شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : %D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9 %D8%BA%D8%B0%D8%A7%DB%8C%DB%8C

  • امنیت غذایی (دسترسی به غذای سالم، مغذی و کافی) نقش مهم و غیرقابل انکاری در رفاه اجتماعی، توسعه صنعتی و اقتصادی، تجارت، گردشگری و توسعه پایدار جوامع دارد و با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی، رشد جمعیت، تغییرات اقلیمی و محیط‌زیستی زنجیره تامین غذا روز به روز پیچیده‌تر می‌شود. این امر علاوه بر ایجاد محدودیت در تامین امنیت غذایی، مسائل مربوط به ایمنی مواد غذایی و اثرات آن بر بهداشت عمومی جامعه و اقتصاد را نیز متاثر کرده است. اهمیت سلامت غذا و ایمنی مواد غذایی موجب شد تا مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۸ میلادی با تصویب قطعنامه‌ای ۷ ژوئن هر سال را به‌عنوان روز جهانی ایمنی غذایی تعیین کند. با توجه به اهمیت این مقوله سازمان ملی استاندارد ایران نیز در همایشی به بررسی اهمیت ایمنی مواد غذایی پرداخت و…
  • صنایع لبنی در هر کشوری به واسطه ارتباط مستقیم با سلامت مردم از اهمیت بسیاری برخوردار است. در ایران نیز همواره این صنعت زیر ذره بین کارشناسان صنایع غذایی است. واکاوی این صنعت مهم غذایی، حاکی از آن است که طی سال‌های اخیر شرکت‌های تولیدکننده محصولات لبنی معتبری وارد بازار شده که مورد استقبال عموم مردم نیز قرار گرفته‌اند. با این وجود مدیران این مجموعه‌ها بر این باورند که دولت چنان توجه خاصی به این صنعت مهم نداشته و مشکلاتی از قبیل تامین مواد اولیه واحدهای تولیدی را به سمت بحران سوق داده است. شهریار دادگر، قائم مقام مدیرعامل شرکت هراز در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» از راهکار تامین مواد اولیه با توان شرکت‌های داخلی سخن می‌گوید. وی بیان می‌کند کماکان فقدان برخی محصولات که توان تولید آن در کشور وجود ندارد، باعث شده تا…
  • هژیر ضیایی جم/ کارشناس استراتژی در حوزه بازاریابی
    منظور از محیط کسب‌وکار، عوامل مؤثر بر عملکرد بنگاه‌های اقتصادی است که مدیران یا مالکان بنگاه‌ها نمی‌توانند آنها را تغییر داده یا بهبود بخشند. در تعریفی دیگر گفته شده است که محیط کسب‌وکار مجموعه‌ای از سیاست ها، شرایط حقوقی، نهادی و مقرراتی است که بر فعالیت‌های کسب وکار حاکمند. ثبات اقتصاد کلان، کیفیت زیرساخت‌های کشور، کیفیت دستگاه‌های اجرایی، نظام وضع قوانین و مقررات، هزینه و امکان دسترسی به اطلاعات و آمار، فرهنگ و کار و عوامل دیگری از این دست، عواملی هستند که عملکرد واحدهای اقتصادی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند، در حالی که مدیران واحدهای اقتصادی نمی‌توانند تاثیر چندانی بر آنها بگذارند.