عسگری، عضو هیات‌علمی موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی نیز گفت: روند شاخص‌های بهره‌‌‌‌‌‌‌وری بخش صنعت نشان می‌دهد که در دوره ۹۸ - ۱۳۶۸ شاخص‌های بهره‌‌‌‌‌‌‌وری با نوسانات زیادی مواجه شده است، به‌طوری‌که عمدتا شاخص‌های بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار و بهره‌‌‌‌‌‌‌وری کل عوامل‌تولید روند و رشد مناسب‌‌‌‌‌‌‌تری نسبت به شاخص بهره‌‌‌‌‌‌‌وری سرمایه داشته‌اند.  وی ادامه داد: بیشترین متوسط رشد شاخص بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار بخش صنعت مربوط به برنامه چهارم توسعه بوده است، به‌طوری‌که در پنج سال ‌یادشده متوسط رشد سالانه بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار بخش صنعت حدود ۷/ ۷درصد بوده است. بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار بخش صنعت در دوره برنامه دوم و سوم توسعه با روند کندتری نسبت به برنامه دوم توسعه افزایش یافته و متوسط نرخ رشد سالانه آن به ترتیب برابر با ۲/ ۳ و ۷/ ۶‌درصد بوده است.  عسگری  بیان‌‌‌‌‌‌‌ کرد: روند صعودی افزایش بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار در برنامه‌‌‌‌‌‌‌های دوم تا پنجم از گرایش بیشتر تولید به سمت روش‌های سرمایه‌‌‌‌‌‌‌بر و سایر عوامل نظیر افزایش سرمایه انسانی و افزایش نرخ پیشرفت فنی ناشی شده است. همچنین تشدید تحریم‌ها در دو برنامه پنجم و ششم توسعه منجر به کاهش تولید و افزایش نیروی مازاد در صنعت و کاهش بهره‌‌‌‌‌‌‌وری نیروی کار شده است.  وی، علت عملکرد نه‌چندان مناسب بهره‌‌‌‌‌‌‌وری سرمایه را تحریم‌ها به‌‌‌‌‌‌‌ویژه در برنامه‌‌‌‌‌‌‌های پنجم و ششم و بحران جهانی از سال‌۲۰۰۸ که از طریق تجارت تا حدی بر اقتصاد ایران موثر بوده، عنوان کرد و گفت: این امر باعث افزایش ظرفیت‌های بیکاری و ارتقای بیکاری در کنار کاهش بهره‌‌‌‌‌‌‌وری شده است.

اخبار مرتبط