس اتاق بازرگانی